Hier een "oudere" vrouw die graag nog mama wordt. Ben 43 en heb vanmiddag een afspraak gemaakt voor een 1e gesprek bij een ivf kliniek. Keuze was simpel, in NL is nog maar in kliniek waar ik terecht kon. Moet zeggen dat ik behoorlijk geshockeerd was van het bericht van het AMC. Met name zij straks dus gewoon na hun 40e naar het AMC kunnen waar ik nu op mijn 43e niet meer terecht kan. Hoe vreemd kan het zijn. Wat ik er van vind weet ik nog niet. Er zijn vrouwen van 30 al enorm oud en vrouwen van 50 nog erg vitaal. Hetzelfde geldt voor de opmerkingen over moeders die dood gaan. Ook dat kan op elke leeftijd, en ja ik weet dat de kans op oudere leeftijd groter is. Bij mij was het geen bewuste keuze om pas na mijn 40e aan kinderen te beginnen. Er was voor die tijd gewoon geen geschikt a.s. papa waar ik mee wilde samenwonen. Ik moet er niet aan denken om alleenstaande ouder te zijn. Helaas heb ik inmiddels een ma achter de rug en wie weet lukt het helemaal niet. We zullen wel voor ons zelf een grens gaan stellen en die ligt voor ons op mijn 44e verjaardag. Daarna wil ik gewoon niet meer.
Ik vind persoonlijk jouw leeftijdsgrens van 44 nog acceptabel, maar het is naar mijn mening wel echt een grens. De risico's op jouw leeftijd zijn echt enorm groot (in verhouding). Maar als IVF niet zou lukken (wat dan een duidelijk teken is dat het echt klaar is), zou deze techniek wellicht nog wel lukken. En waar bijna je hele lichaam al zeg maar een halt toe heeft geroepen, zouden wij met deze techniek toch nog een kind op die manier "doordrammen". Hoever willen we hiermee gaan? Tot je 50e? Waarom niet tot je 60e?
interessante discussie... ik heb het alleen zelf niet gezien en kan er ook niets recents over vinden online wat ik kan lezen. Allereerst vind ik het geweldig dat het blijkbaar goed mogelijk is tegenwoordig om eitjes in te vriezen (of weefsel) . Vooral voor al die vrouwen die vanwege medische redenen, anders geen eigen kindje konden/kunnen krijgen. In 2001 - was het voor mij gewoon maar afwachten of ik mijn vruchtbaarheid zou behouden of niet, maar er was toen nog geen goede manier, om eitjes in te vriezen (en op dat moment ook weinig tijd te verliezen) . Inmiddels heb ik dus een dochter mogen krijgen en daar zijn we dolgelukkig mee. Wat nog niet wil zeggen, dat het nog steeds een issue is, de overgang kan door behandelingen uit het verleden, ineens beginnen. Over de leeftijdsgrens van het 'gebruiken' van de eitjes. Tja, wat mij betreft is 45 de max. Maarja, wie ben ik ? Ik ken meerdere koppels die elkaar pas laat ontmoet hebben, dolgelukkig zijn met elkaar, maar daardoor pas om en nabij de 40 jaar aan kinderen zijn begonnen. Het idee van: Lekker makkelijk voor straks, we houden alles strak onder controle, eerst carriere, centjes binnen halen en dan beslis ik wel eens wanneer ik een kind ga krijgen (halen?) . Dat is natuurlijk bizar. En ik denk dat weinig mensen daar achter staan. Maar oke, ik vind het moeilijk reageren/discussieren, omdat ik het bericht dus niet gezien heb en de invalshoek dus niet helemaal zie/begrijp.
Waarom vind ik dit eigenlijk een lastig dilemma? Ik kan me namelijk zo goed voorstellen hoe het is om een kinderwens te hebben, die niet in vervulling mag gaan. Wat de reden hiervan ook is. Daarom is het lastig te oordelen over andermans situatie als je het individuele verhaal erachter niet kent. Ik weet verder de context en de 'regels' van het invriezen niet. Krijgen deze vrouwen wellicht uitgebreide medische screening en zal in de praktijk het veelal gaan om vrouwen van bijv. 45 jaar? Ik denk dat wat 'verstandig' en/of wenselijk is niet zo zwart- wit kan liggen, maar misschien heeft iemand meer informatie of het hoe en wat hiervan? *overigens was Trees alweer klaar met zich schamen en daardoor weer in staat om wat te zeggen *
ik vind 40 eigenlijk ook wel de max om zwanger te worden al zal ik met deze uitspraak weer veel vrouwen tegen het hoofd stoten. dit vind ik zowel voor een man als een vrouw. de kans dat het kind op jonge leeftijd zijn ouders verliest is vele malen groter. ook is de kans groot dat een groot deel van de jeugdjaren zou op gaan aan het verzorgen van de ouders ipv andersom. een kind krijgen is voor een vrouw wel stukken zwaarde dan voor een man wat ook meespeelt voor vele wat beteft de max leeftijd. sex hebben op je 50 is zo gek nog niet maar ook 9 maanden een kind dragen en een zware bevalling ondergaan op die leeftijd is toch wel iets totaal anders. 40 jaar vind ik zowel voor de vrouw als het kind de max leeftijd. kan me voorstellen dat als je op je 35ste begint met kinderen deze leeftijd wel zwaar valt als het niet meteen lukt om zwanger te raken. tegen de tijd dat je geholpen wordt komt die 40 wel erg dichtbij.
Dat je eicellen kunt invriezen vind ik wel oké heb ik niets op tegen. Maar tot 50 jaar vind ik wel te oud. Tot een jaar of 42 zou voor mij de grens zijn. Maar iedereen moet/mag het zelf weten.
Er zitten meerdere kanten aan vind ik. Eitjes invriezen, heb ik persoonlijk geen moeite mee. Stel: man en vrouw zijn al 10 jaar samen en hebben lang geprobeerd om kinderen te krijgen, wat niet lukt aangezien het probleem bij de man ligt. Stel gaat uit elkaar, vrouw is 44 , en heeft nog die kinderwens.... wie ben ik dan om te zeggen dat die vrouw te oud is? Door omstandigheden kunnen er soms dingen in je leven gebeuren, waar je weinig invloed op hebt. Ze zullen echt niet iedere vrouw van 50 ervoor in aanmerking laten komen, zowel op fysiek als psychisch gebied zullen er vast wel eisen gesteld worden. Ik vind persoonlijk 45 jaar de max, puur gevoelsmatig.
- Mannen kunnen wel zonder problemen op hun 50e nog een kind bij een vrouw verwekken. Daar hoor je vaak minder bezwaren over. Hoe eerlijk is dat? Bij mannen werkt alles vanzelf nog op die leeftijd...zolang het nog werkt prima toch...plus het feit dat het risico op een kindje met een afwijking zo erg groot is op zo;n leeftijd dat ik het niet eerlijk vind als een vrouw dan zwanger wordt! - Mannen kunnen ook hun zaad invriezen. Waarom vrouwen hun eieren dan niet? Ik vind het prima als vrouweb hun eitjes invriezen...maar dan moeten wel eerder gebruikt worden! Mijn moeder is nu 50...en ik vind het schattig om haar met Finn te zien...maar om haar nu met haar eigen kind te zien zou ik erg raar vinden! - Wat is de reden waarom een vrouw pas zo laat aan kinderen begint? De opmerking dat het 'wel leuk voor de vrouw is', vind ik dan ook te kort door bocht. Wie weet heeft vrouw niet het geluk gehad om eerder haar ware liefde te ontmoeten. Als je echt een kindje wil hoef je daar geen partner voor te hebben! - Is het niet een maatschappelijk probleem dat je als vrouw in sommige sectoren moet kiezen tussen carriere en het krijgen van een gezin. Terwijl het voor mannen vaak geen probleem lijkt te zijn. Dat vind ik prioriteiten stellen...als jij een carriere wil en kinderen moet dat vast te combineren zijn...Hoeveel stellen zijn er bijvoorbeeld niet die allebei 4 dagen werken ipv 5... En persoonlijk zou ik het ook niet eerlijk vinden voor een kindje als pap en mam allebei 5 dagen werken en hij/zij opgevoed wordt door een ander Daar "neem" je in mijn ogen geen kindje voor...die wil je om zelf van te genieten neem ik aan... - Stel dat er een medische reden is waarom men een vrouw op een bepaald moment beter niet zwanger kan raken (bijv. schadelijke behandelingen zoals chemo). Hoe zouden we dan tegenover het invriezen aankijken? Prima! Om maar even te reageren...
Ik bedenk me trouwens net dat mannen van 50 ook niet altijd zonder problemen kinderen kunnen verwekken... Wat dacht je van impotentie?
ik vind het idee van invriezen goed! maar de leeftijd van 50 vind ik persoonlijk te oud maar goed ieder voor zich natuurlijk ben ook al superblij dat ivf bestaat al zijn daar sommige mensen ook op tegen en vinden dat tegen de natuur in
Buiten dat ik de leeftijd van 50 niet normaal vind om kinderen te krijgen. Is bovenstaande ook echt iets waar ik op tegen ben.
Ik heb er ook nog eens een nachtje over nagedacht . Gisteren toen ik het op de radio hoorde dacht ik meteen 45 jaar is de limit. Ik kan alleen geen enkele motivatie bedenken waarom 45 en niet bijv. 44 of 46? Het gaat helemaal niet alleen om leeftijd maar er zijn vele andere factoren, zoals gezondheid, levensstijl, achterliggende reden voor dit besluit etc. Is het niet veel zinniger als per situatie op een verantwoorde wijze een risico-analyse wordt gemaakt? Waarbij sommige factoren wellicht zwaarder wegen dan andere factoren. Ik kan me voorstellen dat voor de ene vrouw van 42 er misschien meer bezwaren aanzitten dan voor een andere vrouw van 46. Een team van meerdere specialisten zou dit moeten besluiten en er is meer dan alleen de leeftijd. Ik ben er zeker niet per definitie tegen, maar het moet wel maatwerk zijn.
Het argument "het is nu eenmaal de natuur" vind ik al meteen een hele lastige. want waarom vinden we (ik?) nog steeds dat het wel acceptabel is om van nature onvruchtbare vrouwen/stellen ivf-behandelingen te laten ondergaan of bijvoorbeeld vrouwen die een ernstige ziekte hebben gehad en het daardoor een tijdje uit moesten stellen, maar niet als het de natuur van de overgang betreft. En ook de reactie op het argument "eerst carriere maken en geld verdienen" is dubbel. Want hoeveel twintigers/dertigers stellen hun kinderwens een tijdje uit omdat ze vinden dat ze er financieel nog niet aan toe zijn? Ik ken er genoeg. Maar waarom mag een veertiger dat niet denken? Bovendien denk ik dat er héél weinig vrouwen zijn die echt heel bewust bedenken dat ze pas moeder gaan willen worden op hun 50ste. Als mensen die keuze maken, lijkt me dat bijna altijd een reactie op omstandigheden. En ik heb ook wel een beetje moeite met het verschil tussen mannen en vrouwen. Hoe dan ook, het is een stuk meer geaccepteerd als een man op latere leeftijd kinderen krijgt, dan een vrouw. Jaja, de natuur, maar daar hebben we het ook al over gehad... Terwijl vrouwen weer een langere levensverwachting hebben dan mannen. En ik vind het ook moelijk om te bepalen voor anderen wat te oud is. Er zijn zat mensen die vinden dat ik (35) te oud ben om aan kinderen te beginnen. Ook goed, maar het blijft gelukkig mijn eigen keuze. Dit allemaal gezegd hebbende: ik weet ook nog niet wat ik ervan vind. Gevoelsmatig vind ik 50 te oud, verstandelijk denk ik: wie ben ik (wie zijn wij) om daarover te oordelen als we geen achtergronden kennen, als we de vrouwen in kwestie niet kennen...? En dan nog, wie ben ik (wie zijn wij) om te bepalen welke achtergronden een dergelijke keuze wel rechtvaardigen?
Ik heb toevallig gisteren nog een discussie hierover gehad met mijn man. Ik vind het een geweldig iets! Als vroege twintiger je eitjes invriezen, dat is een verstandig iets. Je weet tegenwoordig maar nooit of je iets overkomt waardoor je vruchtbaarheid wegvalt of verminderd. Of dit nu het besluit is om later aan kinderen te beginnen, of een ziekte, dat maakt niet uit, dat is dan aan jezelf. Ook vonden wij dat deze eitjes, mocht de (donor) vrouw dat willen, dan ook aan andere vrouwen gegeven mogen worden die om de een of andere reden niet op een natuurlijke manier zwanger kunnen worden. Ik weet niet precies hoe dat nu is geregeld, of dit mag of niet. Hetzelfde geld voor draagmoederschap, mag dit nu wel of niet in nederland? Als dit niet mag, wat leven wij dan in een achterlijk land!
Ik vind 50 jaar echt way to old gewoon!! Heel eerlijk vind ik 40 eigenlijk al oud om moeder te worden of vader. Mijn ouders waren rond de 40 toen ze mij en mijn zus adopteerden en ik vind het zelf helemaal niet leuk dat ze nu al in de 60 zijn. Ik ben heel bang ze te verliezen terwijl ik zelf nog jong ben en bang dat ze nooit mijn bruiloft mee zullen maken en dat mijn zoontje hen nooit echt zal kennen. De vrouw van mijn schoonvader (hij is hertrouwd) wilde ook met 40 nog een kind van hem en die heeft ze ook maar je merkt gewoon dat het veel energie van hen kost om hem op te voeden en met hem te spelen zeg maar (hij is nu 12). Kwa carriere vind ik het moeilijk want de maatschappij heeft zich nog steeds niet aangepast aan de werkende en moederende vrouw. Misschien zouden ze daar wat flexibeleren in moeten zijn zodat meer vrouwen jonger kinderen zouden overwegen. Wat betreft het ontmoeten van een levenspartner, dat kan je nooit voorspellen,maar ik denk dat als jij na je 45e pas je levenspartner ontmoet wel goed na moet denken of je dan nog kinderen wilt en wat de risico's zijn. Ik zeg niet dat het niet zou kunnen of dat ik er tegen ben,maar zelf zou ik het nooit doen.
Ik kan me hier helemaal in vinden. Ik had het hier gisteren met mijn man ook nog over. De risico's die genoemd worden zijn o.a. een hoge bloeddruk. Niet om onaardig over te komen maar ook vrouwen onder de 40 die zwaarovergewicht hebben kunnen dit krijgen als ze zwanger zijn. Het hoeft dus niet maar kan wel. Waarom wordt er nu bepaald in NL in de meeste ziekenhuizen geen ivf meer kan vanaf 42 jaar. Misschien heb ik nog wel supereitjes en ben ik super gezond maar 42 en 1 maand. Ik begrijp dat er regels moeten zijn maar waarom niet kijken van persoon tot persoon.
Ik heb een paar dagen over dit bericht nagedacht, maar ik ben er nog niet over uit wat ik ervan vind. Over het invriezen van eitjes bij ingrijpende medische behandelingen of vervroegde overgang kan ik kort zijn: Prima! Maar goed, dat wordt dan ook al gedaan. Ik snap ook dat niet iedereen al op haar 25e klaar is om aan kinderen te beginnen. Ik bedoel, bij mij kwam de kinderwens ook pas nadat ik op mijn 27e mijn man leerde kennen en toen we er op mijn 31e voor gingen, bleek het allemaal niet zo soepeltjes te gaan. Ik kan me zo goed voorstellen dat je pas op je 35e besluit ervoor te gaan. En als het dan niet vanzelf gaat, dan ben je al snel 'te oud'. Ik ben het helemaal met Trees eens dat dit maatwerk moet zijn. En daarbij denk ik dat de redenen waarom iemand niet eerder aan kinderen is begonnen net eens zo relevant zijn. Kijk naar de redenen waarom iemand op een bepaald moment wél een kind zou willen, en kijk of ze dat in ieder geval lichamelijk op een verantwoorde manier zou kunnen doen. Belle denk er nog even over na...
Ik vind dit heel dubbel. Mijn moeder was spontaan zwanger geworden op haar 45e terwijl ze dacht dat ze in de overgang was: ze bleek al 3 maanden zwanger. Dit was dus ongeplanned, maar van harte welkom. De zwangerschap verliep goed (punctie gedaan: alles ok). Mijn broertje is nu 13 en mijn ouders 59 en 60. Mijn ouders zijn gelukkig nog fit en jong van geest. En mocht het mis gaan dan ben ik er nog om mijn broertje op te vangen (ik ben 30). Maar zelf zou ik niet graag nog zwanger worden na mijn 40e. En voor anderen kan ik niet beslissen, maar over het algemeen zou ik denken dat je het gewoon niet persé moeten willen na je 40e. Ik ben nu 30 en vond mijn laatste zwangerschap al behoorlijk pittig en merk aan een vriendin dat haar derde zschap ook niet echt van een leien dakje gaat. Het is toch een medisch risico wat je neemt en helemaal als je ouder bent. Plus idd het feit dat mijn moeder de kleinkinderen (kinderen van mijn broertje dus) zeer waarschijnlijk niet zal meemaken zoals ze mijn dochters nu meemaakt (oppassen, logeren, actieve dingen meedoen etc).