Heb de rest niet gelezen alleen start post. Wat ik me afvraag voor ik antwoord geef: Heb je al hulp tav je depressie? Wordt je behandeld,is je huisarts op de hoogte? Bovenstaande maakt voor mij wel veel uit namelijk. Als je onder beh staat dan kun je je man meenemen naar een consult of hem documentatie geven van het gene dat jij hebt (hoe de depressie dan ook mag worden aangeduid) zodat hij mee begrijpen kan wat er in jou omgaat en hoe jij je voelt. Daarnaast ziet hij dan ook dat je je probleem aanpakt en er mee bezig bent om 'beter' te worden. Daarnaast is voor elk mens 7dgn extreem vroeg op en korte nachten niet vol te houden. Wel of geen depressie. Ook voor je man gaat dit op den duur breken, en kan me dan ook voorstellen dat je man er niet gezelliger op wordt. Gun hem minstens 1 bij tank dag en vraag dan of hij die dag s'middags even met de kids bezig wilt zijn zodat je in de middag eventueel 'plat' kan. Daarnaast heb je nu eenmaal een druk gezinsleven en een man die de kost verdiend. De kindjes vragen terecht ook aandacht, je kunt soms niet alles alleen. Vraag eens wel een keertje hulp aan Fam. Vrienden etc. Dit is geen schande hoor!
Ja je vraagt teveel van hem. Elke dag zo vroeg opstaan is echt héél zwaar. Kan je het niet afwisselen? Mij is namelijk onduidelijk waarom jij dat niet zou kunnen. Ik vind de depressie geen excuses.
Tsja je zegt zelf een LICHTE depressie. Ik zou daar eens wat aan doen van plaats in je nest blijven liggen tot laat... Als ik naar je post-historie kijk dan zit je wel telkens tot midden in de nacht op het forum te posten (2 uur snachts..) dat is niet echt een normaal leefpatroon. Wij liggen sinds we kids hebben echt nooit later dan 11 uur half 12 in bed anders weet je gewoon dat je niet in staat bent om de volgende dag op een normale tijd op te staan... Ik denk dat je man het op een gegeven moment wel beu is als hij 7 dagen in de week om 6/7 uur zijn nest uit mag zodat jij prinsessen-heerlijk in bedje kan blijven liggen.. Doe iets aan die lichte depressie en ga op een fatsoenlijke tijd slapen. Dit lost niks op wat je nu doet.
Ja ik vind dat je teveel vraagt van je man. Hij werkt fulltime en als hij thuis is willen de kids vast ook aandacht van papa dus na het werk buitenhuis, staat hem thuis ook nog het ea te wachten. Om dan elke dag om 6 uur op te staan nee sorry dat vind ik onredelijk. Jij doet de huishoudelijke taken wel maar ik vind dat niks vergeleken bij wat jouw man doet. De wasjes draaien... Je hoeft ze alleen in de wasmachine te stoppen en eruit te halen klaar. ( tenzij je op de hand wast) stofzuigen is max 10 min werk. Koken hooguit een uurtje enz enz Nee meid ga iets actiefs doen bv hardlopen of fietsen want daar krijg je enorm veel energie van maar blijf vooral niet in je bed liggen want daar wordt je pas depri van. Zo kom je er echt niet uit
Eerlijk gezegd vind ik wel dat je teveel vraagt van je man. Je kunt niet verwachten dat hij telkens maar opstaat op jou te laten uitslapen. Voor jezelf is het ook niet goed, want het is een onrealistische situatie. Als het nu om een weekje zou gaan, zou ik het een ander verhaal vinden. Als de depressie echt zo erg is dat je 's morgens niet op kunt staan, dan zou ik een opname overwegen. Niet om te bagatalliseren hoor, ik kom zelf net uit een zware depressie.
Ja en nee Er zijn genoeg alleenstaanden die het ook zo moeten doen. Werken en opstaan met de kinderen Maar misschien kun je toch je man 1 of 2 ochtenden voor hemzelf geven. Dan ga jij er uit met de kinderen. Verder niet te moeilijk maar alleen ontbijt en ze dan lekker laten spelen. Dan geef je hem 2 uurtjes en dan neemt hij het daarna van je over zodat je weer even kunt rusten. Je bent al onder behandeling?
Hij zal eerder meer doen als hij een keer mag uitslapen zo ben je altijd thuis en slaap jij uit.. Ik werk negen tot vijf en mijn man zou mij niet laten uitslapen dan zou ik ook katchaggie van hem worden..
Ja. Hier werk ik en mijn man is huisman. We wisselen elke morgen de 'uitslaapbeurt' af. Zowel hij als ikzelf zou gek worden als we nooit eens uit konden slapen. Daarnaast is zowel huisman/vrouw als kostwinner een zware taak, en je moet elkaar dus zoveel mogelijk steunen. Dat werkt beide kanten op.
Misschien kunnen jullie afwisselen, dat hij dan doordeweeks met de kids naar onder gaat tot hij moet werken en in het weekend 1 dag jij uitslapen en de andere dag hij, dat doen we hier ook. Heel vervelend voor je hoop ook echt dat je er snel bovenop komt, maar je man kan ook wel eens moe zijn, dus misschien is dit een oplossing
Ook ik vind dat je idd te veel eist. Ik zou mijn man dat echt niet vragen, die staat elke dag om 5 uur op en komt savonds om 19 uur binnen lopen. Die heeft zijn rust echt nodig en ik ben huis moeder. Als hier onze dochter snachts wakker word ben ik de gene die er uit gaat.
ik vind ook wel dat je teveel eist. zelf heb ik een lichamelijke beperking die veel energie kost en wij hebben de huishoudelijke taken verdeeld. ik werk zelf niet maar ik sta elke ochtend samen met mijn vriend op om 5 uur en help hem dan (brood smeren enzo). de rest van de dag zorg ik voor de kinderen en voor driekwart van het huishouden. in het weekend staan we ook samen op voor de kinderen maar meestal worden ze rond 7 uur wakker dus dat is goed te doen.
Eigenlijk vind ik dat je dat best tijdelijk van je man mag vragen. Elke dag s'ochtends om 6-7 uur opstaan om je kinderen klar te maken voor de dag, naar je werk gaan en s'avonds je kinderen in bed doen, klinkt mij niet vreemd in de oren... Is dat niet gewoon de normale gang van zaken als je kinderen hebt en dat combineert met een fulltime baan? Dat hij daarnaast tijdelijk in het weekend ook niet uit kan slapen is vervelend, maar afhankelijk van de omstandigheden wel acceptabel. Ik las het topic zojuist voor aan mijn partner, en die vond het ook geen vreemd voorstel. Houd echter wel rekening met de gezondheid van je partner. Indien hij het om welke reden dan ook lichamelijk niet trekt zul je echt hulp moeten zoeken. En aangezien hij inmiddels al klaagt lijkt dat me wel hoog tijd. Je hebt er niets aan als hij straks ook overspannen thuis zit...
Ik vind echt helemaal niet dat je teveel vraagt. Je zit niet lekker in je vel, je voelt je niet goed...wie zou het anders moeten doen dan je man? Mijn man zou daar ook nooit over klagen. Het is in voor- en tegenspoed hoor. Ik heb het hele jaar al een ernstige hernia. Toen mijn herniaklachten op het ergst waren, kon ik bijna niks meer. Mijn man werkt lange dagen, dan naar de supermarkt, dan koken, dan onze zoon naar bed brengen, dan het huishouden nog doen EN elke nacht opstaan als onze zoon wakker werd en elke ochtend hem uit bed halen. Hij heeft nooit een keer geklaagd. Als de een het even niet kan, MOET de ander het gewoon doen. Is niet anders. Balen dat je elke dag vroeg op moet? Je mag best balen, maar erover zeiken slaat in mijn ogen nergens op. Tis niet dat je ligt te luieren op bed (hoewel dat soms ook gewoon erg lekker is).
sommige depressies kunnen maanden zo niet jaren duren. Ik zou dat echt niet van mijn vriend kunnen vragen hoor heb zelf 7 maanden in een depressie gezeten dus ik weet echt hoe moe je je kan voelen. Des noods vraag je hem de kids savons te douchen hoef jij er alleen maar voor te zorgen dat ze aangekleed worden en ontbijt krijgen wat hij desnoods savonds heeft gemaakt. Daarna kan je de kinderen mits ze het toelaten lekker laten spelen kan jij ff op de bank liggen. Je kan wel een tijd afspreken dus niet dat hij tot 1 uur uitslaapt maar rond 10 uur je komt helpen of dat jij dan weer je dutje kan doen. En zoals ik al zei kijken of je kinderen uit logeren kunnen zodat jullie beide bij kunnen tanken