Hallo allemaal. Dacht altijd dat zwanger zijn een roze wolk was........nou ik weet ondertussen wel beter. Komt mn door de kwaaltjes. De eerste 13 weken misselijk, week 15/16 darminfectie, vanaf week 17 last van mijn rug, vanaf week 20 harde buiken, en nu sinds een week ontzettend veel last van mijn bekken. Vanmorgen bij h.a. geweest en moet het nog rustiger aan doen (nog rustiger aan, want zit door de harde buiken al 6 weken thuis), is wel degelijk bekkeninstabiliteit. Verder sinds 2 dagen een allergie. dus sta helmaal onder de uitslag....... Zo wat heerlijk om ff gewoon te mogen klagen. Zwanger zijn leuk? NOU NEE NIET ECHT. Gelukkig voel ik de kleine goed en dat is dan weer heerlijk. Hebben meer mensen last van het zwanger zijn? Durf niet meer te dromen van de roze wolk als de kleine er straks is, misschien valt dat ook wel tegen? Groetjes sandra
Sandra, Welkom bij de club. Ik verheug me wel op de kleine,maar de zwangerschap.. ik vind het 1grote ramp! Eerst veel misselijk, daarna veeeeel overgeven bijna in het ziekenhuis vanwege uitdroging, maar met dank aan een denkende gyn kon het anders. Toen een paar weekjes rust. En nu zit ik tegen zwangerschapsvergiftiging aan te hikken... (wordt ik nu op onderzocht en vrijdag middag weet ik meer). Ik houd mezelf maar voor, het is voor een verdomt goed doel! En het is maar tijdelijk, het gaat hoe dan ook voorbij! Sterkte Daphne
hoi meis ben je ook al van de rolze wolk afgedonderdert/ Ik had ook niet gedacht dat een zwangerschap zo zou zijn. Lekker klagen hoor meis lucht alleen maar op toi toi toi
Ja zwanger zijn is idd allesbehalve easy.. Maar ja we doen het voor een goed doel moeten we maar denken.. Ook al is dat soms errug moeilijk..
Ik herken mezelf hier ook in hoor... al moet ik bekennen dat als ik sommige verhalen lees hier, ik eigenlijk niks te klagen heb.
Komt heel bekend voor! Ik was zo blij toen ik zwanger bleek te zijn. Maar dat was gauw over toen ik misselijk bleef tot halfverwege, en nog af en toe. Daarnaast nog een urineweginfectie gehad, en de hele tijd verschrikkelijk moe. Ook heb ik veel last van mijn rug. Ik voel me net een bejaarde. Maar ja, zoals al gezegd is het voor het goede doel.
Zwanger zijn kan idd zwaar zijn. Bij mijn eerste 2 helemaal geen last gehad, maar nu... Misselijk de hele dag door, 's nachts enkele keren opstaan om offers te brengen aan de witte, porceleinen God, baarmoederverzakking gehad waardoor ik moet platliggen, te lage bloeddruk en meer flauw vallen dan rond kunnen stappen (onderweg naar toilet altijd knal), hoofdpijnen (door de hormonenopstoot), sjagrijnig, huilerig, nu al dikke benen en voeten, slapeloosheid, hartkloppingen, kan niet tegen warmte (verwarming staat hier héél laag) rugpijn, bandenpijn (buikspieren die te snel rekken), nog steeds die zeurende pijn in onderbuik, te gespannen borsten die zelfs pijn doen als ik op mijn zij lig, al 7 striae (bij de vorige 2 zwangerschappen geen enkele gehad), en dan die verdomde onzekerheid over of de baby lang genoeg gaat blijven zitten of niet (heb verhoogd risico op vroegtijdige weeën, kunnen zelfs nu al beginnen). Geef mij dan maar een zwangerschap zoals de vorige keren, zonder zorgen, zonder last, zonder pijn hier of daar, zonder dat verdomde platliggen (en de daarmee gepaarde verveling), zonder het flauwvallen, ... Ik ging veel wandelen met de hond, kon overal naartoe (nu moet ik zelfs iemand inschakelen om de boodschappen te doen!), kon zelf de schoonmaak doen (nu ook ten strengste verboden), vloog de trap op en af (vergeet het nu maar). Najah, het is niet voor eeuwig, maar het lijkt nu al een eeuwigheid en ik kan je garanderen dat de dagen erg traag voorbij gaan als je een hele godganse dag in je zetel moet blijven liggen. (doet idd deugd en lucht enorm op als je er alles eens goed uitgegooid hebt!)
Hallo! Ik kom ook even klagen... Zwanger zijn is echt stom. Een kind krijgen fantastisch, maar hier had anno 2006 iets voor uitgevonden kunnen zijn. Ik heb buikpijn, rugpijn, last van m'n bekken. Bijna alles wat ik eet gooi ik er uit. (nogsteeds) M'n astma is erger. Mn exceem ook. Ik ben strontsjaggerijnig en ik slaap slecht. Verder denkt iedereen in mijn omgeving alles beter te weten en stel ik me volgens het gros van mijn bekenden aan.... Nee zwanger zijn. Het is stom. Ik heb het er natuurlijk wel met liefde voor over! Al moet ik me 3 jaar kl*te voelen, voor die kleine doe ik alles!
Ook hier iemand die een zware zwangerschap achter de rug heeft. Met verschillende bloedingen vanaf week 22, vroegtijdige weeen, ziekenhuisopnames hier en daar was het allemaal niet makkelijk. Daarbij komend dat ik echt niets meer kon! Ik had er de energie niet voor, maar ook lichamelijk heb ik behoorlijk moeten inleveren op mijn kunnen. ( tijdens mijn ziekenhuisopname kon ik zelfs mijn eigen ondergoed niet aantrekken ) Echter na een supersnelle bevalling knapte mijn lijf zo snel weer op! Ik ben nu ruim 3 maand verder en echt zo erg als het tijdens de zwangerschap was, zo snel was het weer over toen ik eenmaal bevallen was. Ik heb dus uitgebreid zitten genieten op mijn roze wolk en doe dat nog! Hoop dat het voor jullie ook zo zal zijn! En Mo meis, ik weet als geen ander hoe zwaar het kan zijn. Probeer je niet te veel aan te trekken van wat anderen vinden. Dat kost energie die je beter aan jezelf kan spenderen! xxx
troost je vaak is het bij een vervelende zwangerschap een snelle bevalling en bij zoals ik had de eerste keer een perfecte zwangerschap een hele lange bevalling pfff zal wel een bakerspraatje zijn hoor maar bij mij klopte het
Ik vind het ook tegenvallen dat de ooievaar helemaal geen babietje komt brengen en ik gewoon zelf misselijk moet zijn en ellendig moe. Dit stond er niet bij, in de bijsluiter van de nuvaring. Ze mogen je weleens beter waarschuwen voor een zwangerschap Sterkte allemaal!
Ja! Die ooievaar, dat hadden ze beter uit moeten werken! Misschien kunnen we daar alsnog wat mee... Het verhaal moet toch op IETS van waarheid gebaseerd zijn? (net als sinterklaas?)
Nou dames, ik heb ook een verschrikkelijke zwangerschap gehad, dus ik weet precies hoe jullie je voelen... Met een week of 11 viel ik telkens flauw doordat ik een te lage bloeddruk had. Ook had ik ijzertekort, dus al aan de staaltabletten. Toen na een aantal weken ging het weer wat beter, maar in het 2e deel van de zwangerschap krijg je weer een dip in de bloeddruk, dus weer terug naar af... Toen kreeg ik bekkeninstabiliteit en toen weeen met 26 weken... In het ZH gelegen en toen weer naar huis. Uiteindelijk ben ik met 38 weken ingeleidt omdat Iman te klein was voor de zwangerschapsduur (dysmatuur). Er is maar 1 positief ding aan de hele zwangerschap... DE BEVALLING haha... Dat was me gelukkig wel gegund en was in 6 uurtjes gepiept. De volgende bestel ik ook aan de ooievaar hoor
Sandra, je mag best zeggen dat het zwaar is hoor. Ik kan ook wel het een an ander opschrijven. Want hoevwel de eesrste weken gelukkig niet zo'n probleem waren loop ik sinds de 18e week zo te sukkelen dat ik het echt niet altijd leuk vind. Zo heb ik al bijna 3 weken last van lekkende borsten. Ik moet nog 5 maanden verdorie en dan lek ik nu al Ook heb ik non-stop last van buikpijn en ben ik doodmoe. Niks leuke zwangerschap fo roze wolk. Doffe ellende vind ik het, alleen de kleine schopt af en toe wat vrolijkheid in mijn zwangere lij.
bne het helemaal eens. tis lang niet altijd leuk. zelf heb ik ook al een bloeding gehad,waardoor ik rustiger aan moet doen. en heb ook al een paar weken last van zeer harde buiken. kan vaak niet eens stofzuigen. de kleine beweegt wel veel,dat is wel weer leuk,maar wat een verschil met mijn andere 2 zwangerschappen. daar liep ik fluitend doorheen. heb ook echt het idee,dat deze dame niet de volle 40 weken blijft zitten. dus doe extra rustig aan,want ik wil op zijn minst de 30 weken halen. wat een gedoe zeg.