Mijn eerste IUI....angst om te spuiten overwonnen!

Gisteren was het een bijzondere dag voor mij. Ik moest namelijk naar het ziekenhuis voor een spuitinstructie. We mogen namelijk in augustus met IUI beginnen. Het is daarom nodig om hormonen te spuiten. ZELF! De gedachte om bij mij zelf een spuit te zetten, vond ik niet fijn. Ik heb al eens eerder een spuit moeten zetten. Dat was toen ik nog in het ziekenhuis lag. Ik was toen herstellende van een herniaoperatie. De souit moest trombose voorkomen. Dat ging me toen niet goed af. Flinke bloeduitstorting etc. Daarom zag ik er gisteren zo tegenop. Ik had een hele aardige assistente, die mij er helemaal doorheen heeft geloosd. Ik heb gisteren 3 spuiten gezet. De eerste twee (puregon)met de prikpen en de laatste met een gewone spuit. De laatste is een pregnyl spuit en kan alleen maar met een gewone spuit gezet worden.

Het zat gewoon tussen mijn oren en ik heb de blokkade dus overwonnen! Ik zie er nu niet meer tegenop. Wil niet zeggen, dat ik het prettig vind om te doen, maar ja, je weet waarvoor je het doet. Dan is de keus heel makkelijk! Ik had dit graag met mijn moeder gedeeld. Zij weet tot op de dag van vandaag nog steeds niet dat wij al zo lang bezig zijn. Ik weet dat zij het zich gaat aantrekken en ik wil haar geen verdriet doen. Ze heeft het op dit moment al zo moeilijk, want een oom van mij is kortgeleden overleden. (de tweede in vijf maanden) Ik denk dat we er beiden erg om hadden moeten lachen, want ze weet hoe ik over spuiten denk! Ze was vast trots op me geweest. Dat weet ik zeker. Tja, 'kleine meisjes' worden groot!

Half augustus is het laberatorium weer terug en kan ik beginnen met de hormonen te spuiten. Ben zo benieuwd. Ik heb weer een sprankje hoop gekregen! Ik weet ook dat ik niet te hard van stapel moet lopen, maar een beetje hoop hebben mag best.