Dit snap ik dus echt niet. Je hebt een lichamelijk berperking die veel energie kost plus je zorgt de hele dag voor de kinderen en doet driekwart van het huishouden. Waarom sta je dan in vredesnaam op om om 5 uur 's morgens om je man te helpen met de deur uitgaan?? Tis een volwassen kerel, je kan de energie die je WEL hebt dan toch wel beter gebruiken. Zou mijn man ook NOOIT willen dat ik dat deed
Tuurijk wel. NIET als je dat doet omdat je een lui wezen bent. Wel als het nou eenmaal zo is omdat je anders lichamelijk of geestelijk de dag niet aankan. Ik kijk hier echt naar mijn scherm . Ik vind het echt totaal vanzelfsprekend dat de ander een stapje extra moet zetten als de een het even niet meer (aan)kan. Uitslapen is geen must hoor. Net als dat er boodschappen moeten komen, eten op tafel etc.
Dit is ook mijn gedachte... Volgens mij is het niet echt een keuze die jullie hebben. Een van de ouders KAN door omstandigheden niet goed voor de kinderen zorgen, en dan zal de ander dat aan moeten vullen. Dat zal vast niet gemakkelijk zijn, maar ook niet onmogelijk. Er zijn vast heel veel gezinnen waar door omstandigheden een ouder er alleen voor staat, die hebben ook geen keus, maar bewijzen wel dat het geen onmenselijke taak is. Vervelend dat het voor jullie niet lekker werkt op deze manier. Er zijn in ieder geval al genoeg alternatieven gekomen hier in het topic. Ik hoop dat jullie samen een oplossing vinden.
Volgens mij gaat het er niet om of je teveel vraagt..... Als het tijdelijk echt even niet anders kan dan moet het zo. MAAR....volgens mij is het langer slapen niet echt een oplossing in jouw situatie! Je zult moe blijven, al slaap je tot 12.00 uur! Ik denk dat ritme en regelmaat veel beter voor je zullen zijn. Ik heb gelukkig zelf geen ervaring met depressies oid maar wel in de omgeving en volgens mij wordt juist aangeraden om ritme te houden. Ik denk dat je er meer aan hebt dat je man op zaterdag overdag bv de kinderen even van je overneemt zodat je iets voor jezelf kan doen ( fietsen, schilderen, in bad, lezen). Ik denk dat dat veel zinvoller is dan elke ochtend uitslapen. Dan nog even iets anders: veel mensen roepen dat ze het niet zouden trekken zonder ooit uit te kunnen slapen. Dat valt echt wel mee hoor! Wij hebben een boerderij dus mijn man moet echt elke (!) dag er om 6.00 uur uit, dus ook kerst, oud en nieuw, na feestjes, enz. Het lijkt er juist op dat je lichaam zich er op instelt, juist als je een keer zou uitslapen raakt je ritme in de war. Het is soms best zwaar hoor ( ook voor mij, want ik heb dus echt elke ochtend de kinderen alleen, ook als ik ziek ben oid), maar het is wel te doen! Ik merk juist dat als ik uitslaap ik moe ben de rest van de dag. Ik heb dan wel het geluk dat mijn kinderen pas om ong 7.00 uur wakker worden, als mijn dochter eerder is moet ze gewoon in bed blijven met een boekje erbij.
Ja maar dat is bijna altijd 'sochtends, kwart voor 11 ga ik mijn zoontje weer halen en voor die tijd lijkt me niet dat je een baby dan weer in bed legt? maar goed, dat terzijde
Precies @ jannanas!!! En er zijn nog wel meer beroepen te verzinnen waar men 7 dagen vd week vroeg op moet staan. Daar is ook nog nooit iemand van doodgegaan, dat weet ik bijna zeker. In het topic 'slaap jij weleens uit' staan ook genoeg reacties van moeders die al jaren geen dag meer hebben uitgeslapen. Dan gaat de man van Alev het ook wel redden hoor, kom op zeg.
Eerlijk? ja je vraagt beetje veel! Maar ik weet heel goed hoe je je voelt etc! Ik heb depressie meegemaakt en slaapprobleem etc en tsjaa weet heel goed waar je over hebt. Alleen helaas je man moet dus nu 7 dagen per week elke dag vroeg wakker worden hij gaat dan ook afvragen wanneer hij kan uitslapen en uitrusten.!?> Waarom laat je hem niet uitslapen in het weekend ongeveer tot 11 uur en dan kan jij even een dutje doen? veel suc6!
mee eens. Mijn man maakt meestal maar nachten van 5 uur en werkt 7 dagen in de week en loopt ook nog rechtop. Op zondag blijft hij dan meestal iets langer liggen maar denk niet dat dat een enorm verschil maakt. Ik sta zelf ook al ruim 4 jaar om 6 uur op zonder dutjes overdag.
snap daar inderdaad ook geen drol van.. waarom moet je helpen om 5 uur s'ochtends, neem aan dat hij toch wel zelf z'n kleren kan aantrekken?
vindt het niet vreemd hoor dat ze haar man helpt om hem te voeden etc ook al is het 5 uur ochtend! Vindt het wel heel erg lief van haar hahaha... Ook al is hij een volwassen man...........................
nou sorry hoor maar ik vind toch wel dat de man ook een dag moet kunnen uitslapen, en aan hem de keus omdat te doen of niet, het gaat over een depressie die langer als een week duurt hoor.. je kan het niet maken om dan maar te zeggen joh schat veel plezier ik wil uitslapen en ik verwacht dat jijde kinderen s'ochtends doet voor jenaar je werk gaat en oh ja ht huishouden als het ff kan doe dat ook nog ff.. Hier is mijn man degene met een depressie, maar hij verwacht echt niet van mij dat ik er 7 dagenper week vroeg uit ga, het complete huishouden doe en nog voor de kleine zorg ook.. Tuurlijk t.s voelt zich niet goed volkomen begrijpelijk met een depressie maar om jezelf in huis op te sluiten en in bed is nou niet echt de oplossing, T.s. probeer jezelf naar buiten te laten gaan, en 1 dag in de week jezelf op tijd het bed uit te laten gaan, ga er s'avonds dan lekker vroeg in..
Mee eens. Vergeet niet dat je man ook belast is met jouw depressie.. Ik heb ooit samengewoond met een depressief iemand en dat is slopend kan ik je vertellen!!! Jullie moeten elkaar erdoorheen slepen, niet alleen hij jou.
Ik denk niet zozeer dat je te veel vraag van je man, maar meer dat je man er nu ook doorheen begint te zitten. Hij geeft duidelijk aan dat hij het nodig heeft om ook eens een ochtend uit te slapen en ik denk ook dat dat voor hem nodig is. Leven met iemand die een depressie heeft is ook slopend voor de ander, dus ook hij heeft zijn rust nodig zo nu en dan. Bij een depressie is de oplossing ook zeker niet om lang op bed te blijven liggen. Vroeg opstaan en ritme en regelmaat zijn juist erg belangrijk. Daarom zou ik je dus eigenlijk zelfs willen adviseren om door de week 's ochtends samen met de kinderen op te staan en dan kunnen jullie ze samen aankleden, ontbijten, papa uitzwaaien. Daarna misschien even lekker luieren op de bank en als het weer het toe laat in de ochtend even lekker een stukje wandelen. Om 12 uur eten met de kinderen en daarna een stukje huishouden en om jezelf te belonen zou je daarna even iets voor jezelf kunnen gaan doen. (mits de kinderen dat toelaten) Dan het avondeten klaarmaken, na het eten gezamelijk de kinderen in bad en op bed en dan ontspannen. Je zou je man kunnen vragen om in de nacht de kinderen te doen zodat jij ononderbroken kunt slapen. (dat is namelijk wel belangrijk bij een depressie) In het weekend zou je dan ieder 1 ochtend uit kunnen slapen en dan zou je ook nog kunnen zeggen dat degene die uitslaapt in de middag voor de kinderen zorgt zodat de ander die middag even iets voor zichzelf kan doen. Dit alles is natuurlijk maar een voorbeeld, maar misschien heb je er iets aan.
Natuurlijk moeten jullie hier samen een evenwicht in vinden, en dat zal een kwestie van geven en nemen zijn. En eisen is dan ook niet goed in welke situatie dan ook. Het lijkt mij vrij normaal om dagelijks tussen 6-7 op te staan de kinderen te verzorgen, een fulltime baan te hebben en de kinderen s'avonds weer in bed te doen. Eigenlijk lijkt het me zelfs een voorrecht om daarnaast geen zorgen voor het huishouden te hebben . Ik sta ervan te kijken dat zoveel mensen dat als extreem vroeg en zwaar ervaren... Overigens klinkt de dagindeling van Lin hierboven erg goed. Ben benauwd of dat een optie is.
.. Tsjaa, sommige vrouwen hebben het lief om voor hun man op te staan en dingen klaar maken. It's called love, nothing wrong with that
Ik vind ook echt dat veel mensen( lees niet iedereen) makkelijk lullen hebben hiet Als je het nooit gehad hebt weet je niet waarover je praat,het is echt leven in hel(tenminse mijn depressie burnout was dat) Maar ik benadruk het nogmaals zoek snel hulp voordat het te laat is!
Ik vind dat je te veel vraagt van je man. Hij moet elke dag vroeg opstaan en met twee kleintjes zijn dag beginnen. Dan moet hij naar zijn werk en bij thuiskomst direct weer aan de slag met de jongste voeden, zelf eten en de oudste op bed leggen. Niet een dagje, maar voor lange periode achter elkaar, zelfs de weekenden moet hij heel vroeg op. Ik denk ook niet dat je beter zal worden van deze aanpak. Ga naar je huisarts en vraag om een doorverwijzing. Je moet oppassen dat jouw man straks ook niet omvalt!
Sorry, maar ik spreek uit ervaring. Ik heb een depressie gehad, terwijl ik alleenstaande moeder was :x en ik kan je vertellen: Dat was zwaar, HEEL zwaar. Ik kon echt op niemand terug vallen. Maar ik ben ALTIJD voor mijn kind mijn bed uitgekomen (hij was toen 3,5 jaar). Dus sorry voor TS, maar zij krijgt nog hulp van haar man en dan nog buit ze het in mijn ogen uit, want mw gaat, gezien haar history op zp ontzettend laat naar bed, en verwacht dan haar man, die de hele dag moet werken dan 's morgens de kinderen doet, zodat zij lekker kan blijven liggen. 's avonds een vrouw, dan 's morgens ook, hoor. Als je het mij vraagt heeft het weinig met een depressie te maken, eerder met luiheid.
ik denk dat iedereen wel eens een dip heeft mee gemaakt op wat voor manier dan ook.. en jezelf zielig gaan zitten vinden en alles uit handen gaan geven werkt zeker niet.. het eerste wat de arts zou zeggen breng structuur aan in je leven en niet ga lekker lang in je bed liggen en laat je vent alles doen. want dat is natuurlijk de grootste onzin.. ga dingen ondernemen waar je voldoening uit haalt en dat is niet in bed gaan liggen... ik krijg hier eerder het idee dat mvr gewoon geen zin heeft om vroeg uit der bed te komen.. een depressie (en ik zeg niet dat ze die niet heeft) de schuld geven is dan heel makkelijk. als dat zo door gaat daar dan zit die man straks ook ziek thuis door oververmoeitheid.