Oke, misschien ben ik een saaie muts geworden. Hoewel, het leven thuis heeft mij altijd al meer getrokken. .. Maar sinds ik mama ben voel ik niet de behoefte om te gaan stappen oud het laat te maken met vrienden. Ik ben veelal thuis. Mijn man is elk weekend 1 avond op stap met zijn vrienden. Ik vind het nooit leuk dat hij weg gaat want er wordt flink gedronken natuurlijk. En dan is het ook steeds zo (omdat we een kind hebben) dat hij er in de ochtend niet uit kan komen. En de rest van de dag zo moe is dat het totaal ongezellig is en dan vaak de avond dat hij wel thuis is op de bank ligt te slapen. Hij vraagt ook elk weekend 'Ik ben zo moe, mag ik nog ff blijven liggen? '. Gelukkig laat hij mij ook regelmatig liggen omdat ik zwanger ben en niet zo best slaap soms, maar heel vaak dus ook niet. Hij is niet super laat thuis, 2 uur uiterlijk, maar als je er dan om 7 uur weer uit moet mis je wel wat uren slaap. Ik lig er veelal om 22.00 uur in en bij een goede nacht wordt ik uitgerust wakker. Hij neemt zijn verantwoordelijkheid als vader wel, maar hij is zo moe van het uitgaan dat hij zo weinig zin heeft om iets te ondernemen. Samen ontbijten hebben we al heel lang niet meer gedaan bijv. Ik baal daar van (weet hij ook). Ik vraag ook heel vaak of hij aub thuis wil blijven zodat hij meer waard is de volgende dag, zeker nu Ik zwanger ben. Hij wil dat best wel eens doen hoor, maar die week erop'moet'hij dan wel weg. En dan zit ik dus alleen thuis. Ik ga niet graag weg maar dat kan ook komen omdat onze peuter een moeilijke slaper is en wanneer we samen weg gaan en bijv min moeder oppast en ze wordt wakker, dan slaapt ze niet meer in totdat ik of haar papa thuis zijn. Dus ergens ga ik ook nooit met een fijn gevoel weg. En daarbij, je moet er wel elke ochtend 7 uur uit, dus ik wil uiterlijk rond middernacht thuis zijn. Maar hij dus niet. Hij geniet nog enorm van het op stap gaan met zijn vrienden. Elke week dus. Het is niet dat ik hem niet gun, maar ik hoopte misschien wel dat hij minder die behoefte zou hebben nu we een kind hebben. En niet alleen het stappen hoor. .. Maar ook andere dingen zoals een dagje uit gaan met vrienden naar bijv een pretpark, vrienden helpen bij een verbouwing, een avondje sporten... Hij gaat zo makkelijk weg. Misschien ben ik jaloers of heb ik moeite om mijn dochtertje 'alleen' te laten, ik weet het niet. Maar ik heb heel weinig 'me-time' en zou dat best meer willen wanneer hij ook gewoon eens thuis zou zijn in het weekend.
Ik zou not amused zijn (zacht uitgedrukt...)wanneer mijn man iedere week zou "moeten" gaan stappen en vervolgens de dag erna niks waard zou zijn. Ik denk dat ik expres wat op die dag erna zou plannen zonder kind zodat hij er toch echt voor zou moeten zorgen en ook dan gewoon een man zou moeten zijn. Nu ben ik sowieso allergisch voor types die menen dat er niks veranderd als je een kindje krijgt want dat is gewoon niet zo en altijd is er iemand de dupe van. Begrijp me niet verkeerd, ik vind het belangrijk dat je ook tijd voor jezelf hebt (zowel man als vrouw) maar als ik dit zo lees dan heeft hij het wel en jij niet. Ik zou een goed gesprek met hem aangaan hoe hij de toekomst ziet, vooral omdat jullie nog een kindje verwachten. En dat je het fijn vind om op de dagen die jullie samen hebben ook echt samen te zijn.
Hij is 29 en de enige van zijn vrienden met een kind (daar zal het ook Door kunenen komen) Ik plan heel vaak wat bewust zodat hij eruit moet en dat doet hij ook wel hoor Maar zoals nu bijv ook, onze dochter is net wakker geworden en het eerste wat hij zegt is 'pff Ik ben zo moe' dus ik zei 'ja gek he, maar troost je, ik ook, heb van 2-5 wakker gelegen' toen voelde hij al wel aan dat ik wilde dat hij eruit zou gaan. Maar ik weet ook precies wat voor dag het wordt. ... Hij heeft totaal geen energie en ik ook niet door de zwangersxhap, en onze dochter speelt vrij moeilijk alleen dus dat zal weer heeeel gezellig worden. ..
Lastig. Ik ben absoluut een voorstander om ook nog leuke dingen met je vrienden te blijven doen. Wij doen dat ook regelmatig, samen weg (uiteten, bios) maar ook ik met vriendinnen stappen of mijn man met zijn vrienden. Nou proberen we er wel altijd een planning in te maken dus ik vorige week hij deze week. soms zijn we weken thuis en soms is het druk met feestjes, uitjes en is het een paar weken achter elkaar. We gaan zelfs afzonderlijk van elkaar met vrienden weekendjes weg. Nu is het wel zo dat dit in balans is. We plannen, spreken af en ons zoontje gaat voor. Ook hebben wij de regel: 's avonds een vent 's ochtends een vent. Oftewel: prima als je veel drinkt of het heel laat maakt maar het staat de dag erna een normale dag niet in de weg. Ik denk dus dat het goed is als je er beide tevreden over bent. Dat is bij jullie niet het geval en het is dus uit balans. Dan moet je dus een open en eerlijk gesprek voeren. Dus echt aangeven hoe jij dat ziet en voelt (zeker met straks een tweede erbij) hoe hij dat ziet en de verwachtingen naar elkaar toe uitspreken. Misschien kunnen jullie 2 keer per maand overeenkomen?
Geef het aan! Leg uit dat je het vervelend vind en maak dan afspraken hier over bv voorlopig om de week stappen en dit uiteindelijk verlagen naar 1 keer in de maand. Mijn man ging nadat de 1e er was ook zeer regelmatig de deur uit (was toen 25) en heb toen ook deze afspraken gemaakt want ik had hetzelfde gevoel als jij en hier werkte dat heel goed. Hij gaat nog regelmatig wat doen met vrienden maar vraagt dit nu ook eerst en als ik aangeef liever niet is dat ook geen probleem meer. Succes!
Mee eens. Stappen, avondjes uit, weekendjes weg moet kunnen doorgaan, maar moet in balans zijn. Elk weekend stappen: prima, maar ik wil dan niet elke zondag horen hoe slecht ie zich voelt en dat er geen gezinsuitjes gedaan kunnen worden (er zijn uitzonderingen uiteraard: vrijgezellenfeest bijv.). En jij moet ook gewoon meer me-time inplannen als je daar behoefte aan hebt, hup naar de bioscoop, dagje sauna, lekkere wandeling in het bos, doen!
Heb je het wel besproken met hem ? Als jij t niet leuk vind dat ie elke week op stap gaat, dan hoort dat niet te gebeuren. Kan heus wel een heel stuk minder. Ik vind tot s nachts stappen met vrienden en veel drinken persoonlijk erg onvolwassen, maar als ie dan op stap wil kan dat toch in ieder geval op een normale manier. Dus niet elk weekend en niet zoveel zuipen dat ie nog "wil blijven liggen". Dat is dan jammer voor hem, jij bent er ook nog! En jullie kindjes. Gewoon duidelijk zeggen dat je t niet leuk vind en me-time mist, misschien heeft ie t wel helemaal niet door (mannen snappen geen hints enzo je weet t wel)
Snchts een man overdag ook. hij wil uit dus kom op zeg wees dan een echte vend en houd op met je gezeur over ik ben moe... jij bent ook moe maar moet ook door omdat meneer zo moe is ja doei. miss hard maar zo denk ik er over. hij kiest hier zelf voor kan hij het niet beperken tot 1x per maand zijn vrienden lopen echt niet weg en als ze het wel doen weet je ook weer genoeg.
Ik denk dat het gaat om 2 verschillende dingen: je verwacht eigenlijk van hem dat hij meer bij het gezin betrokken is en jij bent 'jaloers' op dat hij zo makkelijk tijd voor zichzelf pakt, want dat zou jij ook wel willen. Klopt dit? Zo ja, dan is het heel herkenbaar. Vervang elke week stappen in 3 keer per week sporten, late avonden achter de computer, zelf een week op vakantie gaan en je beschrijft mijn situatie. Ook het moe zijn herken ik heel erg. Ligt ie in het weekend vaak te slapen op de bank, want hij is zo moe. Joh, ik vermaak 3 kids wel alleen niet leuk. Maar wij praten er wel over en ik neem nu zelf initiatief om meer alleen weg te gaan. Want zoals hij terecht zegt: waarom doe je het niet gewoon, ik kan best zorgen voor de kids hoor. Dus ik heb het ook zelf veroorzaakt door het maar te laten gaan. Ja, dan pakt ie die ruimte. Misschien is het wel anders, maar het belangrijkste is je gevoel op tafel te leggen en vanuit daar het gesprek aan te gaan. Succes!
Ik zou ook not amused zijn als manlief elk weekend gaat stappen en dan de volgende dag niks meer kan 'omdat ie moe is'. Pfffff beetje vent zorgt voor zijn vrouw die hoogzwanger is en denkt niet alleen aan zijn eigen pleziertjes. Ik zou het gesprek aan gaan en gewoon afspraken maken over het een en ander.
Ik ben er best voorstander van dat je nog dingen voor jezelf doet. Je bent meer dan alleen mama/papa/echtgenoot. Maar dit moet wel in balans zijn. Als je kiest voor kinderen, kies je ook voor een ander leven. Je kunt niet je leven precies zo willen blijven leven, als voordat je kinderen hebt. Ik vind dat je man zijn leven best wat mag aanpassen. Hij is een vader en dat brengt ook verantwoordelijkheid met zich mee. Ik neem aan dat jullie samen hebben besloten dat jullie een gezin wilden stichten. Tja dat heeft gevolgen.
Deels herkenbaar, wat eppo schrijft vind ik helemaal herkenbaar. Hier ben ik ook degene geweest die gewoon vond dat ik er voor de kinderen moest zijn. Dat je dus me-time inlevert op het moment dat je een kindje op de wereld zet. Voor mij veranderde vanalles, manlief ging gewoon door. Hier was het niet zozeer met wel stappen, maar wel veel sporten. Hier heb ik zelf pas op ingegrepen toen het me al de neus uit kwam. Hele weken en weekenden stonden in het teken van zijn sportmomenten voor mijn gevoel. Er moest altijd bedacht worden wanneer hij zou kunnen sporten en wanneer we als gezin dan wat konden doen. Voor zijn gevoel stemde hij wat hij wilde zo met mij af, mijn gevoel was anders. In mijn hoofd had zijn sporten de hoofdrol en daaromheen konden we dan kijken wat we gezamenlijk konden doen. De tijd dat hij weg was draaide ik op voor de zorg van de kinderen en het huishouden (hij wil liever leuke dingen doen als we allemaal thuis zijn dan bezig zijn met huishoudelijke taken). Hij bedoelde het allemaal niet helemaal zoals het op mij overkwam, maar ik heb hem ook te lang zij gang laten gaan. Nu wordt het inmiddels wat beter, door het er veel over te hebben en ik heb duidelijker aan moeten geven hoe het voor mij voelt. Mijn advies dus: ga het gesprek aan en ga duidelijke afspraken maken. Hij ziet het probleem vast niet zo. Hier geldt dat als hij wil stappen, prima, maar de volgende dag moet hij er ook gewoon staan. Dat doet hij gelukkig ook. In zijn geval gaat het dan ten koste van het sporten.
Klinkt niet best. Ik zou hem zijn avondjes uit gunnen maar daar moet iets tegenover staan. Gewoon gedrag op z'n minst, maar ook dat jij zo nu en dan kunt doen wat je wilt. Het klinkt mij namelijk ook niet gezond in de oren dat jij niet weg durft omdat je kleine dan misschirn wel niet goed slaapt. Opa's en oma's weten daar wel raad mee en als ze wijs zijn vallen ze jullie noet lastig met verhalen over hoe lang ze wakker zijn geweest.
Hier zou ik ook niet echt vrolijk van worden, natuurlijk gun je je partner ook zijn uitjes... maar zeker gezien het stadium van je zwangerschap en het dat het gewoon iedere week is.... Nee dan zou mijn partner aan mij ook een verkeerde hebben hoor. Ik zou in gesprek gaan met hem, en heel duidelijk aangeven hoe jij het voelt, dat je ook graag dingen als gezin samen doet en dat dat nu niet lukt omdat hij zich belabberd voelt IEDERE zondag. Bij ons thuis hadden we de uitspreek: "wie 's nacht wil vissen, moet overdag zijn netten drogen"... met andere woorden 's avonds een vent, overdag een vent! Uiteraard ook aangeven dat je hem zijn eigen tijd ook gunt... maar dat er toch ook echt gezinstijd moet zijn... zeker nu nummer twee zich op relatief korte termijn zal aandienen. Daarnaast zou ik op korte termijn van hem vragen, nee, eisen dat hij gezien de uitgerekende datum aardig dichterbij komt, dat hij matigt met drank. Hij moet jou naar het ziekenhuis kunnen brengen als dat nodig mocht zijn... en je wordt echt niet vrolijk van een beschonken kerel terwijl jij ligt te bevallen.
Lekker laten gaan die zaterdagavond, alleen dan wel zondag fris wn fruitig zijn, anders is het niet leuk. Jij geeft aan geen behoefte aan dit soort dingen te hebben, prima. Hij heeft hier wel behoefte aan, ook prima! Alleen is het wel belangrijk om hier duidelijke afspraken over te maken. Als hij op zaterdagavond wilt gaan stappen, moet dat geen probleem zijn lijkt me aangezien jij om 22.00 naar bed gaat. Wanneer ik ga stappen ( nu ff niet, maar voordat ik zwanger was ) ging ik pas rond die tijd naar de stad toe. Waarom zou hij thuis moeten blijven, als jij geen behoefte voelt om weg te gaan en om die tijd al naar bed gaat, wat overigs ook helemaal prima is! Alleen moet daar gewoon wel tegenover staan dat hij de zondag gewoon wel gezellig moet zijn en niet moet mopperen. ( nou mopperen die kerels al snel natuurlijk, ze zullen eens een snottebel hebben he, hek van de dam ) Succes ermee!
Over het piepen: bij nacht een man, bij dag een man. Maar verder: jij kiest onvoldoende voor jezelf en 'eist' onvoldoende op. Dat is jouw 'probleem'. Je kunt niet van anderen verwachten dat ze of jouw schuldgevoel oplossen of bij jou thuis blijven zitten.
Nou het is niet zo dat hij zich de lazerus zuipt, maar 5/6 biertjes drinkt hij al snel weg. Ik heb het zeker al met hem besproken maar hij vindt het echt ontspanning omdat hij best stressvol werk heeft. Natuurlijk baalt hij ook dat hij zich een dag later zo voelt, maar dat is het hem wel waard. Hij wil er iets meer tekening mee houden heeft hij gezegd. .
Ik vind het gezond als mensen een hobby hebben en dat kan ook met je vrienden in je stamkroeg zitten zijn. Maar het moet wel leuk blijven voor de rest van het gezin. Dat geldt ook voor mannen die fanatiek vissen, wielrennen of voetbalsupporter zijn. Maar je schrijft dat je moeite hebt met het leven van je man dat doorgaat en dat je hoopte dat hij nu ook liever thuis zou blijven. Dat vind ik niet reeel. Hij moet wel de ruimte krijgen (en jij ook) om dingen voor zichzelf te doen. Dat is heel belangrijk.