Ik moet mijn verhaal even van me afschrijven. Wij hebben een prachtige dochter van 6 jaar, het zwanger worden heeft ongeveer 5 jaar geduurd voordat we zwanger mochten raken van haar. We willen dan ook al een paar jaar erg graag een broertje of zusje voor haar. We zijn nu een tijdje met ovulatietesten bezig en die geven erg duidelijk aan wanneer er een eisprong komt. Dus dat is erg fijn om zo de kansen iets te vergroten. Maar nu het probleem, na 14 jaar in dienst te zijn geweest ben ik mijn baan kwijt geraakt door een reorganisatie. Nu heb ik nog wel een WW recht van 17 maanden, maar in die tijd moet ik toch een andere baan zien te vinden omdat we niet alleen van het salaris van mijn partner kunnen rondkomen. Zijn er meer meiden in deze situatie, wil eigenlijk mijn kinderwens niet op een laag pitje zetten, maar vind het wel doodeng. wat zouden jullie doen
Hoi Janet, Heftig, maar ik zeg altijd, en vooral met de crisis kan het vast wel even duren voordat je een nieuwe baan hebt. Als je bijvoorbeeld zou stoppen met zwanger worden en een nieuwe baan vindt kun je daarna ook niet meteen weer beginnen met zwanger worden. Want na een paar maanden een nieuwe baan meteen zeggen dat je zwanger bent is ook niet positief. Het blijft natuurlijk altijd moeilijk. Ik zit een beetje in hetzelfde schuitje. Ik heb ook een tijdelijke baan, vervang iemand die ziek thuis zit (wel al meer dan een jaar), ik heb nu een contract tot februari, maar toch hebben we gekeken naar onze financiën. We kunnen opzich rondkomen van mijn WW en mijn vriend zijn salaris. Dus wij gaan onze kinderwens niet uitstellen...... Maar wij hebben nog geen kinderen, dus dat scheelt misschien ook. Succes en hopelijk heb ik je een beetje kunnen helpen!
Hoi Amanda, Bedankt voor je reactie. Lastig is dat he? Ik vind het zo moeilijk omdat het zwanger worden bij ons al vrij lastig is, en de druk dat ik nog 16 maand heb een andere baan te vinden. Met mijn WW en salaris partner komen wij rond. maar als de WW stopt hebben we een probleem.
ja hier ook althans ik heb een wens (lang verhaal) maar ik ben einde van het jaar ook mn baan kwijt. ik voeldoe aan de jaren eis dus krijg wel langer en ww mocht het nodig zijn dan he maar zonder kunnen we niet rondkomen lastig maar ja ...
Als je zwanger wordt gaat je ww over in een zwangerschapsuitkering tijdens je verlof en daarna gaat de ww weer verder. Zo heb je dus meer tijd om te solliciteren. Ik zat bij het uwv in de ziektewet toen wij onze kinderwens in vervulling wilde laten gaan. Zaten ook te twijfelen, maar zijn er toch voor gegaan. Toen de mmm in en uiteindelijk na 18 maanden zwanger van onze meid. Als je wil moet je er gewoon voor gaan. Je weet nooit wat de toekomst je brengt.
ik zou er gewoon voor gaan ! misschien ben je meteen zwanger en misschien ook niet misschien vind je snel een nieuwe baan en misschien ook niet je weet toch niet hoe de dingen gaan lopen. als je graag nog een kindje wil zou ik dat proberen als ik jou was, en ondertussen gewoon hard op zoek gaan naar een andere baan heel veel succes
Balen dat je je baan kwijt raakt! Dat zal waarschijnlijk ook wennen zijn.. In ieder geval succes daarmee. Toen wij voor een tweede wilde gaan, zat ik ook thuis, het vinden van een baan duurde lang, maar het lukte uiteindelijk. Op mijn eerste werkdag, was ik zwanger.. Dus ik moest na 3 maanden ook zeggen dat ik verwachting was. Ik heb toen wel verlenging gekregen. Zelf vond ik dat vervelend, maar om het daarvoor uit te stellen. Nee... Wachten tot je een vast contract krijgt kan mss wel 3 jaar duren en zelfs met een vast contract heb je dus geen zekerheid, zeker bij al die reorganisaties.
Ik zit in hetzelfde schuitje. Ook ik raak binnen een paar maanden mijn baan kwijt. Wij zijn nu bij à 1 jaar bezig en gaan het niet stopzetten. Ik vind het best eng maar uiteindelijk zal het wel goed komen.
Ik zou zelf om zo'n reden niet uitstellen. Bij mij op het werk is er ook net gereorganiseerd. Ik heb nu nog wel een baan, maar van de zomer houdt het voor mij op. Toch gaan we onze kinderwens daar niet voor uitstellen. We zijn nu niet aan het proberen om zwanger te raken hoor, maar dat is omdat mijn man en ik beiden ziekte van pfeiffer hebben. Voordat mijn man het kreeg (december vorig jaar) waren we wel bezig, maar toen hij het kreeg zijn we gestopt. Vervolgens kreeg ik het ook. Als we van het voorjaar beiden weer genoeg zijn opgeknapt om weer te gaan proberen, mogen we in onze handjes knijpen. En dan zullen we dat ook zeker doen, ondanks mijn werk-situatie. Je weet gewoon nooit hoe het leven loopt. Voor hetzelfde geld stellen jullie het uit en vind je in die 17 maanden alsnog geen baan. Dan zijn de omstandigheden financieel nóg ongunstiger voor een tweede kind. En je wil het ook niet zo lang uitstellen dat een tweede kind er nooit meer komt. (Ik weet niet hoe oud jullie zijn.) Het verschil is trouwens wel dat wij theoretisch rond zouden kunnen komen van mijn man's salaris, al moeten we dan wel heel sober gaan leven en een aantal vaste lasten schrappen. Edit: Heb je het er met je man/vriend over gehad? Wat vindt hij er van?