We hebben al een dochter van 6 jaar. Ik zou zo graag voor een tweede willen gaan, maar het leeftijdsverschil wordt ondertussen steeds groter.. We hebben al meerdere keren besproken wanneer we zouden "beginnen" maar steeds komt er iets tussen en wilt hij toch nog wachten. Ik weet dat mijn partner wel echt een tweede kind zou willen uiteindelijk, maar voor hem zit er geen haast bij. Nog meer mensen die dit hebben meegemaakt? Of ervaringen van mensen met een groot leeftijdsverschil tussen de kinderen. Dan kan ik het misschien een beetje los laten voorlopig want ik begin er best wel vaak over en dat helpt natuurlijk niet! Tips zijn ook welkom!
Mijn ervaring is dat er altijd wel een reden te vinden is om het uit te stellen en dat je op een gegeven moment er gewoon voor moet gaan. Mijn partner had niet meteen een wens voor een 2e, hij heeft altijd wel geweten dat mijn kinderwens groot is en ik een wens had voor een 2e kindje. Heb dat ook vaak en duidelijk uitgesproken en wist dat hij dat ergens ook wel wou maar ook zijn eigen argumenten had om het niet te doen. Hier heeft het wel geholpen om het heeeel vaak uit te spreken dat ik er klaar voor ben. Verwijzingen naar onze super creatie hielpen ook wel maar de doorslag kwam er toen hij zag hoeveel nood ons zoontje heeft aan andere kindjes en samenspel. Ik zou zeker aangeven dat jij er klaar voor bent en dat je ook in het belang van jullie dochter en toekomstige kindje niet meer te lang wil wachten of uitstellen. Ikzelf ben 7 jaar ouder dan mijn zusje, ik denk dat zij wel erg veel aan me gehad heeft terwijl ik haar soms mega irritant vond maar dat is ook gewoon normaal wij zijn nu wel erg close en ze is de meter van ons zoontje. Het enige wat ik nu jammer vind is dat er niet snel neefjes of nichtjes zullen volgen voor mijn zoontje omdat zij nog naar school gaat
Tussen mijn kinderen zit 8 jr, bij mij is t omdat ik een andere partner kreeg en we de mmm is moesten. Uiteindelijk is t me erg goed bevallen zo een groot verschil, ze zijn echt gek op elkaar ondanks t verschil
Daar ben ik het niet helemaal mee eens. Vaak helpt het juist wEl om zo nu en dan (terloops) een balletje op te gooien. Dan groeit het zaadje langzamerhand vaak ook wat meer in de ander zn hoofd (dat klinkt heel raar op een forum voor mensen die zwanger willen raken maar je snapt wat ik bedoel ) PS: welkom trouwens hier op ZP Exact dit is wat ik ook wilde zeggen @TS. Wij hadden dat zelf toen op een gegeven moment toen ik al een poos aangaf te willen trouwen. Eerst was het excuus van man: ja maar we willen een huis kopen. Toen werd het: ja maar nu gaan we over een half jaar verhuizen. En uiteindelijk werd het: ja maar we hebben net een half jaar geleden een huis gekocht! En zo waren er zelfs nog wel meer dingen ''ja maar...''. Ik zelf scheel 8 en 10 jaar met m'n siblings. Met die van 8 jaar verschil op jongere leeftijd nooit gemerkt dat er zo'n groot gat tussen zat. Waren 4 handen op 1 buik altijd. Wat ik wel heel vervelend vond is toen ie uit huis ging Vreselijk gemis. Met die van 10 jaar verschil nooit echt een klik gehad op jonge leeftijd (dat kwam pas toen ik zelf kinderen kreeg), maar dat was meer een combinatie van verschillende persoonlijkheden en problemen in de familie waardoor onze verstandshouding minder soepel liep. Weinig/meer/veel leeftijdsverschil hoeft niet perse uit te maken of je kinderen wel/geen goede band ontwikkelen. Gaat vaak meer om de persoonlijkheden van ze. PS: welkom hier op ZP
Leuk om positieve verhalen te lezen over een groot leeftijdsverschil tussen kinderen. [/QUOTE][/QUOTE] Dit soort excuses heeft mijn partner dus genoemd.. En dankjewel