Geen idee of dit topic in het juiste subforum staat. Nooit gedacht dat ik dit topic zou openen. We hebben twee prachtige dochters en dat is al meer dan waar we 4 jaar geleden op hoopten. We hebben een lastige periode gehad voordat ik zwanger raakte. Zeven operaties, een miskraam en uiteindelijk eindigde mijn eerste goede zwangerschap in PE/HELLP en is ze geboren met 35 weken. Vrij snel onverwachts zwanger van de tweede. Een keer iets te laat met voor het zingen de kerk uit en ik was zwanger. Dit was erg gewenst maar zo snel op elkaar lag niet echt in de planning haha. Deze zwangerschap verliep ook niet voorspoedig (HG, ziekenhuisopname) maar uiteindelijk op tijd ingeleid en wederom een prachtige kerngezonde dochter. Waar ik eerst heel hard riep dat twee kinderen echt de max was begon het direct na de bevalling al te kriebelen voor een derde. Mijn man deelt deze wens niet en is allang blij na alle ellende dat we in een rustig vaarwater zitten. En dat snap ik maar al te goed, maar het gevoel is zo anders van mijn kant. Hij noemt vooral de praktische zaken als argument om het niet te doen (geen kamer meer over, wat minder riant leven) We gebruiken geen voorbehoedsmiddelen. Maar we doen aan voor het zingen de kerk uit. Hij weet dus dat de kans bestaat dat ik zwanger raak en hij maakt er soms ook opmerkingen/grapjes over. Ik heb hem aangegeven dat ik toch elke maand hoop op een zwangerschap en dat het onrust met zich meebrengt op deze manier. Hij heeft nu toegezegd condooms te gaan gebruiken (die hier overigens gewoon in huis liggen). Maar ik geloof er geen hol van. Zijn er vrouwen waarvan de man ook zegt geen kindje te willen maar zijn handelen andere dingen laat zien? Het is zo tegenstrijdig. Je wilt geen kind maar neemt wel bewust een risico op een zwangerschap. Hij zegt dat als ik zwanger zou zijn hij het met open armen zou ontvangen. Maar er niet bewust voor wil gaan. Ik vind het lastig om hier mee om te gaan merk ik. Ik wil ook niet ondankbaar overkomen want ik ben dolgelukkig met onze twee meiden.
Wat een lastige situatie! En ik begrijp dat het verwarrend is Maar als ik je verhaal zo lees dan denk ik niet dat je man 100% geen baby meer wilt. Tenminste ik neem aan dat hij weet hoe baby's gemaakt worden De tip: blijf praten !
Ik ben bang dat we van praten niet heel veel dichter bij elkaar komen. Hij geeft heel duidelijk aan dat hij er echt niet aan moet denken. Hoe vaker ik er over begin hoe meer het "kont tegen de krib gooien" wordt. Dus ik laat het nu maar gewoon rusten. Ik word er alleen moe van dat ik tijdens het vrijen hem er aan moet herinneren dat we geen voorbehoedsmidddelen gebruiken. En zie elke keer dat hij het vergeet als een sprankje hoop
Raar dat hij er grapjes over maakt terwijl hij weet dat jouw wens er voor een derde is. Als hij geen kind wil dan moet hij zijn verantwoordelijkheid nemen en voorbehoedsmiddel gebruiken. En niet de gok wagen. Ik vind dat niet eerlijk naar jou toe.
Helemaal mee eens. Ik heb geprobeerd dit ook zo naar hem te verwoorden en toen kreeg ik dus de belofte om vanaf nu condooms te gebruiken. Hij vroeg of ik daar oke mee was. Zegt hij "ja omdat ik weet dat jij liever een derde wil, dus misschien vind je condooms dan geen fijn idee" Tja heb weinig keus he..
Hier hetzelfde eigenlijk, hij wilde geen derde kindje maar vond het ook niet nodig om voorbehoedsmiddelen te gebruiken. Hij wist dat ik nog wel wilde dus ik hamerde verder ook niet op voorbehoedmiddelen. Toen raakte ik zwanger, hij was in eerste instantie niet blij (daarna wel) helaas stopte het hartje bij 10 weken en mijn wens was groter dan ooit, maar hij wilde toch echt geen 3e meer (maar ook geen voorbehoedsmiddelen gebruiken). Lang verhaal kort: Mijn 3e kindje is ondertussen 3 maanden oud en volgende week wordt mijn man gesteriliseerd. Aangezien hij toch echt wel blij is met een 3e en zich nu laat steriliseren liet mij inzien dat hij het schijnbaar toch wel leuk vond, nog een baby. Maar ik begrijp jouw gevoel, het is heel irritant om zo'n man te hebben met van die tegenstrijdige dingen.
Daar zou ik helemaal van in de war raken. Lastig hoor. Ik heb het idee dat zijn deur voor een 3e toch op een kiertje staat maar misschien is het angst?
Maar hoezo moet jij hem dan daaraan helpen herinneren? Als hij geen kinderen meer wilt, dan is dat toch ook echt zijn eigen verantwoordelijkheid. En als hij die verantwoordelijkheid niet wil nemen, dan moet hij of geen seks hebben of accepteren dat er wellicht een derde komt.
Lijkt me heel lastig! hier doen we ook aan ‘voor het zingen de kerk uit’ en m’n man wil ook nog geen 3e. In de toekomst wel graag, dus het is niet helemaal vergelijkbaar! En als het eerder komt, komt het eerder!
Maar gebruikten jullie helemaal niets? Want mijn man is er dus echt van overtuigd dat voor het zingen de kerk uit gewoon een prima methode. Was dus ook wel is als je het goed uitvoert. Dus ik denk niet dat er hier toch een kans is dat hij het stiekem wel wil maar gewoon niet durft bijvoorbeeld. Hoe voelt het voor jou nu om toch een derde te hebben? Hier was een argument van zijn kant dat er dan vast ook een 4e, 5e etc. zou moeten komen voordat het gevoel van echt compleet er zou zijn.
Ja die hoop had ik ook dat het een soort angst was maar hij gaf net nogmaals aan dat hij het al druk zat vindt zo.
Ja maar ik wil ook niet straks zwanger zijn en dan gedoe hebben omdat hij het niet wil hebben. Dus daarom zeg ik steeds "Moet je geen condoom pakken". En dan zegt hij nee ik trek wel op tijd terug. Toen hij de laatste keer iets te laat bleek te zijn maakte hij een opmerking van "dat zou je toch niet erg vinden"
Wij deden meestal aan voor het zingen de kerk uit en rond mijn eisprong al helemaal (of dan even geen seks). Wel bijzonder dat hij in dat geval nog meer kinderen zou willen. Ik wilde er altijd 4, man 2 en we hebben er uiteindelijk 3. Voor de bevalling hield ik (voor mijzelf in ieder geval) de optie open voor een 4e, maar na de 3 loodzware bevalling waar ik nog steeds niet van hersteld ben en een baby die op de ic heeft gelegen en een genetische afwijking blijkt te hebben is bij mij nu de deur ook gesloten. We zitten nu op 1 lijn en dat is wel fijn!
Nee hij bedoelde meer van wanneer ik dan het gevoel zou hebben van compleet zijn. Fijn dat jullie nu op een lijn zitten. Wat heftig van je kindje. Ik heb volgens mij inderdaad gelezen dat ze toen werd opgenomen.
Ik zat iets meer dan een half jaar geleden in dezelfde situatie. Man wilde geen 3e (ook vanwege praktische bezwaren), ik wel. En hoewel de condooms naast het bed lagen had hij geen zin om deze te gebruiken en ik weigerde om hormonen te slikken. En toen werd ik niet ongesteld... met de zwangerschapstest in m’n hand liep ik naar em toe “ehh schatje, ik denk dat we een probleempje hebben”. En hij reageerde heel kalm met “ik was er al bang voor” en nog geen half uur later was is al een nieuwe auto aan het uitzoeken want 3 kinderen paste echt niet volgens hem. Volgens mij was het bij hem nog eerder geland dan bij mij en hij is er ook heel blij mee.
Wauw. Wat zijn mannen toch aparte wezens soms haha. Ik vind het zelf zo gek, hij weet dat de kans bestaat -alhoewel hij zelf er van overtuigd is dat hij ALTIJD op tijd terugtrekt- maar er echt voor willen gaan wil hij dan niet en jouw man dus schijnbaar ook niet? Hij zei hier vanochtend dat we geen extra kamer hebben voor een derde. Dus ik zei dat de oudste twee best samen op een kamer kunnen na een tijdje. Toen zei hij "Ja, daar heb je ook wel gelijk in". Maar dan komt er weer een ander praktisch bezwaar. Dus ik denk dat ik maar gewoon mij er bij neer ga leggen maar niet steeds het initiatief ga nemen wat betreft condooms.
Ik denk dat die praktische bezwaren ook gewoon echt iets mannelijks zijn en dat hij er daarom ook niet vol voor wilde gaan (die keuze niet durven te maken). Mijn man vind het ook heel belangrijk dat het ons aan niets ontbreekt, dat we een stabiel inkomen hebben, lekker op vakantie kunnen gaan, ieder zn eigen slaapkamer enz. Hij vind echt dat dat zijn plicht als vader is ofzo. Terwijl dat voor mij veel minder belangrijk is, maar ik vind het ook wel weer super lief dat hij zo denkt. Het zal wel een mannending zijn ofzo. Ik ben ook wel heel erg blij dat we er nu een 3e bij krijgen. Nu kan ik het ook echt afsluiten, voelt het compleet. Kan ik me er bij neerleggen dat dit m’n laatste zwangerschap is. Eerder voelde het gewoon niet compleet. En ondanks dat hij niet gezegd heeft: “ja ik wil gaan voor een 3e”, is dit kindje wel heel erg gewenst, houden we er al net zo veel van als van onze 2 mannetjes.
Iets met wel de lusten maar niet de lasten willen hebben. Daarmee wetende dat hij het risico loopt dat jij vroeg of laat toch zwanger kunt raken, maar zijn kop in het zand steken, want een condoom is meestal niet het favoriete voorbehoedsmiddel van een man.
Nou ik denk oprecht dat hij denkt dat er geen risico is op een zwangerschap zolang hij op tijd terugtrekt. Wat natuurlijk ook gewoon klopt. Toen ik zei dat ik dan toch steeds hoop dat hij te laat is zei hij, ik zie het probleem dan niet als ik wel een keer te laat ben.