Hai allemaal, Mijn schoonzus is zwanger. Ik al een kleine 4 jaar niet. Ik krijg alleen maar miskramen. Ik weet dat het nergens op slaat maar ik voel me bestolen en belazerd. Mijn moeder gaat ook nog eens mee naar de echo's. Dat had mijn kind en mijn zwangerschap moeten zijn. Ik voel me gewoon misselijk van jaloezie. En mijn schoonzus en ik liggen elkaar ook helemaal niet. Zij neemt op geen enkele manier een blad voor de mond, en is egoistisch. Ze heeft voor die zwangerschap ook geen sodemieter hoeven doen en er ook niets voor over heeft gehad. Ze wilde niet afvallen, ze wilde niet stoppen met ongezonde gewoontes. Dat zou ze wel zien als ze eenmaal zwanger was. De afgelopen 4 jaar heb ik zoveel moeten doen en laten om zwanger te worden en elke keer wordt het beloond met een miskraam. Zij hoeft maar te kicken en hoppa, zwanger. Ik zit er echt even helemaal doorheen.
Och meis...wat klote zeg! Ik hoop dat je echt snel zwanger bent en dat het deze keer wel blijft zitten....ik hoop ook dat jou moeder dan met jou mee gaat en jou kindje toch een tikje bijzonderder gaat vinden (wat ik wel denk want jij bent haar eigen dochter). Heel veel sterkte en ik ken het jaloerse gevoel niet echt...maar in zo'n situatie begrijp ik hem volkomen! Liefs Eva
He meis, wat verschrikkelijk K*t voor je. Ik snap heel goed dat je jaloers bent omdat je zelf zo graag en al lang wilt en dan zon schoonzus die het zo makkelijk overkomt! Wat is de wereld dan oneerlijk verdeeld he! Waarom wil het bij jullie niet zo lukken dan ( als ik vragen mag dan he)? Heel veel succes gewenst in deze moeilijke peride en natuurlijk nog meer succes met het zwanger worden. liefs Anita
Hoi meid, Wat kan ik me goed voorstellen hoe jij je eigen voelt. Probeer toch positief te blijven denken, alhoewel het heel moeilijk zal zijn. En praat er anders over met je moeder, misschien helpt dat. Sterkte MB2005.
Ik begrijp je heel goed hoor, het is soms zoooo oneerlijk! Sterkte en ik hoop dat je gauw zwanger bent, geef de moed niet op! Liefs Bloemetje
@ Anietje: Er leek sprake te zijn van een PCO-beeld. Ik ben dus flink gaan lijnen omdat dat beter zou zijn. Het is niet echt beter geworden want het PCO-beeld lijkt zelfs verhevigd. Mijn cyclus was voorheen, toen ik dik was, korter en heel constant. Nu is die veel langer en onregelmatig. Het heeft dus niet geholpen. Er zijn al zoveel verschillende testjes en weet ik wat allemaal gedaan maar niets heeft echt een duidelijke uitslag gegeven.
Jeetje meid, wat een toestand zeg. Ik herken je gevoel een heel klein beetje, die jaloezie hebben we denk ik allemaal wel eens. Ik hoop dat je het negatieve gevoel op de een of andere manier toch om kunt buigen tot positivisme en dat de zon voor jullie ook snel gaat schijnen. Hou vol meid!
Janneke hartstikke herkenbaar jouw gevoel. Ik kan het zelf ook niet uitstaan als mensen niks voor een zwangerschap over hebben, ongezond blijven leven en hopla 'even' zwanger worden. Het is zo oneerlijk als je er alles voor hebt en het blijft maar misgaan. Als het dan ook nog zo dichtbij is, lijkt het me helemaal moeilijk. Houdt je moeder wel een beetje rekening met jouw gevoelens en weet ze hoe moeilijk jij het vindt?
Ja, mijn moeder is eigenlijk heel erg lief. Ze is er ook kapot van geweest toen ik mijn zoveelste miskraam kreeg. Ze weet hoe gevoelig hebt ligt, dus dat is fijn maar ik weet ook hoe gelukkig ze is dat ze alsnog oma wordt van mijn broers kind Ik voel me echt een rotmens maar ik heb er inderdaad ook last van dat veel mensen het zwanger worden er 'even bijdoen' en dat dat dan ook nog lukt. Ik heb er alles voor over en doe alles om iedere kans te vergroten maar ons is het niet gegund.
hoi janneke123 ik begrijp je heel goed! wij waren ook druk aan het klussen in de hoop een klein wondertje te mogen ontvangen. en it wou/wil ook niet lukken. we waren er zo kapot van dat we maar besloten hebben onze ouders te vertellen zodat we er toch ons ei over kwijt konden. na 10 maand te hebben geklust bij ons nog geen resultaat.( we willen het zo graag en het wil maar niet lukken. elke maand weer een telleurstelling!) komt mijn schoonzus bij mij ik ben niet zomaar gestopt met roken ik zei oh ben je zwanger (uit de gein) ja zegt ze. nou ik viel bijna straal achter over ik kon wel janken ik voelde ineens alle emoties tegelijk. heb mij heel sterk gehouden en gezegd oh wat mooi gefeliciteerd oh geweldig. ondertussen ging ik kapot van binnen. mijn man en ik hebben heel erg met zijn tweeen gehuild en gezegd kom we gaan er gewoon weer voor komt bij ons ook vanzelf een keer. twee weken later kwam mijn andere schoonzus bij mij ook zij was zwanger. nou toen had ik het helemaal niet meer. en wat krijg je dan ook nog te horen: ja toen we dachten we NEMEN een kind was het gelijk raak ja daar hadden we niet opgerekend! nou toen brak bij mij helemaal de klomp.ze bedoelen het allemaal vast niet zo maar ze hebben volgens mij niet door hoe zeer ze ons daar mee doen. nou meid heel veel sterkte en wie weet mogen wij het mooie nieuws vertellen en misschien zijn wij er uiteindelijk nog wel trotser op dan hun liefs