Wat kunnen zwangere vrouwen toch lekker elegant zijn.... NOT! Met veel moeite jezelf aankleden, jezelf eraan herinneren dat je gaat zitten om je broek aan te trekken, anders sta je alleen maar te puffen en zuchten, maar aan krijgen... no way Ik kan er best om lachen... meestal dan, maar als ik even snel wil zijn dan erger ik me er best wel aan. Erg aantrekkelijk voel ik me ook niet, maar ja nog maar een paar weekjes denk ik dan, en dan eindelijk mijn meisje in mijn armen ipv mijn buik.
Idem voor sokken aantrekken...en voor het uittrekken van mijn schoenen vraag ik toch vaak even hulp van mijn man of kinderen. Die lachen zich dan rot . En manlief die zo liefjes opmerkt dat ik begin te waggelen... Ik heb ook steeds het gevoel dat ik aangezwengeld moet worden als ik opsta en ga lopen... Ach nog eventjes...
Ik kwam gisteren tot de ontdekking dat mijn buik nu toch wel in de weg gaat zitten als ik me ergens tussendoor probeer te wurmen... (Stoel en muur bijv.) Ik ben gewoon nog niet ingesteld op de omvang... En hij is niet eens erg groot... En ik moet steeds verder rijken om te typen als ik de laptop op schoot heb... Ook erg handig... En ik moet nog een stukje langer dan jullie... pfft.. dat gaat nog wat worden...
Hier ook, sokken en schoenen aantrekken..Wat een drama zeg! Enne ik weet niet of jullie nog meer kindjes hebben, maar bij mij is het zo, dat ik me andere kids moet helpen met aankleden en kammen..Enne dan moet ik mezelf ook helpen, maar dan heb ik geen kracht meer..Enne dan vraag manlief ook aan mij; Ga je zo mee? Geen makeup en haar in een staart Boeiend....
hier ook zo'n elegante muts, de waggel en hijg periode is definitief aangebroken sinds een week of wat
hoezo ik ben echt mega elegant NOT! Ik voel me net zo'n nijlpaard uit een disneyfilm die door het beeld heen danst soms (maar dan wel sexy he hahahahaa) ja dingen gaan niet meer zo soepel en wat langzamer. Je moet je man eens laten opnemen hoe je loopt, opstaat e.d. dan lig je echt helemaal krom, ik heb nog filmpjes liggen van de eerste echt super, en ook hoe ik ZELF film, je ziet het beeld meewaggelen HUMOR!
Even een wandelingetje met je peuter maken: mams gaat erbij zitten op de grond om eerst de schoenen van de peuter vast te maken. Peuter wil uiteraard niet komen, dus mams hijst zich weer overeind om peuter te vangen. Daarna wil peuter per se alleen maar op schoot zitten, zodat je er nog niet bij kunt. Dan eigen laarzen aan. Jassen van de kapstok vissen en moeizaam voorover buigen om de rits van onwillige peuter dicht te maken. Pffffff....... ik word alweer moe als ik aan morgenochtend denk.......
haha, heeeeel herkenbaar! hier is 'even de hond uitlaten' een hele 'bevalling' geworden: zij staat dan al bij de deur ongedudldig te keffen, en ik hijs me overeind, zoek mijn schoenen, probeer die aan te doen (wat vaak niet snel genoeg lukt, waardoor ik mijn afgetrapte bootschoenen maar weer aanschiet) en moet dan nog bukken om haar tuig om te doen. waaaah, die hond heeft het wel te stellen met me nu. die heeft zoiets van: joehoe, kóm je nog?! ach, nog een paar weekjes maar!
nou ik voel me ook super elegant... haha not! Het aankleden gaat steeds ongemakkelijker, me man lacht zich dan steeds rot. Maar ik vind het echt niet leuk, voel me af en toe wel een olifant. Ook als je even lekker op de bank ligt en je wil even overeind komen, nou dat is ook lekker puffen en steunen geblazen. En het schoenen/ sokken aan en uit trekken herken ik ook, het gaat echt in de weg zitten. Maar wat dacht je van het scheren dan... ik kan er echt niet meer bij. Maar ik geniet er nog wel van hoor, maar ik merk dat ik het laatste trimester toch wel erg zwaar vind. Ik heb ook erg last van maagzuur en dat is ook niet echt prettig.
Scheren! Tja, mijn man had al wel aangeboden om het voor me te doen, maar ik twijfel nog. Laatst nog zelf gedaan, niet alles weg? Jammer dan! Oh, en jezelf afdrogen na het douchen? Ook een heeeele onderneming. Uit bed komen, ook altijd leuk, vooral als dan net op dat moment er een kramp in je been schiet. Hoor ik zachtjes achter me: 'gaat het schatje?' Nee, ik kreun en vloek zo voor de lol!
Het in en uit stappen uit de auto is ook een verschrikking! Mensen die hun auto te dicht op de jouwe parkeren en dat jij er gewoon echt niet inkomt dat vriend zegt zal ik maar even een stukje achteruit rijden dan kan jij eerst uitstappen Ben geneigd een briefje op de ruit te plakken met pas op hier stapt een zwangere in!
Hier ook een gestrande walvis...hoewel het nog best een bescheiden buik is zit ie toch behoorlijk in de weg. Je voeten afdrogen.....euh ja...HOE DAN? Benen scheren, ja goed plan, maar....HOE DAN!? En trappen he.....sjonge jonge jonge niet te doen! Maarrrr het is voor een goed doel zullen we maar zeggen. Gelukkig kan ik nog steeds om mezelf lachen........
Ik had het dus ook. Wilde zaterdag even snel met de auto naar de stad, maar kon de auto helemaal neit in. En verder was er niemand te bekennen die me even kon helpen. Even rondslingerende sokken van de grond rapen kost al zoveel moeite. Oh en even een slokje water uit de kraan nemen. Met 1.58 en een grote buik lukt dat echt niet goed!
Lag ik gisteren lekker even onderuit op de bank...kon ik met geen mogelijkheid meer overeind komen. Ik leek wel zo'n kevertje dat op zijn rug ligt te spartelen met z'n pootjes . Mannetje weer roepen of hij me even een zetje wilde geven...
vind het wel grappig om te lezen dat de meeste tegen dezelfde dingen aanlopen. En inderdaad trappen lopen is geen pretje, vooral als je in een flat woont zonder lift . Maar dan denk ik bij mezelf dan blijf ik nog een beetje in conditie! En kramp in de kuiten heb ik ook regelmatig, vooral in bed, als ik me lekker even wil uitstrekken dan schiet het er gelijk in. Hebben jullie ook dat je humeur hier soms ook onder gaat lijden? Af en toe ben ik zo chagrijnig dat niks lukt en dat ga ik dan lekker op mijn man af zitten reageren. Die wordt daar dan weer niet vrolijk van..
ik voel mezelf heel elegant. mijn vriend vind me enorm sexie met mijn buik. het geeft een heel andere dimensie aan je vrouw zijn vind ik. iets wat je hooguit een paar maal mee zult maken. ik voel me daardoor heel speciaal. goed de bewegingen zijn wat minder elegant. ik waggel en wordt ermee gepest. en ja bepaalde dingen gaan niet meer zo soepeltjes. maar ach dat hoort erbij he. vooral mijn zoon vind het allemaal ronduit hilarisch als ik weer niet vlug genoeg ben en waggel of wanneer ik eerst over mijn zwaartepunt heen moet voordat ik omhoog ben als ik onderuit gezakt op de bank hang. maar het leukste vind hij de jeuk. ik heb veel last van jeuk op mijn buik en krab me dan onbewust denk ik. en dan gaat hij dat heel omslachtig na zitten doen. achja ik kan er meestal wel om lachen allemaal. wat ik minder vind is dat ik steeds mijn evenwicht verlies als ik me wil wassen ofzo. gelukkig hebben we een heel klein douchecelletje dus val ik niet om.
wat blausky zegt heb ik ook. ik pas ineens niet meer overal tussendoor en of de kids dat weten. dan agan ze in de deuropening staan grinikken, zo van kun je er niet door met zo'n schijnheilig gezicht. als we aan tafel gaan moet ik eerst gaan zitten en dan mijn dochter want andersom pas ik er niet meer tussen ( tafel staat tegen de muur ) dan gaat ze theatraal zitten zuchten. maar verder zijn ze harstikke lief voor me en stiekem lachen ze zich helemaal een breuk.
Oooo zo herkenbaar allemaal! Ik waggel echt als een gek en kom idd bijna niet meer vooruit als ik eenmaal op de bank heb gezeten. Ook uit bed komen is een ramp. Heb m nu wel omhoog staan maar dat helpt niet veel. Eerst moeten mijn bekken gewrichten weer even op de juiste plaats hangen en dan...ja dan kraak en piep ik ff en kan ik weer vooruit. Is wel lastig als de oudste boven aan t huilen is in zijn bed je eigenlijk snel naar boven wilt...maar ja 40 weken zwanger en snel zijn dat is geen combinatie meer hahaaha...
@mowtow jij dus ook al 1 dag over de uitgerekende datum. pfff ik ook. de kleine mag van mij nu wel komen.