Hallo allemaal, Geen vraag maar een bericht van een tevreden en trotse moeder. Ruim 3 en een half jaar geleden werd mijn zoontje Alexandros geboren. Ik woonde in het buitenland (waar borstvoeding niet zo gepromoot wordt) en wilde graag borstvoeding proberen te geven. Ik had voor mezelf een doel gesteld: een half jaar en als het lukt een jaar... Het verliep allemaal heel goed. Toen ik weer ging werken, kolfde ik de melk af en zodra ik thuis was, gaf ik weer gewoon de borst. Het grote voordeel was dat ik altijd voeding bij me had, op de juiste temperatuur en zonder schema's en steriliseren van flesjes. En dat ik op zijn verzoek kon voeden, nooit angst dat hij teveel zou krijgen... Voordat ik het goed en wel doorhad was er een jaar voorbij, zonder veel problemen. Voor het afbouwen kon de kinderarts me niet echt adviezen geven en via de lactatiedeskundige van deze site heb ik het advies gekregen om misschien nog even door te gaan met voeden. Eigenlijk was dat wel een prettig idee. Door kunnen voeden tot hij zelf zou stoppen...dat zou het mooiste zijn. Inmiddels was hij al 3 geworden en ik merkte dat ik me steeds vaker moest gaan verdedigen voor het feit dat ik nog borstvoeding gaf. Al was het maar eenmaal per dag, voor het slapen gaan. Ik sprak er niet over maar bleef overtuigd als ik mijn zoontje elke avond met plezier naar bed zag gaan omdat hij 'lekker melluk"mocht drinken. Met mijn man maakten we grapjes dat hij er nooit mee op zou houden, zelfs als zou hij in het leger gaan . En dan ineens, 21 mei, breng ik hem naar bed en vraagt hij niet om 'melluk'. Alsof hij het vergeet...? Maar ook de volgende dagen gaat hij naast me liggen maar valt zonder zijn geliefde melk in slaap. Nu is het dus echt over. Toch ook jammer dat het zo plotseling gaat maar ik ben blij. Ik heb het kunnen volhouden tot de borstvoeding op de natuurlijke wijze stopte. Alexandros heeft er van genoten en is er nu klaar mee! Ik ben trots op mezelf en ik bedank de lactatiedeskundige voor haar advies. Het was het dubbel-en-dwars waard!
Wat een prachtig en inspirerend verhaal van hoe het kindje zelf besluit dat het goed is geweest. Heel mooi!!
Leuk om te lezen! Mooi om te zien hoe natuurlijk het kan gaan. Ik dacht dat de lk op dit forum iets van de laatste tijd was, niet dus.
Super! En hij heeft er daarna helemaal niet meer om gevraagd? (Benieuwd Hier ook geen idee wanneer we gaan stoppen nl...)