Succes vanavond. En ik wil je op je hart drukken dat je aub niet zomaar aan kinderen begint, want als hij nu al zo flipt.. wie weet wat er allemaal speelt. Laat je niet verleiden om zsm een liefdesbaby te maken, want daar krijg je alleen maar ellende van 😕
Wat? Eh. Okee. Ik vind het echt heel raar dat iemand een langdurige relatie in één dag zou kunnen stopzetten. In mijn ervaring is dat geen goede relatie. In ieder geval denk ik ook dat er meer achter zit. En ik zou inderdaad maar heel serieus gaan nadenken of je zélf wel een relatie wilt met iemand die zó labiel en raar kan reageren, die uit het niets zo'n heftige ruzie kan schoppen om rare vermoedens, en niet in staat is om hier volwassen over te praten maar weg gaat? Ik zou je één ding willen aanraden en dat is géén kinderen produceren met deze man. Ook niet mocht je wel bij elkaar blijven en je vindt het na een tijdje weer 'goed' gaan. Een goede relatie, óók het beëindigen daarvan, is iets wat je met zijn tweeën doet. Daar communiceer je over. Zijn manier van handelen is voor jou totaal onbetrouwbaar. Die moet je niet als vader voor je kinderen willen.
Er zal wel iets achter zitten... niemand word wakker en besluit ineens ala minute te stoppen met een relatie.... Ik vind het nogal verdacht klinken en heb dan ook het vermoeden dat hij zelf iets verbergt... En dat hij zoooo onzeker zou moeten zijn omdat jij ooit eens vreemd gegaan bent... come on... wat een aanstelleritus
Misschien is jullie kinderwens wel de oorzaak. Ik maak uit je handtekening op dat jullie nog niet zo heel lang bezig zijn en zie in je temperaturkaartje dat je in november positief hebt getest maar kennelijk is dat mis gegaan. Zou het kunnen dat dit allerlei emoties bij hem oproep waar hij eigenlijk maar moeilijk mee om kan gaan? Ik hoop dat jullie er samen uitkomen!
Nee en doe dit in het vervolg ook nooit meer! Ik spreek uit ervaring, ik ben zelf herhaaldelijk vreemd gegaan in mijn vorige relaties omdat die gewoon niet werkte en die mannen gingen maar niet weg en heb altijd open kaart gespeeld met mijn huidige vriend en daar deed mijn vriend in het begin echt onwijs moeilijk over.. Hetzelfde met mijn moeder, de relatie liep stuk na 10 jaar met de vader van mijn zusje, de nieuwe man was notabene zelf nog getrouwd en deed een stuk stiekemer en die doet ook wel eens zo jaloers bij mijn moeder dat mijn moeder ook echt denkt van hey, zoek het uit! Gelukkig wonen die ook niet samen en zal er ook nooit geen kind meer uit komen.. Maar echt, wie gaat dat in hemelsnaam tegen je partner vertellen dat is toch triest en nergens voor nodig, dat gaat ze niks aan en is alleen maar een aanleiding waardoor ze allemaal sprookjes in hun hoofd gaan inbeelden.. Ik kan je ook aanraden dat je maar beter zelf zou willen om te stoppen met zo een relatie het is ontsettend vermoeiend om jezelf continue te moeten bewijzen dat zoiets niet nog een keer gebeurd en straks gaat hij allemaal in je facebook zitten om je te controleren en dat is gewoon echt niet chill.
Sorry, offtopic, maar what the actual f*ck zeg je hier nou? Zij 'gingen maar niet weg'? Even een paar dingen: - om vreemd te gaan moet je in een relatie zitten met iemand met wie je hebt afgesproken exclusief te zijn. - je kunt zélf die relatie beeindigen, daarvoor hoeft de ander niet weg te gaan. - voor vreemdgaan bestaan geen excuses. (Sorry TS, ook voor jou niet) Vreemdgaan is voor lafbekken of mensen zonder zelfbeheersing. Er valt namelijk niet zomaar een piemel in je, daar moet je een aantal dingen voor doen. En mensen met een ruggengraat maken gewoon netjes een einde aan een relatie voor ze met iemand anders gaan lopen vozen. Maar de redenatie 'tsja, ik ging maar vreemd want ik zat in een relatie die niet werkte en die kerel ging niet weg' is toch wel de meest stompzinnige poging om je eigen straatje schoon te vegen die ik ooit las.
Het kan ook zijn, dat hij zich bedacht heeft en toch geen vader wil worden. Misschien uit angst om een slechte ouder te zijn (dit hebben meer mannen), maar misschien heeft hij andere redenen. Het kan zijn, dat dit alles hem zo beangstigt, dat hij letterlijk vluchtgedrag vertoond. 't Gaat niet over eten, hè TS: Ook als jullie deze relatie weer op de rit krijgen, zou ik iets van therapie gaan volgen samen, om te voorkomen dat meneer het in de toekomst weer op zijn heupen krijgt en resoluut de relatie wil verbreken, zonder duidelijke oorzaak. Want als je dat niet doet, en de oorzaak niet aanpakt, dan gaat dit geheid weer gebeuren.
Bedankt weer allemaal. Het helpt me echt. Ik heb zelf goed nagedacht en ik wil ook zeker vanavond uitspreken dat ik het belachelijk vind dat ik door hem neer wordt gezet als een of ander vreselijk mens terwijl ik niks fout heb gedaan. Wat jullie al zeggen over dat het met onze kinderwens te maken heeft vind ik ook wel interessant. Zo heb ik het nog niet bekeken. Ik hoop dat dat me straks duidelijk wordt. Wij zijn in de vriendengroep voor zover we weten de enige die al voor een kind gaan. De rest is nog bezig met studie en feesten. Het zou kunnen dat hij het toch eng vind om vader te worden of dat hij misschien toch niet wil. Zijn vrienden geven ook altijd aan dat ze zo blij zijn dat ze vrijgezel zijn en vrijheid hebben enzo, ze maken hem een beetje belachelijk dat hij samenwoont. Ze menen dat niet, maar het kan dat mijn vriend dat toch anders opvat en gaat twijfelen. De aanname dat hij zelf vreemd is gegaan lijkt me het meest onwaarschijnlijk. Ik ben zijn eerste en enige vriendin en hij is vanaf het begin al super onzeker of hij wel goed genoeg voor me is. Hij is in alles wat hij doet heel onzeker dus niet alleen in de relatie. Ik denk eerder dat hij nu alles opgekropt heeft wat eruit komt en dat hij hulp moet zoeken om over zijn onzekerheid af te komen. Ik heb hem namelijk geprobeerd te helpen maar schijnbaar werkt het niet.
Ik wil niet zeggen, dat dat het geval is, maar bedenk dat 99% van de bedrogen vrouwen zo denkt/dacht.
We hebben erover gepraat. Hij heeft aangegeven dat hij heel erg onzeker is en bang is dat ik contact zoek met andere mannen. Hij vind het doodeng om vader te worden en denkt dat ik daarom iemand anders wil. Ik heb hem gezegd dat dit totaal geen logische gedachte is dn dat het nergens op gebaseerd is om dit te denken. Al met al heb ik hem weer tot rust kunnen brengen en hebben we afgesproken dat we er iets minder druk op leggen. Dat we het gewoon even niet meer hebben over zwanger worden en het gewoon op ons af laten komen. Natuurlijk heb ik hem ook gezegd dat dit niet de manier is om met frustratie en angst om te gaan. Hij zei dat hij zelf ook meteen spijt had dat het zo uit de hand gelopen was en dat zijn vrienden ook aangaven dat hij een fout had gemaakt door er op deze manier mee om te gaan. Ik geloof hem als hij zegt dat hij dit niet weer doet, ik wil hem daarin geloven. Tenslotte is dit het eerste rare voorval dat we ooit hebben gehad.
Ik hoop dat je dit niet verkeerd oppakt, want ik bedoel het niet lullig.. Maar ik schrik best van zo'n heftige reactie op zo iets simpels als een vriendschapsverzoek. Ik denk echt dat hij daar wel dieper op in moet gaan (hulp oid) Misschien sla ik de plank wel helemaal mis hoor en dan bij voorbaat al mijn excuses, maar wat als je volgende maand met een vreemde op straat praat, of iemand op je werk je zijn telefoonnummer geeft.
Fijn dat jullie 't hebben uitgepraat, we zijn allemaal mensen die fouten maken en wat extremer kunnen reageren op bepaalde situaties. Maar fijn dat jullie eruit zijn gekomen. 👍🏼
Fijn dat jullie het een beetje hebben uitgesproken. Ik denk wel dat het verstandig is om hulp in te schakelen. De reactie is namelijk niet zoals die moet zijn. Vooral aangezien hij geen prater is, denk ik dat het verstandig is zodat hij er beter mee leert omgaan.