Het ADD traject in.... En ik vind het doodeng Al jaren loop ik te madderen met mezelf. Twee x mn ziel en zaligheid op tafel gegooid bij de dokter en beide keren werd aan een depressie gedacht. Eén keer door verwezen naar de psycholoog, maar voelde me daar totaal niet happy bij en ben daar niet meer naar terug gegaan Heb AD geslikt, dit hielp iets, haalde de scherpe randjes van mijn problemen weg, maar heb mij nooit top gevoeld... Nu heeft mijn zoon de diagnose ADHD gekregen en door me hierin te verdiepen, vielen alle puzzelstukjes in één beweging op hun plaats. Al eerder had ik hier op het forum eens een topic gelezen van iemand met ADD en die kwam toen ook al binnen, maar heb er toen toch niks mee gedaan. Het ging toen ook nog wel, al was het met vallen en opstaan... Inmiddels val ik alleen maar. Ik "overcome" het niet meer.... De chaos, de herrie in mijn hoofd, de vermoeidheid, het absoluut niet meer kunnen filteren. Bende in huis, verbloemen voor de buitenwereld... Het gehol achter die wagen met de klok aan, ik wordt er stapelgek van. Ik ben moe, wanhopig en een chagrijnige ellendeling aan het worden en het lukt me niet meer om het op eigen kracht te doen Vorige week uit ellende, in overleg en bijzijn van mijn man, gekeken wat methylfenidaat (ritalin) bij mij doet. Puur om mocht het werken, een handvat bij mijn dokter te hebben. En ooooh my, het was STIL!!!! Er was rust in mijn hoofd en lichaam. Het licht ging aan, ik vond de dingen weer wat leuker. Kon filteren en werd geen jankende frustratiebom bij het eerstvolgende conflict tussen mijn kinderen. Kon handelen in het nu ipv ellenlange ellende over me heen te trekken. Was opvouwen eindigde ook daadwerkelijk in kleding in de kast ipv dat de rest van de bovenverdieping half was gedaan en mn was alsnog op een hoop op mn strijkplank lag... En nu wil ik het dus officieel laten testen. Dit ben ik verplicht tegenover mijn man, kinderen en vooral tegenover mijzelf. Om eindelijk eens te laten onderzoeken of mijn levenslange "anders zijn/voelen" resulteerd in de diagnose ADD....
Spannend! Van Ritalina word ik ook wel rustig en geordender, maar het is niet echt iets om op de lange duur te gebruiken. Probeer in je huis zo veel mogelijk structuur aan te brengen. Ik gebruik geen medicatie. Heb ik ook niet lang gedaan. Maar het geeft veel rust als alles heel erg geordend is. Alles goed in kasten en niet teveel prullen in zicht. Zo min mogelijk spullen om jezelf even in te 'verliezen'. Sinds het geordend is ben ik nog steeds regelmatig een uur later beneden als ik even de was erin zou gooien. Maar dat uur is dan wel opgegaan aan schoonmaken. Ik vind het plannen daarin ook heel lastig. Dus accepteer ik dat ik mijn eigen manier van schoonmaken heb. Ik kan beter een middag losgaan op het huishouden dan elke dag een beetje doen, want dat vergeet ik gegarandeerd.
Succes! Het is geen schande toch, juist een pluim dat je het erkent en bereid bent hulp te vragen! Super!!
Wat 'goed' dat je er nu achter bent. Ik laat op mijn verzoek onze zoon binnenkort Testen. En weet je? Ik vind het ook doodeng, want weet wat het teweeg kan brengen. En ik weet niet of ik hem help met een stempel of juist niet, dus waar doe ik goed aan?! Er is in mijn familie borderline, autisme en asperger gediagnostiseerd. Dus ik voel me verplicht om hem zo snel mogelijk te helpen, nu ik veranderingen merk in zijn karakter. Het meest lijkt het mij op add, maar ik durf geen uitkomst te voorspellen. Gezien jullie hier vast wel het een en ander weten ivm ervaringen......willen jullie eens naar de opsomming kijken en advies/meningen geven? Hij: - doet regelmatig of hij mij niet hoort - kan heel gelukkig zijn, maar binnen no time heb ik zijn hele leven verpest - het lijkt of regels voor hem niet gelden: handen wassen na het plassen, aan tafel komen als we gaan eten, aankleden voor je naar beneden gaat. Want hij heeft ALTIJD iets anders te doen. - Snapt mijn grens niet en is oprecht verbaasd dat ik boos wordt - kan super stil zitten als hij zit te computeren, maar aan tafel staat hij inmiddels, zitten lijkt onmogelijk - vind hij iets niet leuk, word het ook nooit meer iets. Vind hij iets leuk, gaat hij er voor. Gelukkig vind hij lezen en rekenen leuk - geeft niet graag dikke knuffels - is aan het tandenpoetsen, of was hij nou aan het tv kijken? Of was hij nou met zijn broertje aan het spelen of oh ja (mijn moeder kijkt boos) ik was toch aan het tandenpoetsen Ik denk echt dat ik hier iets mee moet, wat vinden jullie?
Herkenbaar verhaal! Als uit de testen komt dat het ADD is geeft dat misschien al rust in je hoofd. Misschien kan medicatie je tijdelijk wat rust geven zodat je mbv begeleiding alles op de rit kan krijgen. Dan kan je met structuur misschien weer wat orde in de chaos scheppen. Sterkte met het traject! Ps Hier slikt mijn ADD'er Equasym.
Oeh, spannend! Hier hebben we juist afgelopen weken in het onderzoekstraject gezeten, en onze zoon bleek daadwerkelijk ADD te hebben. En het is zo herkenbaar.... alle dingen waar hij tegenaan loopt zijn op mij van toepassing. Ik zit ook echt te denken: moet ik ook dat traject in, of blijf ik doormodderen zoals ik nu doe. (op zich gáát het wel, maar ik kan niet plannen, niet doorwerken omdat ik zes dingen tegelijk doe en alles `halfgebakken. Ik ben, als iemand wat verteld en het is een langer verhaal, zó de draad kwijt omdat ik afdwaal met mijn gedachten... En de chaos overal, tot in mijn hoofd toe... ) Lastig!
Spannend!! Ik ben op mijn 27e getest. Ik liep vast op verschillende terreinen, en omdat er veel ADHD/ADD/ en ook Asperger in mijn familie voorkomt wilde ik ook zekerheid en event. medicatie. Later bleek dat er vroeger vanuit school al diverse signalen kwamen, maar dat mijn moeder eigenlijk altijd geweigerd heeft er wat mee te doen. Ze wilde geen etiketjes op haar kinderen. Jammer, ik liep op school al vast en mijn zelfvertrouwen was dik beneden vriespunt, ik vond mezelf dom, onhandig, gek. Had het maar serieus genomen, dacht ik later. Maar mijn moeder had natuurlijk het beste met me voor. Ik ben in '82 geboren, piepklein dorp, 1 school waar kinderen met rugzakjes en bijzonderheden niet pasten. Op mijn school gingen veel ADHD'ers vlg mij naar de LOM-school. Dat was een spookbeeld van mijn moeder, dat ik "met het busje" moest. Na de diagnose heb ik Ritalin gekregen. Werkte op zich goed, maar ik had veeeeel last van de korte werkingstijd, het ging echt op en af. Later Concerta gehad, dat ging beter. Maar ik moest stoppen ivm zwangerschap. Toen ik na de bevalling weer begon, werkte het opeens totaal anders, net speed. Ik werd er helemaal akelig van. Ik dacht toen "ik stop voor nu en kijk het even aan", inmiddels zijn we bijna 3jr verder en ik gebruik niks meer. Het gaat goed, mijn zelfvertrouwen is nog steeds heel laag. Ook al ben ik cum laude HBO afgestudeerd, ik blijf diep van binnen mezelf dom en lomp vinden. Maar ik focus me mn op de positieve kanten van ADHD; creativiteit, sportiviteit, inlevingsvermogen, humor, flexibiliteit. Ik schrijf verhalen, teken veel, stoei met mijn al even drukke zoontje.
Ik heb ook de diagnose ADD, heb diagnostiek in 1 dag gehad maar die zou ik je niet aanraden. Vroegen letterlijk of ik vaker wilde komen zodat ze meer geld konden vangen.. Nu bij een psychiater bezig om medicatie goed ingesteld te krijgen. Pb me maar als je vragen hebt, komt veel op je af maar geeft ook weer rust!
Zoek een coach die je hulpmiddelen geeft. Ik had een aardige vent en kreeg steeds huiswerk. ik slik nu nog ritalin wanneer nodig. Vreemde constructie vinden ze haha maar werkt hier goed. Al zie ik door de bomen het bos niet meer dan neem ik een week lang smorgens om op te starten en heb ik me rust terug Mindfullness cursus was voor mij ook top
Weet niet waar je woont, maar in Eindhoven zit een hele fijne adhd/add-coach. "Hulp bij adhd" heet het. Klein bureau opgezet door een adhd'er en zijn moeder en vrouw werken erin mee. Zijn alledrie gecertificeerd psycholoog. Zij hebben mij door mijn zwangerschap geholpen. Waar de gynaecoloog me aan de antidepressiva wilde zetten, omdat Concerta niet mocht. Helaas werd het niet vergoed en moest ik zodoende stoppen daar.
Mijn dochter Bijna 17 heeft add, en plannen wil niet, opruimen van alleen haar eigen kamer wil niet, 1 ding tegelijk anders is het eind zoek. Ik help haar 1x per week mee op te ruimen, zodat ze een relatief rustige kamer heeft en dat helpt. Niet teveel prullaria neerzetten, maar rust creeren. Ik heb veel gehad aan deze site en zij ook, wellicht iets voor jou. ADD: Presentatie overwegend / restrictief onoplettend - Attention Deficit Disorder Goed dat je je laat testen, niet alleen voor jou. Wel het belangrijkste want dat maakt zelf acceptatie makkelijker, maar zeker ook voor je gezin en mensen die dichtbij staan. Succes en het komt wel goed.