Hoi allemaal, Ik heb over 1,5 week met een vriendin (oud-collega van een aantal jaar terug, we zien elkaar al 5-6 jaar 1 of 2x per jaar) afgesproken voor diner bij een restaurantje halverwege onze woonplaatsen, voor haar ong. 3 kwartier rijden. Nu wil/moet ik haar gaan vertellen dat ik zwanger ben, terwijl zij al >5 jaar in een traject zit vanwege verminderde vruchtbaarheid (overigens met niet al te positieve vooruitzichten...). Hoe kan ik dit nu het beste vertellen? In het restaurant vind ik moeilijk, voor als ze heel verdrietig wordt en misschien weg / naar huis wil. Van tevoren buiten het restaurant weet ik niet of ik haar al tref, mogelijk zit ze al binnen. En als ik haar wel tref, wat ga ik dan zeggen? "Wacht even, ik wil je wat vertellen voor we naar binnen gaan?" Of na afloop buiten, maar dan heb ik het de hele tijd al 'verzwegen'. Voordeel is wel dat ze dan zonder 'gezichtsverlies' meteen naar huis kan als ze dat het liefste wil. Of kan ik het nieuws het beste al vertellen vóór deze afspraak, dat het kan bezinken? Maarja, dan moet ik het via berichtje / telefoon vertellen.. Of de afspraak veranderen en bij mij thuis uitnodigen of naar haar huis gaan, maar dat is niet wat we 'normaal gesproken' doen (pas 1x eerder bij elkaar thuis geweest), dus misschien roept dat al vragen op? Het is heel stom, ik ken haar al jaren, maar ik kan niet goed inschatten hoe ze zal reageren... Verdriet, blijdschap, boosheid, ....? Kan dus ook niet inschatten of ze eroverheen zal stappen en we doorgaan met de dag, of dat ze liefst naar huis zou gaan en het daar verwerken.. Wat zijn jullie tips? Overigens wou ik iets gaan zeggen als "Ik heb een nieuwtje wat voor mij heel leuk is, maar wat voor jou misschien wel even heel hard aankomt: ik ben zwanger". Daar nog commentaar of tips op? Bedankt voor het meedenken!
Gefeliciteerd met je zwangerschap! Wat lief dat je zo begaan bent met je vriendin en haar gevoelens omtrent jou zwangerschapsnieuws. De manier waarop je het wil vertellen lijkt mij prima. Over de plaats en tijd....ik zou het van te voren vertellen. Er na kan op zich ook. Tijdens jullie meeting in ieder geval niet. Dat zal het voor jullie beide extra ongemakkelijk maken, ben ik bang.
Ik zou het denk ik vooraf telefonisch vertellen. Dan geef je haar de ruimte om (tijdens of na het gesprek) haar emoties de vrije loop te laten, mocht ze het er inderdaad moeilijk mee hebben (wat logisch zou zijn). Ik denk dat ze ook best kan begrijpen waarom je het telefonisch vertelt, ook al zou je gevoel zeggen dat face-to-face beter is. M.i. hou je op deze manier het meest rekening met haar.
Ik zou het ook vooraf vertellen. Desnoods telefonisch. Liever dat dan haar ermee te overvallen in een restaurant.
Telefonisch. Ik ben erg blij dat mijn vriendinnetje er toentertijd voor heeft gekozen om mij te bellen en het te vertellen ipv de bom af te laten gaan bij de doop van het zoontje van een andere vriendin. Ik was natuurlijk ontzettend blij voor ze, maar toen ik de telefoon op hing barstte ik al gelijk in huilen uit. Het zijn enorm rare gevoelens die je hebt. Blijdschap maar ook tegelijk ben je boos en bang dat het bij jou helemaal niet meer gaat lukken.
Bedankt voor alle input! Advies zou dus zijn om van tevoren te bellen. Neigde ik zelf ook al een beetje naar.. restaurant is zo'n openbare plek om een bijv. in tranen uit te barsten. Zie er wel tegenop, meer dan ik tegen het "in person" vertellen op zie. Weet eigenlijk niet zo goed waarom.. bang dat ze het diner dan ook afzegt ofzo, om er niet meer mee geconfronteerd te hoeven worden..
Van tevoren telefonisch En gewoon verwoorden waarom je het haar liever van tevoren verteld. Ik elk geval super gefeliciteerd!!
Gefeliciteerd. Ik zou ook van te voren bellen. Als je t rond dat etentje verteld is t hoe dan ook zwaar, of dat nou ervoor, tijdens of erna is. Dat etentje is dan niet meer wat t hoort te zijn. Benoem ook gewoon dat je t moeilijk vind om te vertellen, dat je je een beetje schuldig voelt.. Gewoon eerlijk en open.
En wanneer bel ik haar dan, he? Sorry hoor ik ben een enorme twijfelkont.. Wat nou als ik bel terwijl ze niet thuis is? En we bellen uberhaupt eigenlijk nooit... Ga ik dan vragen "ben je thuis?" "nee" "o dan bel ik later wel terug" .....? Of het dan alsnog vertellen met de kans dat je haar op een feestje / werk / in de supermarkt overvalt?
Wij hebben er ook 6 jaar over gedaan en eigenlijk hadden we de hoop al opgegeven. Dus regelmatig vriendinnen en familieleden die er als een berg tegenop zagen om het ons te vertellen. Maar ook voor ons lastig, want ja, het is pijnlijk en het doet zeer, maar je gunt het je vriendin ook en wilt in elk geval de tijd hebben om het op je in te laten werken en daarna ook een beetje blij en leuk te kunnen reageren. Want ja, ook de andere kant voelt zich schuldig en naar dat jij misschien door haar wat minder geniet en met een rotgevoel zit om het te vertellen. Het is voor beide kanten moeilijk. In het restaurant voor het blok zetten zou ik niet doen en om eerlijk te zijn, je krijgt er door de jaren heen voelsprieten voor. Waarschijnlijk zal zij halverwege jouw 'ik moet je iets vertellen' of 'ik heb nieuws' al roepen: je bent zwanger, gefeliciteerd!!! En het zelfs op het moment dat je belt al weten, zeker als je dat normaal niet doet. Dat had ik tenminste altijd wel. Mijn advies: zo snel mogelijk bellen. Dan ben jij ervan af en dat lucht echt op! Want ertegenop zien doe je toch wel. En dan geef je haar ook de tijd om eraan te wennen en positief naar jou te reageren en is het tegen de tijd van het etentje voor jullie beide wat makkelijker. Plus ik vond het altijd fijn als mijn omgeving dan na een paar weken begon te roepen: die en die is ook zwanger, dat voor mij de scherpe kantjes er al een beetje af waren en ik dus al voorbereid was en 'gewoon' kon reageren in plaats van helemaal emotioneel te worden. Ik heb het altijd alleen maar heel erg gewaardeerd als mensen de moeite namen om het ons al zo vroeg te vertellen. Je kan ook van tevoren een appje sturen: ben je thuis vanavond? Even bellen? Dan voelt ze het al wel. Succes!! Enne..... Gefeliciteerd met je zwangerschap, geniet ervan!
Ik heb afgelopen september een ma gehad, op de dag van mijn ma testte mijn vriendin positief. Ze wilde het heel graag vertellen tijdens een etentje met een paar vriendinnen en heeft mij een krap weekje daarvoor gebeld, krap twee weken na de miskraam. We hebben samen aan de telefoon een potje gehuild, maar ik vond het wel heel lief van haar dat ze me eerst gebeld heeft, anders was het heel rauw op mijn dak gevallen. Ik zou in jouw geval dus ook eerst bellen en haar ook zoveel mogelijk tijd geven aan het idee te wennen. sterkte ermee, het zal voor jullie beide waarschijnlijk een lastig gesprek zijn.
Ik had het destijds fijn gevonden dit op een rustig moment met weinig gezelschap te horen. Van te voren bellen lijkt me het beste, mocht ze dan echt in tranen uitbarsten hoeft ze geen gezichtsverlies te lijden. Wat je zou kunnen doen is haar een berichtje sturen en vragen of ze die dag vrij is en of ze wat leuks gaat doen of dat ze thuis is. Als je dat weet kan je haar bellen. Ik wil nog wel graag kwijt dat ik je een gigantisch lieve vriendin vind .
Gefeliciteerd met je zwangerschap! Ik zou of bellen, of naar de afspraak toe gaan, maar buiten het restaurant even met haar een wandelingetje maken om het even rustig te vertellen voor jullie het restaurant in gaan. Vul niet voor haar in dat het hard aan komt, maar breng het gewoon rustig en met respect. Zij snapt ook wel dat het voor jou lastig is om dit nieuws te brengen, maar laat aan haar hoe het over komt. Ik ben mijn dochter verloren vorig jaar en zie sindsdien de moeite van alle zwangeren om hun nieuws aan ons te brengen. Logisch. Maar al dat gestuntel, gestamel en invullerij word ik niet gemakkelijker van. Ja het is geen leuk nieuws voor vrouwen zoals ik of jouw vriendin, dus heb daar dan ook maar vrede mee. Maar we kunnen daarentegen ook heus begrijpen dat het voor de zwangere wel prettig nieuws is. Laat je verwachtingen los van hoe jij zou willen dat zij reageert of hoe je denkt dat ze reageert, laat de reactie maar aan en bij haar. Grote kans dat bij haar na jullie afspraak het nieuws pas echt valt en ze voor die tijd ook niet echt weet hoe ze zich er nu over voelt. Laat maar gewoon gaan zoals het gaat..
Ik zou gewoon nog even niets zeggen. Bij je volgende afspraak is vroeg genoeg. Je ziet haar maar 2x per jaar. En je moet niks vertellen, je bent pas 8 weken hoor.
Hier heb ik over nagedacht (vind 10 weken - want zover ben ik dan - ook wel wat vroeg), maar de volgende afspraak ben ik hoogzwanger! Voor die tijd ziet ze het bijv. op Facebook en dan voelt ze zich denk ik helemaal in de maling genomen.. En bovendien lastig tijdens de komende afspraak, want gezien haar voorgeschiedenis hebben we het wel vaak over kinderen / kinderwens. Kans zit er dan in dat ik glashard moet gaat liegen en daar voel ik me ook niet senang bij..
Je hoeft inderdaad niets te vertellen, maar persoonlijk zou ik het wel doen. Op zich denk ik dat ze het wel zou begrijpen als ze het achteraf hoort (dan wel van jou) met het idee dat je het nog te vroeg vond om het openbaar te maken, maar denk dat je jezelf ongemakkelijk gaat voelen tijdens het gesprek, met het idee inderdaad dat je zit te liegen. Ik heb persoonlijk het redelijk snel naar buiten gebracht dat ik zwanger was. Mijn ouders wisten het al 2 dagen nadat ik positief getest had en mijn leidinggevende wist het bij 7 weken al. Daarna heb ik het met 8 weken kenbaar gemaakt aan iedereen. Tuurlijk er kon van alles nog misgaan. Garanties heb je niet, ondanks dat ik inmiddels 23 weken ben en alles goed gaat, is die er nog steeds niet. Maar wat mijn collega ook zei, je bent zwanger of niet zwanger, geen tussenweg. En mocht het mis gaan, kan je op meer steun rekenen, dan wanneer alleen je partner het weet. Maar de keuze ligt altijd bij jezelf, waar je jezelf prettig bij voelt. Succes met het vertellen, hoe en wanneer je het gaat doen en natuurlijk gefeliciteerd met je zwangerschap
Ik zou zeker niet voor haar invullen dat het voor haar moeilijk is. Dat is zo vreselijk als mensen dat doen. Jij weet niet wat zij erbij voelt, dus zeker niet zo brengen. Wat ik ook niet zou zeggen is hoe snel het is gebeurd. Ik vond het het minst pijnlijk als mensen gewoon zeiden (zonder overdreven hyper te doen) 'ik wil je vertellen dat ik zwanger ben'. En dan gewoon over andere leuke dingen praten. Daarnaast vond ik het echt irritant als mensen al voor de 12 weken kwamen met nieuws of op 'feest'dagen. Meteen hele 'feestdag' vergald die toch al moeilijk was.
ik was vorig jaar zwanger en heb een vriendin waarbij het medische traject niet gelukt is. We zitten in een vriendinnenclubje. Ik heb haar als eerste gebeld met de mededeling; wat ik nu ga zeggen vind ik erg moeilijk. Ik ben zwanger. Omdat ik jullie situatie ken ben jij de eerste die lhet hoort.Zij vatte het ook enorm goed op en was blij dat ik haar als eerste heb gebeld. De fam wist het rond 8-9 weken. De rest pas na 12 weken
Ik zit min of meer in hetzelfde schuitje met mijn vriendin. Ik weet nu al dat het even slikken voor haar wordt maar weet dat ze het jou niet misgunt.ze zal het iedereen gunnen, maar zichzelf natuurlijk iets meer maar dat mag ook dat us haar recht. Ik vind dat je het echt persoonlijk moet vertellen. Ik ga het meer breng als... ik vind het best wel lastig om het je te vertellen maar ik wil het wel graag met je delen. Ik ben zwanger. Het is verder aan haar hoe ze hierop gaat reageren. En misscgoen is het even 5 min ongemakkelijk, maar misschien is ze wel enorm blij voor jou. Belangrijk is ook dat je de dingen voor haar gaat invullen. Als ik vervelend is is iets achterhouden voor haar.