21 december geboren onze zoon Daan !!

Hier mijn bevallingsverhaal van de geboorte van Daan:

Vanochtend moest ik om 7 uur bellen om te vragen of er plek was op de verloskamers. Die was er dus snel Julia uit bed gehaald en die bij Marijke gebracht. Op naar het ziekenhuis door de sneeuw heen.
In het ziekenhuis werd ik aan het CTG gelegd en was wachten op de arts assisitent. Deze stond vast in het verkeer door de sneeuwval. Om 9.45 werd het infuus geprikt. Na een dikke arm en hand zat hij er de 3e keer gelukkig in. De vliezen werden gebroken en er werd een draadje op zijn hoofdje geplaatst. Zodat ze zijn hartslag in de gaten konden houden. De vliezen breken zorgde niet voor harde buiken dus werd om 10.15 het infuus aangezet. Langzaam werd het steeds een beetje opgehoogd. Om half 12 kreeg ik echt weeen en om 13.10 had ik weeen om de 3 a 4 minuten en had ik 5 cm ontsluiting. De arts assistent vroeg of het nog ging of dat ik iets voor de pijn wilde hebben. Dit wilde ik niet omdat ik wist dat de kans dat Daan daarop zou reageren groot was. Daan reageerde wat op de weeen en zijn hartslag daalde soms naar de 80. Op mijn rechterzij en iets overeind bleef zijn hartslag wel goed. Het infuus werd weer verhoogd. En vanaf dat moment waren ze moeilijk op de vangen. Carola had dienst en kwam even bij mij kijken. Super fijn om een vertrouwd iemand om me heen te hebben die me aanmoedigde in die moeilijke stuk. Ik gaf aan dat ik het zo echt geen 2 uur meer vol hield en vroeg om het infuus niet omlaag mocht. De gynaecoloog kwam om 13.45 kijken en ik had toen 7 cm ontsluiting. Hij zag al dat het erg snel ging en zij me dat ik nog even vol moest houden. Daan kon een spuit tegen de pijn echt niet aan. Om 14.10 kreeg ik opeens flinke persweeen. Ze zagen al gelijk zijn hoofdje en na 2 persweeen is Daan om 14.17 met behulp van een knip geboren. Hij had de navelstreng strak om zijn nekje zitten en daarom daalde zijn hartslag zo sterk tijdens de persweeen. Gelukkig had hij een hele goed start met een apgar van 9/10/10 en mocht hij bij mij op mijn buik liggen. Wat een heerlijk gevoel dat warme klein lijfje op mijn buik. Wat zijn we blij dat alles goed is gegaan. Daan word gewogen en blijkt 2525 gram te wegen. Wat een super mooi gewicht, dit hadden we absoluut niet verwacht. Wel word hij even in de couveuse naast me gezet om te voorkomen dat hij afkoelt. Zijn temperatuur is 36.9 dus hij mag weer bij me liggen en proberen te drinken. Carola helpt me erbij maar Daan krijgt mijn tepel niet te pakken. We geven hem nog 2 lepeltjes borstvoeding om zo te voorkomen dat zijn glucose te laag is. Helaas blijkt zijn glucose 1.2 te zijn en moet hij alsnog mee naar de kinderafdeling. Maar die eerste 1 1/2 uur met mijn zoon kunnen ze me niet meer afpakken. Fred gaat met Daan mee en 2 keer misgeprikt te hebben zat de 3e keer zijn infuusje erin. Arm mannetje toch. Nadat ik gedouched ben word ik opgehaald om bij daan te komen kijken. Hij ligt in de open couveuse en de kinderarts komt vertellen dat hij aan een glucose infuus ligt maar dat verder alle testen goed waren. Julia mag ook even kennismaken met haar broertje. Ze geeft hem een kus en pakt zijn handje. Ze zegt Daan uit mama buik ! Wat een slimme meid is ze toch. Daarna word ik naar de afdeling toegereden en begin ik alvast met kolven. Om 20.30 is het tijd voor een voeding. Fred en ik gaan naar de kinderafdeling toe. Daan gaat eerst aan de borst met een tepelhoedje en daarna krijgt hij zijn bijvoeding via het flesje. Het is best even wennen aan het feit dat je weer moeder bent geworden maar dat je kindje op de kinderafdeling ligt ipv lekker bij je in je armen. Maar we zijn super blij en gelukkig met ons mooie mannetje !