Mijn zoontje van ruim 1,5 zit nu al in de nee-fase. Hij kan de ene keer heel lief zitten spelen, en goddank zijn deze periodes langer als de gil-fases, maar de laatste 3 weken kan hij echt woedeaanvallen krijgen, niet normaal meer. Ik heb dan geen flauw idee wat hem dwars zit. Met spelen kan hij echt gillen en kreten uitslaan als hem iets niet lukt. Begrijpelijk lijkt me als je in de ontdekkingsfase zit. Maar van jengelen naar huilen naar krijsen naar hystersch tekeergaan, wat moet ik daar van denken? Ik probeer hem zo consequent mogelijk in de gang te zetten bij dit gedrag, want hij begrijpt alles heel goed wat er speelt. Hij is erg pienter voor zijn leeftijd, en zegt al zelf "kang" als we boos naar hem kijken. Heeft iemand tips of ervaring? Gaat dit echt nog weg, of moet ik me zorgen gaan maken???? Zit even aan mijn limiet na een krijs-bui van een uur vanmorgen....
hoi ja erg herkenbaar, zoon is bijna 2 en we hebben hie ook al een paar maanden last van, kon er zelf ook woest van worden, maar dat werkt niet ben ik achter... dus geduld, en je mooiste glimlach en ondertussen...wij negeren het, het houdt vanzelf op. krijgt door dat het niet werkt. soms ga ik naast hem zitten kijk hem heel lang aan, gaat ie vanzelf keihard lachen en dan is het weer doorbroken. hier is het om zijn zin te krijgen, dat dus niet doen!!! soms ook zomaar van uit het niets. ik benader hem sowieso de laatste dagen anders en dat werkt erg goed. als ie wat o;p de grond gooit, zeg ik raap eens op, zegt ie standaard nee, en dan zeg ik nou dan is mama niet blij/gelukkig of dat vindt mama niet leukm en loop weg.binnen 10 tellen staat ie achtyer me met hetgeen wat ie moest oprapen, dan zeg ik goed zo, hij blij, ik bllij, en geen ruzie... succes...het zal een keer overgaan! typed lastig met baby op schoot
ja hoor. mijn kereltje zat net in zijn nee fase toen zijn zusje net geboren was... erg vervelend, zo'n klein bloeike in huis dat veel aandacht nodig heeft en dan zo drampeuter in het begin maakte ik me er erg druk over! nu negeer ik het gewoon en dat lijkt nog het beste te werken. daarstraks ook: meneer was net in badje geweest en de achterdeur stond nog open, dus op zijn blote voeten naar buiten, het was natuurlijk net aan het regenen dus ik haalde hem terug naar binnen met de wijze woorden: jamietje, je komt net uit badje, sebiet zijn je voetjes weer helemaal vies. en hij krijgt me daar een gilbui... gewoon negeren of afleiden is dan de boodschap! hoe harder je er tegenin gaat en hem straft, hoe harder meneer gaat gillen.... en gewoon denken: nog een paar maandjes... tis maar een fase tis gelukkig al wel veel minder als vorige maand hier
Hier ook een meisje die flink kan drammen en driftig kan doen. Hier werkt het ook het beste om het te negeren. Behalve afgelopen woensdagavond, toen zaten we op het terasje bij de Italiaan op centerparcs en mw krijgt ineens uit het niets een hysterische bui. Met niets was ze gerust te stellen, ben zelfs even naar de toilet gelopen met haar om wat koud water in haar gezicht te wrijven. Het was echt niet te stoppen, ze brak heel het terras af met haar gegil. Thuis kan ik haar heel makkelijk negeren en uit laten razen, maar op zo'n terras kan ik dat niet, dus van alles geprobeert om het te sussen en manlief ook, maar totaal niks geen verandering. Totdat de serveerster haar aan haar handje meenam terug aan tafel en met een kralenplank tevreden stelde. En toen konden wij toch nog even ons eten opeten en onze ogen uit ons hoofd schamen, wat moesten mensen wel niet denken. Was ik blij dat we helemaal niemand kenden daar. Ze lijkt dan een heel erg verwend meisje die het op een gillen gaat zetten. En inderdaad hoe meer je ermee probeert om haar stil te krijgen, des te meer de driftbui aanwezig blijft. Tot nu toe heeft negeren het beste resultaat.
wauw wat een superactie van die vrouw van CP!!! en nee jij hoeft je toch nergens voor et schamen? wat mij opvalt, is dat mensen met kinderen dit soort acties zich niet meer kunnen herinneren...terwijl je inmiddels toch wel ziet dat je niet de enige bent! neemt niet weg dat het niet leuk is voor jullie, ik bedenk me altijd maar, wat moiet er in zon koppie omgaan om het zo te moeten uiten...scheelt best.. succes
hier nog zo`n drifkikker, AAAAAAAAAAHHHHHHHH sinds 2 week is niks meer goed, gisteren liepen we in de boumarkt zit ze bij mijn vriend op schoot zegt ze ineens mama is stom nouja zeg hoe komt ze daar nu weer aan, en vanochtend bij mijn ouders zij ze dat ook. niks is meer goed was ze gisteren hard gevalen, kreeg haar niet meer getroost, vast houden mocht niet los op schoot was ook niet goed, op een gegeven moment wilde ik een soort time out doen, haar op de bank gezet en ik ben in de eetkamer gaan zitten, nou ze ging totaal over de rooie. als wanhoop maar de kinderwagen gepakt honden mee en lopen, zodra pap in huis is is ze stil (van 9 smorgens tot 6 savond si het drama) ben zo blj als ze in bed ligt.
Negeren!! en als het niet anders kan wegzetten! Hier ook 2 hysterische meiden gehad en écht niets helpt, alleen negeren. En gewoon volhouden tot het over is, verstand op 0... Ga niet in discussie oid of probeer niet tevreden te stellen,nee is nee. Geef ze 1 vinger.... Voor de kids zelf is het ook veel prettiger als er duidelijkheid is ook al zijn ze hysterisch bezig. Het is 'maar' een uiting van hun gevoel.
Thanx meiden! Fijn gevoel te weten dat ik niet de enige moeder ben die soms de wanhoop nabij is.... Ik merk gewoon dat je als moeder het dichtste bij je kind staat van iedereen, en daardoor ook sneller het mikpunt van uitdagen bent. Negeren is inderdaad het beste denk ik. Maar in ons geval echt weglopen is beter dan erbij in de buurt blijven. Merk nu ook dat hij meer aanhankelijker aan het worden is. Moet hem als we ergens naar binnen gaan vaak dragen en gaat hij echt paniekerig rond mijn benen hangen. Zo van: MAMA HELP! Ook wel weer schattig hoor. Maar dit driftbuien....nee, die ben ik liever kwijt dan rijk! Tis me wat met die dreumessen he....
Het is me zeker wat die drumesen,dat kun je wel stellen. Ze zijn zooooo lief, maar kunnen ook zoooooo het bloed onder je nagels uithalen. Zo te lezen is bij iedereen negeren toch echt dé oplossing. Inderdaad zou ik weleens willen weten wat er op zo'n moment precies is. Kunnen jullie mannen er ook minder goed tegen dan dat je er zelf tegen kunt?
Niet boos om worden hoor! Inderdaad negeren, eventueel op een veilige plek zetten (ik zette haar in de box omdat ze ging hoofdbonken op de stenen vloer) En na een driftbui altijd even knuffelen want dreumesen schrikken vaak zelf van hun emoties! Ze moeten met de emotie om leren gaan maar niet leren dat de emotie op zich slecht is! Mijn dochter was van 1 tot ongeveer 20 maanden ook een ontzettende driftkop. Compleet met breath holding spells, hoofd bonken, haar uittrekken en braken. Daarna weden de driftbuien minder extreem.
Mijn zoon heeft dit heel erg gehad. Maar nu hij beter kan praten en zijn verhaal kan vertellen is het stukken minder geworden. Ik denk dat ze te jong zijn om het te kunnen zeggen en dat dan gewoon heel boos worden en zo al hun frustratie er uit gooien. Als mijn zoon nu iets doet en het lukt hem niet komt hij bij mij en zegt dan "mama auto maken?" o.i.d. en voorheen kon hij dit niet verwoorden en werd dan boos op zijn auto's en speelgoed. Ik denk dat het bij jou zoon straks ook beter wordt als hij zich kan verwoorden. Mijn zoon heeft dit ook heel erg gehad, en als het mij teveel werd zette ik hem ook altijd even op de gang zodat hij kon "afkoelen" Misch kan je proberen met je zoon te praten? zoals "lukt het je niet moet mama helpen?" o.i.d. misch. helpt dit?