Mijn kleine held is 22 maanden en zo ziek als hij nu is is hij nog nooit geweest. Vanwege zijn medische problemen (ernstige hartafwijking en genetisch syndroom) zijn we altijd erg voorzichtig en de artsen ook. Zaterdag begon hij met hoesten en snotteren maar nog geen koorts. Wel spugen maar dat komt doordat hij volledig sondevoeding krijgt. De meeste ouders van sondekindjes klagen over veel spugen bij verkoudheid en ziekte. Zondag was hij in de ochtend nog ok. Wel veel hoesten en spugen. Toen ik hem in bed legde voor zijn middagslaapje had hij nog geen koorts en een uurtje later al 39. Gelijk met paracetamol gestart. Na een onrustige nacht was hij de volgende ochtend nog steeds goed ziek en zijn ademhaling was snel en oppervlakkig. Dat was voor ons het signaal om met hem naar het ziekenhuis te gaan. Daar hebben we 3 uur gezeten, ze hebben naar zijn longen geluisterd en omdat ze twijfelden longfoto's gemaakt. Het lijkt gewoon een virale luchtweginfectie te zijn en gelukkig geen longontsteking. Dus we zijn weer naar huis gegaan met 3 x per dag neusdruppels en 4 x per dag paracetamol en de opdracht uitzieken en aan de bel trekken als we het niet vertrouwen. En proberen te starten met voeding. We hebben er gisteren ca. 1 liter vocht in gekregen waarvan ongeveer 150 calorieën. Vandaag is hij niet beter dan gisteren. Nog steeds veel hoesten, steunen, kreunen en puffen en nog steeds veel spugen. Bleek koppie en dikke ogen van het vocht. Alleen maar liggen en slapen. We hebben de sondevoeding nu op continue gezet en proberen er vandaag ongeveer 1 liter vocht waarvan 500 calorieën in te krijgen. Hij heeft al een paar keer gespuugd dus het is nog even afwachten of dat lukt. Vanmiddag de arts nog even gesproken en ze geeft aan dat dit er gewoon bij hoort. En dat ik altijd mag komen als ik het niet vertrouw. Ik denk dat als we morgen geen verbetering zien we naar het LUMC gaan waar hij onder behandeling is voor zijn hartje en syndroom. Ik vind het zo moeilijk. Aan de bel trekken betekent langskomen met een ziek kind wat nu in zijn bed hoort te liggen. Maar wat als ik nou een keer niet op tijd aan de bel trek? Maar aan de andere kant is het ook gewoon een klein kind en kleine kinderen worden ziek. Dit is mijn eerste dus geen ervaring hoe ziek 'gezonde' kindjes kunnen zijn. Of die dit ook weleens hebben. Dus mijn vraag aan jullie (behalve een beetje van me afschrijven): hoe is dat bij jullie kids als ze het flink te pakken hebben?
hmm wat een verhaal, nooit lekker als je kleine ziek is... maar denk dat het voor jou wel allemaal wat anders in elkaar steekt als voor mij met een kindje dat gewoon zelf eet en geen hart afwijking heeft... ik zou voor de zekerheid dus wel langsgaan, of ff bellen misschien om te overleggen? je zoontje krijgt volledige voeding via sonde? normaal dus op vaste tijdstippen op een dag en nu de pomp continu gezet met een langzame druppel snelheid neem ik aan... ik weet niet in hoeverre ors nog noodzakelijk is buiten zijn sonde om? en idd kleine kinderen worden allemaal ziek maar voor jou zijn de gevolgen wel wat groter lijkt me... zekere voor het onzekere nemen zou ik zeggen en ritje naar het ziekenhuis...
Om antwoord te geven op je vraag: mijn dochter is net opgeknapt en is toch wel een weekje goed ziek geweest. Dat begon met een hangerig daagje, de volgende ochtend lag ze te spugen in bed en bleek ze verhoging te hebben. Dit is die dag opgelopen naar bijna 40. Ze was nog wel vrolijk. Die nacht heeft ze de hele nacht op mij liggen slapen. Volgende dag hangerig en nog steeds hoge koorts, nog 1x gespuugd. Niet gegeten en amper gedronken. Die nacht weer bij mij geslapen, koorts begon de volgende dag te zakken maar was nog wel hangerig en heeft nog een paar dagen amper gegeten en slecht geslapen. Nog paar keer gespuugd. Nu vandaag is ze weer zo actief als ik van haar gewend ben en heeft ze ook weer goed ontbeten. Zo ziet het er dus bij ons uit Maar in jou geval zou ik wel wat voorzichtiger zijn inderdaad. In ieder geval beterschap!