Nou ik heb het ook weer heel fijn voor elkaar. Loopt mijn zwangerschap tot nu toe zo goed als vlekkenloos, val ik zaterdagnacht voor de vierde keer op straat lang uit. Het gevolg dat ik nu met een gekneusde onderrug thuis zit. Ik had gewoon mijn vriend aan de arm vast en we liepen over platen omdat de weg was open gebroken. En op het andere moment lig ik lang uit in het zand. Met de kleine is niks aan de hand die vindt het zelfs leuk om aan de voorkant te duwen en dan tegelijk met de pijnscheuten in de rug. Ben ik nou abnormaal dat ik al 4 keer ben gevallen? Normaal val ik nooit..... Weet iemand een goed middeltje tegen de pijn in de rug want medicijnen krijg ik nu niet. Wordt er een beetje lamlendig van. Ik hoor graag jullie reacties. Liefs nance158
Jeetje meid dat is wel even schrikken. Gelukkig is met je kleintje alles in orde. Wat je zou kunnen proberen is een lekker warm bad nemen, als je geen bad hebt een lekkere warme douche, en eventueel een kruikenzak tegen je rug aan houden. Hoop dat het snel beter met je gaat. Groetjes
Gelukkig is alles goed met de kleine. je hoort het idd vaker dat zwangeren meer vallen, onhandiger worden ( niet verkeerd bedoeld haha) Misschien zo'n lekkere schapenvacht wat je om je rug kunt binden. houd de spieren lekker warm.
Hallo Nance, Wat vervelend zeg dat vallen. Ook schrikken elke keer. Je zou op je rug lekker tijgerbalsem kunnen smeren en je dan lekker warm aankleden. En paracetamol tegen de pijn mag natuurlijk ook. Sterkte ermee. Groet Snoozie
Ik heb een klein electrisch dekentje ter grote van een kussen zeg maar en die wordt echt heel erg lekker warm! Heb hem toen gekocht bij de blokker! Misschien heb je er wat aan. Sterkte!
Ik ben in mijn zwangerschap ook 2x gevallen, gebeurt me anders nooit. Met 11 weken ben ik in huis gestruikeld over tijdschriften (achterover op mijn kont) en met 20 weken voorover op straat, zomaar . Gelukkig voelde ik Eva vanaf 19 weken bewegen en die avond ook gelukkig. Had wel overal schaafwonden. Met 36 weken ben ik bijna voorover van de zoldertrap gevallen (je kent dat (rot)gevoel wel, als je bijna je evenwicht verliest), heb zo moeten huilen omdat ik niet wil weten hoe het was afgelopen als ik voorover op mijn buik was gevallen . Volgens mij vallen zwangeren vaker omdat ze 1) onhandiger worden (liet ook alles uit mijn handen vallen) en 2) omdat je zwaartepunt anders komt te liggen.
oh jee, pas maar op hoor, want dit wil je geen vijfde keer! hoe krijg je het voor elkaar, zo vaak vallen. doe rustig aan hoor! liefs mejon
Ja hoe krijg ik het voor elkaar, dat vroeg mijn vriendje ook al. Ik lig dus al de hele week plat. Warme kruik tegen mijn rug met regelemaat een warme douche en paracetamollen probeer ik zo min mogelijk te gebruiken. Mijn vriendinnetje is fysiotherapeute en heeft me beloofd om van het weekend ff te kijken of het misschien iets anders is of dat ze mijn rug eens flink los kan masseren. Voordeel is wel dat mijn kindje in mijn buik de grootste lol heeft. Ik kan echt merken dat het merkt dat ik niks aan het doen ben de hele dag. Wat ik in mijn rug niet voel doet het kindje wel ff bijwerken aan de voorkant. Blij te horen dat ik niet de enigste ben die steeds onderuit gaat met regelmaat. Liefs nance158
Poeh... kijk maar uit! Volgens mij is het wel een veel voorkomend iets inderdaad. Denk ook dat het komt doordat je een wat ander evenwicht hebt, maar volgens mij stap je ook sneller mis omdat je wat wiebeliger/losser loopt. je bent (ten minste ik) er minder bij met je gedachten Ik ben ook met ongeveer 20 weken van de trap gevallen, omdat ik "gewoon' misstapte op de trap... gelukkig op m'n rug en m''n billen, ik had een prachtig schilderij vanachteren.. maar goed gelukkig naast wat spierpijn daarna er weinig last meer van gehad.. maar je schrikt je wel kapot!
We zijn nu een aantal weken verder en ik heb gelukkig nergens geen last meer van. Ik ben heel erg goed gaan uitkijken bij elke stap die ik zet. Verder let mijn vriendje ook op wat ik doe of welke schoenen dat ik draag en of ik wel goed buk bij het pakken van iets van de grond. het gaat gelukkig weer goed met me. Liefs nance158
Ik ben een tijdje terug ook van de trap gevallen.. Stond een deurwaarder + politieagent, voor de oude bewoners die zich niet hadden uitgeschreven, voor de deur te bellen toen ik nog in bed lag. Aangezien die mensen panisch aan zaten te bellen en te kloppen op de ramen schrok ik me rot en wilde naar beneden rennen en was in de snelheid even vergeten dat ik moest oppassen.. Ging ik dus languit onderuit vanaf de laatste tree en gleed zo de gang in.. Heb toen met pijn en moeite de deur opengedaan waar die 2 heren me vreemd aankeken. Vervolgens kreeg ik het nog half aan de stok met die politie-agent omdat hij perse een ambulance wilde bellen voor me omdat hij nu verantwoordelijk voor me was haha.. toch wel lief maar voelde me verder goed en wilde gewoon dat ze weg zouden gaan zodat ik me bed weer inkon
Jeetje wat een verhaal joh. Het is wel waar dat je snel vergeet waar je eigenlijk op moet letten. Wel lief van die politieagent hoor.
heel herkenbaar dat vallen. Ben ook al 2 keer zomaar gevallen, 1 keer gewoon in de slaapkamer toen ik van de wc kwam en 1 keer uit de douche. Van de eerste keer heb ik nog een litteken van 4 cm in mn voorhoofd Ik val trouwens flauw, ik glij dus niet uit ofzo, komt volgens de dokter door mn lage bloeddruk
Ben maar 1 keer flauw gevallen. stond toen net wel op een trap in het zwembad naar het afzwemmen van het neefje van mijn vriend te kijken. En het stomme is ik had het eerst niet door. Mijn schoonzus heeft het zien gebeuren. pas later had ik zoiets van ik weet helemaal niet meer dat ik me ergens pijn aan had gedaan en toen begon het pas te dagen.
Ik ben ook al een stuk of 4 keer gevallen, en 1 keer flauwgevallen. Gelukkig maar 1 keer erg, toen viel ik van de trap recht op mijn staartbeentje, ik heb zeker 3 weken niet kunnen zitten en rechtstaan, gelukkig stond mijn vriend voor mij of ik was helemaal naar beneden gevallen en dat zou minder prettig geweest zijn denk ik.
Ik val normaal ook nooit en toen ik 34 weken zwanger was viel ik. Je schrikt enorm en moet er ook inderdaad niet aan denken wat er kan gebeuren. Waar ik trouwens erg aan ergerde is dat niemand me even hielp met mijn dikke buik. Gelukkig is alles goed gegaan. Mijn verloskundige zei toen wel dat je altijd moet bellen als er zoiets gebeurt.