Gisteravond een test gedaan omdat ik een raar "gevoel" had. De test kon niet duidelijker positief zijn, er gingen nog net geen bellen en sirenes af Twijfel sloeg wel direct toe, omdat we momenteel financieel niet sterk staan, met 1 inkomen... mijn man was dan ook not amused en stuurt eigenlijk aan op afbreken van de zwangerschap. Ik zie dat zelf niet zitten, heb dit al eerder meegemaakt (om medische redenen) en zie het niet zitten dit nog een keer mee te moeten maken. Ik wil het dus eigenlijk houden... maar zit ook met de twijfels en zie beren op de weg. Aan de andere kant: waar er 4 eten, eten er ook 5? Er is ruimte, er zijn spulletjes, het enige wat een "probleem" zou kunnen worden is opvang als ik weer ga werken... maar dan nog, in 9 maanden kan een hoop veranderen en hoop ik dat er weer een tweede inkomen bij komt. In hoeverre zou ik in mijn "recht" staan om te zeggen: ik hou het, ook al is mijn man het er niet mee eens?
Heb nu weinig tijd maar je staat 100% in je recht om te zeggen ik hou het. Ik zou het er even niet over hebben en hem even de tijd geven, misschien went hij er dan aan. En spullen kan je goedkoop krijgen vaak.
Ach, ervaring heeft mij geleerd dat het allemaal wel goed komt. Ik raakte zwanger, ongetrouwd, nog thuis wonend. Werkeloos en man studeerde nog. Veel mensen helpen je wel en het klinkt echt alsof je je keuze al hebt gemaakt, vóór het kindje.
Bij de vorige zwangerschap had ik ook niets, geen huis, geen goede baan, onzekerheid over relatie.... inmiddels zijn we 4 jaar verder en hebben we een leuk huis, een vast inkomen (maar wel parttime) en gaat alles prima. En ik blijf van mening dat in 9 maanden tijd er enorm veel kan veranderen. Ik zie alleen op tegen die koppigheid en reactie als ik zeg dat ik het hou...
In principe vind ik het t goed recht van je man om geen kind te willen, net zo goed als het jouw goed recht is om wel een kind te willen. Het belangrijkste is dat jullie het er samen goed over hebben en bekijken hoe fundamenteel je het wel of niet wilt en dat met elkaar deelt. De kans bestaat dat je niet tot elkaar komt, dat is waar, maar die kans is wel kleiner als je goed met elkaar praat. Maar op zichzelf mag iemand geen derde kind willen...
Ja hoor, dat mag zeker...dat is het ook niet we zitten nu alleen lijnrecht tegenover elkaar. Dus mijn vraag was meer: in hoeverre is het "doordrammen" als ik zeg ik hou het wel? Maar goed, hij kreeg het gisteravond voor zn voeten gegooid en misschien inderdaad maar even laten bezinken?
Tsja, als jij zegt 'ik hou het wel' en hij zegt 'ik wil het niet', dan is het van beiden evenzeer 'drammen'. Behalve dan dat hij niks 'kan'. Ja, hij kan in theorie met de relatie stoppen, maar hij kan geen zwangerschapsafbreking afdwingen. Maar niemand van ons weet hoe er tussen jullie gesproken is over een derde, welke voorzorgsmaatregelen er genomen zijn etc etc etc. En misschien doet dat er ook niet toe.. Het feit is dat je nu zwanger bent en dat de ene het wel wil en de ander niet. En dat is allebei even valide.
Ik zou het sowieso bij jullie beiden eerst eventjes laten bezinken want dit komt duidelijk erg onverwacht! Jullie staan beiden in je recht maar zou het een paar dagen laten bezinken en dan nog eens rustig bespreken?
Ik denk dat de eerste shock ook wel bijdraagt aan z'n eerste reactie ja heb nu wel duidelijk aangegeven dat ik het graag wil houden, dat ik maandag naar de dokter ga voor een eerste check up... Dus ik ben benieuwd of en wanneer hij ontdooit
Komt wel goed hoor..... inderdaad in 9 maanden tijd kan veeeel veranderen, aan veel spullen kun je goedkoop aankomen, hebben wij ook gedaan. Mijn kids zijn er niet minder gelukkig om geworden. Echt niet!! Geef hem wat tijd aan het idee te wennen, al is dat ook moeilijk want het voelt denk ik of je lijnrecht tegenover elkaar staat. Sterkte.
Ons jongste zoontje was ook niet gepland. Mijn man had dezelfde reactie als jouw man. Even zo gelaten een paar dagen. Aangegeven dat ik het niet kon een abortus. Emotioneel veel te heftig, zeker omdat er geen goede reden was. Het is allemaal goed gekomen. We vinden het wel erg pittig, zeker gezien de leeftijden. Tuurlijk hadden we hem niet willen missen, maar het is aardig aanpoten en met opvang en andere zaken idd wel wat duurder.
Hoe gaat het nu thuis? Zijn jullie van de schrik bekomen? Een man mag natuurlijk geen 3e kind willen. Of überhaupt geen kind willen. Maar feit is dat jij baas van eigen buik bent. Niemand mag en kan jou een abortus afdwingen. Hebben jullie er nooit over gesproken....wat als... Ik heb altijd tegen de partners die ik in mijn leven heb gehad gezegd, mocht ik onverhoopt zwanger raken dan laat ik geen abortus doen. Ook toen ik nog aan de pil was, welke ik netjes en trouw innam, altijd duidelijk hierover geweest omdat anti-conceptie nooit 100% veilig is. Wie dat ontzettend kleine risico niet wilde nemen moest dan dus kiezen voor geen seks.
Zijn standpunt veranderd niet, misschien is het daarvoor ook nog te vers? Ik heb hem wel duidelijk gemaakt dat ik het niet weg laat halen. Hij schuift de schuld eigenlijk op mij af, wat lekker makkelijk is maar niet echt reëel... Ik laat m maar, hij begon gister zelf over hoe het was in het ziekenhuis maar ik was niet in de juiste stemming en zei als je geen interesse hebt waarom vraag je me dat dan... Ook niet goed van mij
Probeer wel in gesprek te blijven. Al kan ik mij je frustratie goed voorstellen. Gebruikten jullie wel anti-conceptie? Misschien heb je dit al ergens geschreven en heb ik er misschien overheen gelezen.
Er zijn wat dingen gezegd die niet fair zijn dus ik heb even geen zin in een gesprek hahaha ik ben niet zo'n prater, hij ook niet... Gouden combinatie Ik gebruikte geen anticonceptie, heb/had ook geen menstruatie door pcos. Alle anticonceptie met hormonen mag ik niet gebruiken (trombose) en spiraal was vorige keer ook niet afdoende. Ging al jaren goed, nu dus niet....
Toch besloten om de zwangerschap te beëindigen. Het is moeilijk maar de realiteit is nu eenmaal dat het momenteel erg (érg) zwaar zal zijn om een derde kindje er bij te krijgen. Het voelt heel moeilijk en als "failure" naar mezelf toe. Ik weet dat ik heel veel mensen voor het hoofd stoot met deze beslissing, maar het zij zo. Sorry dan maar alvast...
Maar abortus is geen anticonceptie toch? Wat heeft jou op een ander idee gebracht eigenlijk? 17 december was je er nog stellig over dat je het niet weg liet halen. Heb je nu anders beslist uit angst je man kwijt te raken? Dreigt hij er bijvoorbeeld mee om bij je weg te gaan als je het kindje houdt? Mag ik je een advies geven, ga voor je iets doet eerst een gesprek aan met bijvoorbeeld Fiom of de huisarts. Hormonen en emoties en een man die eventueel zijn zin door probeert te drukken zojn meestal geen goede combinatie voor het nemen van een besluit.
Ik zeg ook niet dat abortus anticonceptie is, ik geloof niet dat ik dat ooit heb gezegd... We hebben gesproken met elkaar, we hebben afwegingen gemaakt, bekeken hoe het eventueel met werk en opvang etc moet... en nee hij dreigt niet met weggaan, als dat zo was geweest had ik gezegd tot ziens en veel geluk er mee...
Wou even reageren want heb aan t begin gereageerd maar was t topic even vergeten. Moeilijk keus maar hopelijk kan je er achter staan! En krijg je geen spijt ervan. Lijkt me de moeilijkste keuze ooit dus veel sterkte en blijf van je af schrijven he!
Maar een spiraal is nog altijd zekerder dan niets gebruiken. Ook al was het een keer niet voldoende. Koperspiraal icm condooms? En als jullie geen kinderen meer willen, dan een wat meer permanente oplossing. Ik heb er wat moeite mee dat je door onveilig te vrijen zwanger bent geraakt en kiest voor abortus. Maar, ieder zijn eigen keus uiteraard, dus ik wil je toch veel sterkte wensen.