Ik begrijpt TS wel. Het gaat volgens mij ook niet zozeer om het feit dat het geen plakkertje is. Maar dat het wordt voorgeschoteld alsof het dat wel is. Als mijn kind een schroefje in z’n hoofd nodig had gehad dan was ik daar uiteraard niet tegenin gegaan. Maar ik zou wel kwaad zijn als ze zeggen dat het een plakkertje is en achteraf blijkt dat het gaat om een schroefje. Als je zelf naar de gyn zou gaan voor onderzoek en er wordt gezegd dat het enkel uitwendig is en er wordt vervolgens een eendenbek gebruikt ben je toch ook not amused? Terwijl als er van te voren netjes wordt uitgelegd dat de eendenbek gebruikt wordt het geen enkel probleem is.
Ik heb voor een elektrode gekozen omdat de draadloze ctg steeds losraakte onder de douche, en ik wilde heel graag onder de douche om de weeën beter op te kunnen vangen. Egoïstisch? Misschien, aan de andere kant had ik nu geen pijnstilling nodig en anders misschien wel. Afhankelijk van het soort is dat ook niet ideaal voor de baby. En uiteindelijk was ik heel blij dat-ie erin zat want tijdens het persen dipte de hartslag te veel en was er onmiddellijk ingrijpen nodig. Elektrode levert dan toch de beste informatie op, beter dan extern ctg.
Overigens wist ik wel dat het een schroefje zou zijn, en geen plakkertje. Je mag inderdaad wel verwachten dat je daar eerlijk over geïnformeerd wordt.
Hier zeiden ze niet ‘schroefje’ of ‘plakkertje’, maar hadden ze het wel over ‘elektrode in de hoofdhuid’. Dus in die zin was ik wel beter geïnformeerd, als mensen het echt een ‘plakkertje’ noemen, zou ik dat ook vreemd vinden.
Heeft mijn zoon ook gehad omdat ze tijdens persen zijn hartslag niet waar konden nemen, alleen die van mij. Wel dipte zijn hartslag wat vaker en was het dus noodzakelijk om het beter op te kunnen volgen. Ze vertelde mij wat ze wilde doen (hartslag via het hoofdje van de baby meten door het plaatsen van elektrode. Ik had geen illusie dat het een sticker zou zijn of zo ...). Ik met mijn moederhart zei nog dat het goed is maar wel heel zielig voor de baby. Zei de verlos dat het idd zielig is voor de baby maar nog zieliger is als de baby zonder hartslag er uit komt. Daar moest ik dan wel even om lachen plus dat ze gelijk had en ik al een uur aan het persen was en het nog steeds millimeterwerk bleek te zijn. Er zullen vast wel uitzonderingen zijn maar dit wordt niet zomaar gedaan hoor. Er kunnen veel dingen zielig zijn tijdens de bevalling maar ook wel noodzakelijk. Pompverlossing is ook zielig etc. Soms zijn die dingen gewoon nodig. Ik had als eerste punt in mijn geboorteplan geschreven dat ik wil dat ALLES in overleg gaat en dat ik uitleg krijg wat mij helpt te begrijpen waarom iets nodig is. Ik ben absoluut niet tegen medische ingrepen maar ik wil wel open communicatie en weten waarom. Nou, ik kreeg net niet een hoorcollege over elke handeling die ze wilde doen. Zo goed werd in geinformeerd. Ik ben wel met de rest eens dat je mag verwachten om eerlijk en goed geïnformeerd te zijn en dat daarin waarschijnlijk de grootste tekortkomingen zijn.
Ben het met jou eens hoor! Baby’s zijn gemaakt om door het geboortekanaal te gaan en dat zou niet stressvol hoeven zijn. Wat mensen hierboven sarcastisch zeggen over “maar oeioei die elektrode…” die missen het hele punt denk ik. Het is inderdaad in veel ziekenhuizen zo dat het een plakkertje genoemd wordt en vaak zonder overleg geplaatst wordt. En volgens mij gaat het TO dáár om. Ik werd ingeleid (baby was gezond maar ze vonden dat het moest ivm over tijd lopen) en na het breken van de vliezen (dat ze deden met 2 cm meteen die ochtend zodat het hopelijk zou beginnen) zei ze; “ik doe meteen een schedelelectrode op zijn hoofdje. Dat is een plakkertje dat zijn hartslag in de gaten houdt.” Dus er was én geen informed consent én er werd gelogen over wat het was. Ik dacht dat het een plakker was zoals je zelf ook met een hartfilmpje zou krijgen ofzo! Ik zou het nu nooit meer doen. Ze komen maar regelmatig luisteren als dat is wat ze willen. Kijk, als je kind in gevaar is dan snap ik (na overleg en noem het dan gewoon zoals het is: een schroefje in de huid van je kind!) dat je daarvoor kiest misschien. Maar aan het begin van een inleiding? Doe normaal.
Hier werd er bij mijn oudste gesproken over een "plakkertje OP het hoofd van de baby". Zo staat het hier ook in alle folders van het betreffende ziekenhuis. Tijdens het plaatsen protesteerde ze flink tegen, hoofd ging alle kanten op. Ze heeft ook lange tijd een litteken daar gehad. Tuurlijk doe je alles dat nodig is voor je kind maar dan moeten de medici wel eerlijk zijn over wat de stappen zijn en hoe het in zijn werk gaat. Ik heb de gynaecoloog de laatste keren aangesproken over dat het geen plakkertje OP het hoofdje is maar een schroefje IN het hoofdje. Werd nonchalant op gereageerd dus het lijkt een bewuste keuze te zijn in dat ziekenhuis om misinformatie te geven Dit is trouwens hoe het er uit ziet, dus mij een raadsel waarom ze het een plakkertje noemen
Ik snap het punt van TS ook wel! Bij nood, doe uiteraard wat nodig is. Maar ook bij mijn inleiding wilde ze de elektrode al preventief plaatsen, en dat heb ik niet gedaan omdat ik me vooraf had ingelezen. Als ze het een plakker hadden genoemd en ik had niks geweten had ik het misschien wel gedaan uit onwetendheid. Als het goed meetbaar was met uitwendige ctg dan had dat mijn voorkeur, als er geen schroefje in haar hoofd hóeft dan liever niet. Uiteindelijk tijdens persen gaven ze aan niet goed te kunnen meten en ben ik uiteraard direct akkoord gegaan met het plaatsen, wat toen ook zo gebeurd was. Maar noemde het toen bijvoorbeeld in een gesprek met mijn schoonzusje en die zei gelijk, ín het hoofd? Dat heb ik nooit geweten, ze noemde het een plakker op het hoofdje.. ja dat vind ik eigenlijk wel gewoon slecht, noem het beestje bij de naam.
Gewoon duidelijke taal gebruiken en t beestje bij de naam noemen idd, we zijn al bezig met een kind uit te persen. Hoef geen poetische instructies, gewoon plat als t is.
Ik begrijp TS wel. Bij ons in het ziekenhuis doen ze het standaard. Bij de eerste werd me dat meegedeeld en daarna gedaan. Ik kreeg geen keuze. Bij de tweede en derde heb ik gezegd dat ik het liever niet wilde. Ik kreeg toen gewoon een buikband. Als het noodzakelijk is, vind ik zo'n schedelelektrode natuurlijk prima Je zag bij mijn oudste wel degelijk een wondje op zijn hoofd. Maar goed, ik huilde ook al bij de hielprik. Zomaar een krasje in m'n lieve, gave baby'tje...
Ik vind sowieso dat ze meer moeten uitleggen. Mits ze niet handelen uit spoed. De nadelen worden vaak niet verteld. Maar dat geldt niet alleen voor de electrode.