Tien maanden geleden heb ik via een ks een dochter gekregen. Na mijn ks is mij geadviseerd minimaal een jaar te wachten met een tweede zwangerschap. Over twee maanden zou ik dus weer zwanger mogen worden en eigenlijk willen wij ook wel graag een tweede kindje (hoewel we nog niet weten of we daar ook meteen over twee maanden voor willen beginnen te proberen). Nu zit ik een beetje lastig met mijn werk. De organisatie waar ik werk gaat over bijna twee jaar stoppen. De vraag is een beetje hoe lang ik er nog blijf werken. Ik heb het er heel erg naar mijn zin, heb leuke collega's en mijn baas/de organisatie is altijd goed voor mij geweest. Ik voel een loyaliteit naar de organisatie (en vooral de mensen waarvoor ik werk) om te blijven tot het eind en als ik alleen naar mijn carrière kijk, en niet naar onze kinderwens, zou ik dat ook zeker doen. Maar als ik blijf vind ik eigenlijk ook dat ze iets aan me moeten hebben en ik dus niet zwanger zou moeten worden. Te meer omdat ik niet makkelijk te vervangen ben in de krimpende organisatie. Ik voel me daardoor toch wel bezwaard om zwanger te worden. Gezien de taken die ik nu heb zou ik aan het eind van het najaar kunnen gaan solliciteren. Ik zadel mijn baas dan niet op met een zwangere, die met verlof gaat en weer terug komt, al heeft hij nog steeds het probleem dat hij me het laatste jaar zal moeten vervangen, wat voor de mensen voor wie ik werk wel vervelend zal zijn. Het heeft echter meestal niet zo veel zin om zwanger te solliciteren. En zwanger worden in je proeftijd wordt ook niet altijd beloond met een vast contract... Ik zie het echter ook niet zitten om nog twee jaar te wachten. Dat vind ik te lang. Kortom, als ik naar mijn werksituatie kijk lijkt voor ons de komende twee á drie jaar geen enkel geschikt moment te zijn voor een zwangerschap. Nu komt de redenering waar ik jullie mening over vraag: als elk moment ongeschikt is en we ook niet drie jaar willen wachten, kunnen we dus net zo goed meteen beginnen. Voor alle duidelijkheid: in ons privéleven zijn er verder geen omstandigheden die belemmerend zijn voor het krijgen van een tweede kindje. Het gaat alleen om mijn werksituatie. En voor mijn huidige baas is dít misschien een ongunstig moment, maar voor óns is dit eigenlijk het gunstigste moment, want nú heb ik nog een vast contract.
Hoi Janna, Ik zou er nu lekker voor gaan Je zegt zelf al dat het nu voor jullie het gunstigste moment is! Veel succes! Liefs Vief
Ik zou er gewoon voor gaan. Je weet nooit hoe lang het duurt dat je zwanger wordt. Lief dat je rekening wilt houden met je werkgever, maar daar moet je echt je kinderwens niet op aanpassen, want daar krijg je alleen maar spijt van!
Hoi Janna, zo zit ik ook een beetje. Wij zijn aan het proberen om zwanger te worden. Ik zit in het onderwijs maar ben nog in de afrondende fase van mijn studie. Stel ik raak vandaag zwanger (is niet zo, op dag 58 en steeds geen eisprong in zicht , maar stel) dan zou het kindje begin july komen. Als het nieuwe schooljaar begint zou ik gewoon nog 1 maand verlof hebben, wat onhandig als je ergens bij een school wil beginnen. Stel ik raak over 1 maand pas zwanger, nog onhandiger! Tja, voor hetzelfde geld ben ik over 2 jaar nog niet zwanger, dat weet je natuurlijk nooit. Voor mijn gevoel kunnen wij er nu eindelijk voor gaan, na vele jaren studeren etc. Dus ik ga er nu gewoon voor en zie wel waar het schip strandt! Succes ermee!! Groetjes, Lies
Ik zou mijn zwangerschapswens nooit laten afhangen van mijn werk... (tijdelijke baan oid daargelaten!) Het gaat hier om jouw leven, banen komen en gaan wat mij betreft. Zeker in jouw situatie, je weet eindelijk al dat dit op gaat houden dus wat mij betreft zou je gek zijn als je er nu niet voor gaat aangezien het voor jullie juist HET moment bij uitstek is Want laten we eerlijk zijn, je werkgever gaat puntje bij paaltje toch ook voor zijn eigen belang...
Een zwangerschapswens moet je nooit laten afhangen van werk.. behalve als je anders in grote financiële zorgen komt. Ik heb rekening gehouden met mijn werk en heb daar veel spijt van.
Voor mijn eerste zwangerschap zocht ik ook naar het perfecte moment, totdat mijn buutvrouw zei dat het het perfecte moment toch nooit komt en eigenlijk klopt dat wel. Als je er zelf klaar voor bent, moet je er gewoon voor gaan.
Denk eens andersom... Zou jou werkgever zijn plannen voor jou even on hold zetten, omdat het handig is voor jou? Nee toch? Dus waarom zou je het andersom wel doen. Er is nooit een ideale situatie om een kindje te krijgen. En ook al denk je dat je in een ideale situatie zit. Dit kan zo met een week of met een maand omslaan. Dus niet naar situaties kijken behalve naar jullie eigen gezin. Zijn jullie er klaar voor, genoeg liefde voor elkaar en een 2e kleintje? Go for it!
Bedankt voor jullie reacties. Het feit dat jullie allemaal hetzelfde zeggen en het ook nog eens heel recht voor z'n raap omschrijven als "wachten vanwege je werk", ze het voor mij wel in een ander perspectief. Ik realiseer me dat de omstandigheden nooit perfect zijn, dat waren ze bij mijn dochter ook niet. Toch hebben we toen wel gewacht op omstandigheden die beter waren dan de jaren ervoor, terwijl we er toen emotioneel ook al klaar voor waren. (We hadden een zeer slechte en ongezonde woonsituatie, waarin we het onverantwoord vonden om er een kindje in te brengen.) We hebben daar trouwens nooit spijt van gehad: dat was een goede keuze. Het gaat nu alleen een beetje tegen mijn principes in. Ik vind namelijk dat er wel degelijk situaties kunnen zijn, waarin het onverantwoord is om bewust zwanger te worden. Ik heb ook nog andere verantwoordelijkheden, maar tijdens en na een zwangerschap ligt mijn eerste prioriteit echt niet meer bij die verantwoordelijkheden, terwijl het ook daarbij om mensen gaat, die er echt nadeel van gaan krijgen als ik niet tot het einde werkzaam ben binnen de organisatie. Het feit dat ik me bezwaard voel heeft dan ook vooral met hen te maken en minder met mijn baas (hoewel ook mijn baas het vooral vervelend gaat vinden voor die mensen). Maar goed, jullie hebben gelijk dat hoezeer ik ook betrokken ben bij de organisatie en de mensen waar ik voor werk, dat uiteindelijk een BAAN is. Juist omdat we bij mijn dochter wél op betere omstandigheden hebben gewacht en dat in dat geval ook een goede keuze is geweest, vind ik het nu moeilijk om op een "ongunstig" tijdstip zwanger te worden. Het voelt een beetje alsof ik onverantwoord bezig zou zijn en dat past niet bij mij (ik ben een beetje braaf ). Nou ja, jullie zien dat mijn reactie steeds van het ene uiterste naar het andere uiterste gaat. Zo gaat het ook ongeveer in mijn hoofd!
Ik vind een ongezonde woonsituatie echt een heel ander verhaal dan een baan. Ikzelf was al een tijd aan het proberen om zwanger te worden, toen ik erachter kwam dat een collega van mij ook bezig was. Bij ons allebei ging het niet vanzelf. We werken in een klein team en als we allebei tegelijk zwanger zouden worden zou dat erg vervelend zijn voor onze directe collega's. Je raadt het al, we werden ongeveer tegelijk zwanger. En allebei spontaan, terwijl we allebei in een pauze zaten tussen behandelingen in. Zij is net bevallen, en voor mij kan het ook niet lang meer duren. Een baan is niet voor de rest van je leven, een kind wel. Ik heb er absoluut geen spijt van dat ik nu zwanger ben, hoe vervelend ik het ook vind voor mijn collega's.