Hallo! Na 3 en een halve jaar proberen zwanger te worden toch maar naar de dokter Maandag om 09:10 uur zitten wij bij de huisarts! hoop dat hij ons wat meer duidelijkheid kan geven. Hoe ging dat bij jullie? Liefs, van ons x
Spannend! Mag ik vragen waarom jullie zolang gewacht hebben? Hier zaten we er na een jaar. Ik had zelf al sterk het gevoel dat het ons zelf niet ging lukken vanaf 8 maanden ongeveer. Huisarts stelde vragen over mijn cyclus, had zelf al getemperatuurd dus dat was handig. Ik moest bloed laten prikken op schildklierwaarde en chlamydia antistoffen. Manlief moest zijn zaadjes inleveren en ik kreeg een doorverwijzing naar de fertiliteitsarts voor een inwendige echo.. Alles was hier in orde
Ik ben ook benieuwd waarom je drie jaar hebt gewacht? Ik ben een minder geduldig persoon Ik woon in Vlaanderen en hier is het gewoon dat je zodra je seksueel actief bent jaarlijks naar de gynaecoloog gaat voor je uitstrijkje, je borsten te controleren,... Door mijn jaarlijkse controle bij de gynaecoloog zag zij dat ik PCOS had toen we nog maar 3 maanden aan het proberen waren om zwanger te worden. De diagnose was niet fijn, maar ik ben wel blij dat ze het zo vlug heeft ontdekt. Ik hoop voor jou dat het vlug lukt om zwanger te worden en wens je veel succes!
Wat knap inderdaad dat jullie daar zo lang mee hebben gewacht! Wij zitten inmiddels op 10 maanden, maar ga dat niet lang meer volhouden geloof ik. Hoe is dit voor anderen? Wel netjes het jaar dat je overal leest afgewacht? Of toch al eerder gegaan?
ik ben na ca 1,5 jaar naar de huisarts gegaan. ze hebben in het begin van de cyclus bloed afgenomen en na de eisprong. hier kwam uit dat mijn pregesteron veels te laag was. Aan de hand daarvan zijn we doorgestuurd naar een fertiliteitskliniek. Hier heeft mijn man semenonderzoek gehad en ik heb een inwendige echo gehad. zit nu aan de clomid en pregnyl voor een goede eisprong met mooie eitjes. Hopelijk komen ze er snel achter waarom het bij jullie niet lukt. Veel succes bij de huisarts!
Wij zijn na een half jaar al naar de huisarts gestapt omdat mijn man toen hij klein was geopereerd is (niet in gedaalde ballen), en wilde zekerheid of dat goed zat. Dat was gelukkig het geval (zaadonderzoek was goed). Na bijna een jaar (11 maanden) om een doorverwijzing gevraagd naar de gyn, konden ook niet wachten en zou toch wel weer wat weken overheen gaan.. Konden toch vrij snel terecht uiteindelijk! Temperatuurcurve had ik al bijgehouden, die was goed. Inwendige echo gehad en samenlevingstest. Test was negatief en wordt morgen herhaald.. Verder volgende week bloed prikken. Ik hoop dat we snel duidelijkheid krijgen waarom het niet lukt! Jullie veel succes bij de huisarts! Dat het maar snel mag lukken, 3,5 jaar is lang!
Ik ben na 5 maanden naar de huisarts gegaan (in januari)... Ik vond mezelf heel onregelmatig en na heel wat verhalen van collega's.. in een groepje van 12 zijn er 3 bezig met IVF, toch wel een groot cijfer... en nog 2 andere kregen hormonen... Daarom ging ik dus naar de huisarts, en hij nam me serieus, vond me ook onregelmatig en belde zelf naar de gynaecoloog voor een afspraak... die is nu morgen Huisarts heeft dan contact gehad met gynaecoloog en heeft deze cyclus al op dag 3 bloed genomen en zal dit ook volgende week nog eens doen... Succes!
Wat dapper dat je de stap gezet hebt RoxanneTobias20! Hopelijk mag het jullie wat meer duidelijkheid geven. Hoewel wij het allemaal heel spannend vonden heeft het ons uiteindelijk wel rust gegeven. Hopelijk mag het jullie dat ook brengen
Moeilijk hoor die stap zetten wij hebben ook die stap gezet en ik ga nu beginnen aan mijn eerste ronde clomid. Wij zijn na 7 maanden naar de huisarts geweest en lopen nu bij 8.5 maand bij de fertiliteistarts. Dit was omdat mijn cyclussen zo raar onregelmatig waren en ik veel pijn klachten heb.
Hoi RoxanneTobias20, in mijn handtekening zie je hoelang we bezig zijn en wanneer we onze 1e stapjes richting ha hebben gezet. Ik vond het ook echt een ding, begrijp goed dat je zegt 'toch maar naar de dokter'. Wij gingen al na een jaar omdat ik toen wist dat ik niet meer voor mijn 35e moeder zou worden (ik was 34,5 jaar) en ik had gelezen dat je leeftijd dan mee gaat tellen. (Ik weet niet hoe oud jij bent?) We gingen niet omdat ik dacht dat er ook echt iets mis was. We gingen om uit te sluiten dat er iets mis was, zodat we door konden gaan op dezelfde (goede) manier als we al deden, maar dan in vertrouwen dat we zeker wisten dat er niks mis was. Snap je? Via de huisarts heb ik vaginale uitstrijkjes laten nemen en bloedtesten laten doen. Mijn man heeft via de ha een semenanalyse (sperma) laten doen. Ook hebben we een vragenlijst in moeten vullen over of we roken, sporten, gevarieerd eten, ziektes in de familie hebben, soa's hebben gehad en wat al niet meer. Onze ha is gespecialiseerd in preconceptie, normaal gesproken gaat dit alles via de gynaecoloog/uroloog. Dus daar hadden we geluk mee, we hoefden niet meteen echt naar het ziekenhuis. Alle tests waren goed. Dat was in augustus/september. Obv mijn leeftijd (34/35) en de beweeglijkheid van zijn (prima) zaad deed de ha vervolgens een berekening van onze zwangerschapskans. Die was ongeveer 33% voor het 1e jaar dat we bezig waren geweest. Maar dat jaar was toen om. Voor het 2e jaar kwam de berekening op minder dan 30%. Dat was reden genoeg om ons door te verwijzen naar gynaecoloog. Maar wilden we dat? Want dan zouden intensievere onderzoeken volgen. Omdat zijn zaad goed was, was er aan hem niets meer te onderzoeken. Het zou voor mij dan een intense periode worden. We besloten ons te laten doorverwijzen. Dat was in oktober 2014. Bij het intakegesprek zaten alle uitslagen van de basic onderzoeken al in mijn ziekenhuisdossier. Ze zouden een paar maanden mijn cyclus volgen met echo's en ook zouden ze nog een kijkoperatie doen om m'n inwendige te checken. Bij de echo's moet je tot eisprong ongeveer 3x om de dag langskomen in het zkh, dan gaan ze kijken ze of je een goede eisprong hebt, of er goed baarmoederslijmvlies hebt en dergelijke. Alles was nog steeds dik in orde bij mij. Nu moest alleen die kijkoperatie nog. In sommige ziekenhuizen doen ze een hcg, maar in mijn zkh doen ze alleen laparoscopisch onderzoek - een kijkoperatie onder algehele narcose. Ik zag er erg tegenop. Maar wel blij dat ik het heb gedaan. Want nu werd duidelijk dat ik maar 1 werkende eileider heb! Waarschijnlijk sinds een blindedarmoperatie op mijn 11e. Mijn kansen zijn dus nooit hoger geweest dan 20% ofzo en momenteel maar 14%. Dit is niet de uitslag waar ik op hoopte. Dit is niet wat we hadden verwacht toen we vorig jaar naar de ha gingen. We hebben goed nagedacht en besloten in te gaan op het aanbod van de gyn om 6x IUI met hormonen te proberen. Dan hebben we 6 rondes niet 14% kans, maar 25% kans. Het komende jaar wordt voor ons dus erg spannend. Als het allemaal niet lukt wordt de kans dat het ons nooit lukt steeds groter. Het voelt zo oneerlijk: zonder dat ik er iets aan heb kunnen doen is me dit overkomen. Ik heb dus ook emotioneel nu het eea te verwerken. Ik heb me ook schuldig gevoeld tegenover mijn lief. Alsof ik hem dit toch allemaal aan doe, deze emotioneel zware periode. We hebben gelukkig veel steun aan elkaar. Onze relatie heeft wel wat zware tijden gekend inmiddels, maar het gaat nog steeds goed met ons. Gelukkig. Ik wil met hem oud worden, ook als onze kinderwens nooit in vervulling mocht gaan... Een heel verhaal Hoop dat je een beeld hebt gekregen van wat er ongeveer bij komt kijken... Het gaat er volgens mij vooral om dat je doet wat voor jou persoonlijk, en natuurlijk in goed overleg met je lief, goed voelt. Niet gehaast, maar bewust. Ik hoop van harte dat er met jou noch je lief niks ernstigs is. En dat je na alles testresultaten goed kunt bespreken met je lief en gyn wat voor jullie de fijnste oplossing is. Veel succes!!
Gezien jullie huidige woonsituatie misschien toch nog maar even wachten tot jullie een woning hebben gevonden?