Zo komt het op mij ook over. Ts, als je werkelijk depressief bent dan zou ik toch maar eens hulp gaan zoeken. Ik bedoel als je het werkelijk niet meer trekt. Er doorheen zitten, is heel wat anders als depressief. En dan nog moet je een ritme aanhouden, bijv. op tijd naar bed en op tijd weer op. Niet omgekeerd. Je man is ook maar eens mens en heeft ook af en toe zn rust nodig. Laat hem toch lekker een dag liggen in bed. Wat wil je nou? Dat hij er straks ook nog overspannen van word? En als je dat niet lukt, dan maar eens aan de bel gaan trekken. Je man geeft duidelijk aan dat hij het allemaal niet aankan zo en dat heb jij net zo goed serieus te nemen. Geef jezelf een schop onder je kont en gaan met die banaan!
wat ik denk serieus dat ie de benen een keer gaat nemen mijn man heeft het ook echt zwaar met mij maar geen haar op me hoofd die denkt zo laat hem alles maar even opknappen ik blijf mssn soms iets langer liggen dan hem (hij kan niet zo lang blijven liggen dus wakker is hup eruit en ik volg meteen (ik heb echt even nodig om wakker te worden) maar dit is gewoon uitbuiten en misbruik maken van de situatie o ik ben depri dan mag manlief alles opknappen zelf ook depri geweest maar manlief moest er om 5 uur uit hier had ik geen eens keus om te blijven liggen en weet je het heeft me er alleen maar bovenop gebracht dus TS kom met je luie ass je bed sochtends uit en laat je man morgen is lekker liggen verwen hem is lekker met een ontbijtje op bed uit dankbaarheid dat verdient ie !!!!!
Mee eens. Als je in een depressie zit kom je daar niet zomaar meer uit, zeker niet als je omgeving en een half forum je vertelt dat je zelf ook eens iets moet gaan doen in plaats van alles aan je man over te laten. Volgens mij zou het voor TS al een stuk draaglijker worden als haar man tenminste wat begrip zou tonen. Begrip tonen doe je níét door alle taken over te nemen, maar wel door iemand te steunen, te praten en te proberen hem/haar te begrijpen. Als je zo diep bent weggezakt dat je 's morgens je bed niet meer uit kunt komen, de zorg van je kinderen liever aan een ander overlaat en jezelf alleen maar ellendig voelt en je gewoon echt, echt, echt niet tot de dagelijkse dingen kunt zetten, heb je hele goede hulp nodig. Ik denk niet dat de eerste stap van TS moet zijn dat ze haar man eens lekker laat uitslapen, maar dat ze probeert om deze hulp te vinden.
uhm maar een psycholoog zorgt er niet voor dat ze der bed uit komt hoor dat moet ze zelf doen, en je moet ergens een stap zetten de eerste x dat ik me bed uit ging sochtends voelde ik me diep diep ellendig savonds lag ik bekkie bekkie af om 21.00 op bed ging zo een paar dagen door maar elke dag om dezelfde tijd het bed uit heeft me er wel uitgesleept psycholoog kan zoveel zeggen van morgen moet je dat gaan doen maar of je het doet is ten tweede! je moet bij je eigen beginnen van mij part gaat ze een wekker zetten en ipv om half 2 hier nog rond te hangen gewoon om 21.00 naar bed heeft ze in iedergeval genoeg slaap te pakken elke dag minimaal een uur gaan lopen buiten doet je goed en voel je goed ipv alleen maar binnen hangen
Nou TS heeft het over een lichte depressie en waarschijnlijk PND. Ze zegt gewoon haar huishouden te kunnen doe, maar kan er 's morgens niet vroeg uit want dat trekt ze niet zegt ze. Logisch als jij tot 2.00 uur op zp zit, dan trek jij het ook niet om om 6.00 uur eruit te gaan. Ook al heeft ze daadwerkelijk een depressie (wat ik enigzins betwijfel, het kan natuurijk, maar ik denk echt aan wat anders) Dan kan ze nog haar kinderen op de eerste plaats zetten en er op zijn minst voor proberen te zorgen dat ze zo fit mogelijk op staat voor de kinderen, desnoods om 7.00 uur, zodat manlief niet alles alleen hoeft te doen en dat doe je niet als je pas op 2.00 uur in je nest ligt.
Als ik ts was zou ik beginnen met optijd naar bed gaan ipv zeer regelmatig ver na 12 uur 's nachts posten. Ik weer zeker dat ts daar al een stuk van op zal knappen en de dag beter aan zou kunnen. Lost dat niks op dan zou hulp inschakelen van een prof. Toch echt noodzakelijk zijn. Maar eerlijk? Als ik een nacht tot 2 uur 's achts achter de computer zit ben ik er om 6 uur ook niet uit te krijgen.
Dames ts is nog niet online geweest vandaag, zullen we haar hiervoor eerst de kans geven om te reageren voordat men diverse aannames gaan doen op basis van iemands zijn berichten historie.
Ik kom er net pas in en was alle reacties aan het lezen Maar het is duidelijk, ik ben geloof ik niet zo eerlijk tegen mijn man geweest en voelde me er stiekem ook wel schuldig over. Vandaar dat ik dit topic had geopend gisternacht, want was benieuwd naar jullie mening. Ik heb geen hulp gezocht voor mijn depressie want ik weet niet eens of het een echte depressie is. Het is meer dat ik me energieloos voel en het liefst de hele dag in bed wil blijven liggen. Er hangt zo'n zwaar gevoel over me heen en dat al best een lange tijd. Met dat gevoel vroeg opstaan en dan de hele dag heel actief en vrolijk moeten doen, lukt me niet. Ik ga ook best wel laat naar bed inderdaad en dat is een gewoonte wat ik nooit heb kunnen afleren. Ik zie mezelf echt niet om 21.30 uur naar bed gaan
Goed dat kan, maar om 2300 uur zou al bijna 3 uur schelen op de nachtrust. En heeeel snel hulp inschakelen indien je echt een depressie hebt, moet je hulp krijgen.
Niemand hier weet toch of TS voor haar plezier tot diep in de nacht wakker blijft? Al die mensen hier die roepen 'ervaring' te hebben met een depressie, weten vast ook hoe gruwelijk het is om 's avonds dóódmoe te zijn maar niet te kunnen slapen. Wat doe je dan? Blijf je in bed liggen, gek worden van je eigen gedachten, of ga je toch je bed uit om een kop thee te drinken en even afleiding te zoeken in de hoop dat je dan straks wel kunt slapen? Ik zeg niet dat iedereen het hier met TS eens moet zijn of dat we haar allemaal ontzettend zielig moeten vinden, maar ik vind sommige reacties hier echt bizar. Zó ontzettend respectloos. 'Kom van je luie ass af' en 'je bent niet depressief, gewoon lui'? Dat kan toch niet? Daarmee trap je iemand toch alleen maar verder mee de grond in? Door zulke opmerkingen gaat TS zich echt niet beter voelen, zal ze niet ineens eerder opstaan en is die depressie, ookal geloven een hoop meiden hier daar niet in, straks ook niet ineens verdwenen.
Aha wist niet dat je al online was. Zou toch echt je patronen gaan doorbreken en proberen het samen op te lossen en niet alleen je man er vroeg uit laten gaan. Desnoods even langs de huisarts gaan.
Als ik zo je klachten hoor, is dat echt een depressie. Als ik jou was zou ik hulp zoeken. Ga eens naar de huisarst en vertel wat je voelt. De huisarts herkent dit en zal je doorsturen naar een hulpinstantie. Het lijkt alsof je heel moe bent, maar er zit echt meer achter. Geloof me, ik herken het erg goed, ben momenteel in therapie vanwege een pnd. En de ochtenden zijn het ergst idd, echt iets wat bij een pnd hoort. Ik denk dat je op dit moment even niet anders kan dan je man meer laten doen. Maar als jij in het weekend uitgeslapen hebt kan hij misschien in de middag even naar bed? Zo kan je het ook proberen op te lossen. Sterkte! En echt ga hulp zoeken! Anders wordt het alleen maar erger.
Anders maak je een afspraak bij de huisarts? Wellichteen door verwijzing voor hulp krijgen? Iedereen zit wel eens in een dipje, maar meestal gaat t vanzelf over. Als je er al zo lange tijd mee rondloopt wordt t naar mijn idee echt tijd om hulp te zoeken. Voor jezelf en je gezinnetje.
Mamabri dan was jij gewoon een bikkel! Ik snap jou reactie ook wel hoor, maar soms is het moeilijk een beslsing te nemen als je erin zit Mrsnuke dipje????? Ahum ik wens niemand een depressie toe,kijk dit soort reacties bedoel ik dus Ik ben het ook mee eens hoor wat betrefd het slapen, maar het is gewoon zo makkelijk oordelen als je het zelf nooit gehad hebt,het is niet alkemaal zo zwart/wit
ja maar meid, ga dan eerst eens langs de ha want dan kan het ook je ijzer zijn of bloedarmoede of weet ikveel wat, maar ga anders om half 10 naar bed maar lees een goed boek, rust je toch uit.. want zoals je nu over komt heb je gewoon geen zin om er vroeg uit te komen snap je.. dus lekker vroeg je bed in op tijd er uit en je man ook eens uit laten slapen!
Ik geloof heus wel in depressies heb er zelf 1 gehad, maar ik heb wel altijd mijn kind op de 1e plaats gezet. Ik kon ook niet anders want ik was alleenstaand, maar ik vind dat wanneer je constant je man maar voor je kids laat zorgen omdat je zelf om 2 uur naar bed gaat en er niet om 6 uur uit kan komen, je niet je kids op de eerste plaats zet maar jezelf. En ik vind dat eerlijk gezegd best zielig voor man en kinderen. Als je echt een depressie hebt, is de eerste stap regelmaat en in elk geval proberen zo uitgerust mogelijk aan de dag te beginnen en dit is bij ts blijkbaar ver te zoeken
Maar als ik zo laat naar bed ga, ben ik de dag ook niet fit laat staan als ik altijd zo laat ga, dan kan je me opvegen. Als dit je normale leven onmogelijk maakt moet je dit echt veranderen en het niet jouw mans probleem maken. Je spreekt over een depressie en misschien zelfs pnd maar zonder dat je hulp hebt gevraagd het hoeft dus niet zo te zijn. Geef jezelf een schop onder je kont, ga op tijd naar bed en sta optijd op. Voel je je na een tijdje niet beter ga dan hulp zoeken want dan is er meer aan de hand. Maar dit ben je je gezin wel verplicht!
Ik zal misschien een bikkel geweest zijn (al leek ik toen meer een zielig vogeltje ) maar soms moet je met je neus op de feiten gedrukt worden en jezelf een schop onder je kont geven. Het klinkt vreselijk onaardig naar TS, maar eigenlijk bedoel ik het eerder goed, ik ben alleen erg recht door zee.