Poeh, het is binnenkort weer zo ver. Mijn man gaat eind april voor 3 weken naar Cuba om zijn dochters daar te zien. En ja, dat gun ik hun van harte, maar ik weet nu al dat ik hem vreselijk ga missen. Nog meer mannen die regelmatig weggaan naar het buitenland voor verplichtingen?
Ja dat ken ik.... Mijn vriend speelde in een metalband die regelmatig op tournee gingen en in 2007 (tijdens mijn zwangerschap) heeft hij een wereldtournee gedaan... Ben alles bij elkaar zo ongeveer de helft van mijn zwangerschap alleen geweest. Was behoorlijk zwaar, vooral op het einde. Nu is hij gestopt bij die band maar hij heeft nog allerlei andere projecten lopen en ik weet dat de dag weer gaat komen dat hij weer voor een maandje (of twee) de hort op kan zijn. Zal wel moeilijk worden aangezien we nu met zijn drietjes zijn en mijn hele familie in Nederland woont. Maar ach.. dat overleven we wel weer. Gewoon lekker doorgaan met je oude vertrouwde leventje en er niet té veel bij stil staan en voordat je het weet is hij weer thuis! Enne... het enige voordeel hier aan: je hebt elkaar dan zo gemist dat je weer superblij ben om elkaar te zien!
Mijn vriend gaat vaak voor 2 weken naar een booreiland (hij is nu ook alweer 10 dagen weg). Vind het altijd wel weer even wennen maar het gebeurt inmiddels met de regelmaat dat ik snel mijn leventje alleen weer kan oppakken. Maar ik mis hem dan wel hoor!
Ja dat hadden we vroeger toen mijn vriend/man nog bij de marine zat. Maar dan ging hij vaak meteen lang weg. Ach de eerste weken zijn echt niet leuk, maar daarna gaat het prima. Al had ik het zeker niet de rest van mijn leven zo gewild. Gelukkig heeft hij nu gewoon een baan als burger en aan de wal. Wel met boten,
Ik had dat ook vroeger toen mijn man nog bij de landmacht zat. Het voelde alsof ik maar half leefde als hij er niet was, dus ik weet heel goed wat je moet voelen
Mijn man is ook regelmatig lang weg i.v.m. zijn werk...je leer er mee omgaan maar wennen doet het na mijn mening nooit...het blijft niet leuk!
Ik vind het heerlijk! Kan de hele week mijn eigen ding doen en extra leuk als hij weer thuis is, heb er echt geen problemen mee
Ik ga morgen na 10 dagen mijn man weer ophalen van schiphol. Kan niet wachten. Ik vond het pittig om alles alleen te moeten doen. Werk, Luc, huishouden, hond. Ben blij dat hij eindelijk weer thuis komt. Heb echt het idee dat ik op de automatische piloot heb geleefd en vond het echt verschrikkelijk. Helemaal omdat Luc ook nog flink ziek is geweest en ook s'avonds een paar keer wakker is geweest.
Een week vind ik ook wel te overzien, maar mijn man is inmiddels alweer 3 weken weg en dat vind ik persoonlijk minder leuk
Hij is iedere week erg, en om de drie weken voor 3 weken achtereen weg niet echt te overzien soms hoor, zeker als 1 van de kinderen ziek is, maar anders heb ik er weinig moeite mee
die van mij moet vaak voor zijn werk naar Frankrijk, dan gaan ze zondagavond soms nacht weg en komen vrijdagavond-nacht weer terug zodat hij zaterdag thuis is, om zondag avond-nacht weer te vertrekken en dat af en toe 2 mnd achter elkaar. Het laatste jaar gelukkig maar weinig gebeurt, maar en voor korte periodes maar toen we elkaar net leerde kennen was het meestal een week of 8-9 weg paar weken thuis, en hop weer weg dat begon me op een gegeven moment (zeker toen de 1e er was) zo tegen te staan,en hem gelukkig ook dat hij dat verandert heeft, en nu alleen nog maar bij hoge uitzondering als het echt niet anders kan. blijf het rot vinden en wennen doet het nooit