nou de 10 maanden groeispurt is hier sinds 2 weken in alle hevigheid losgebarsten. ben erg trots op mn mannetje want hij kan ineens zoveel. hij is van een stil zittend vrolijk ventje ontpopt tot een half kruipend, rollend (kon ie ook nog niet) en slim monstertje veranderd. hij begrijpt woorden en gebaren, als je zegt; 'blij blij blij' gaat ie in zn handjes klappen en hij geeft kusjes als je er om vraagt. ook begrijpt ie het precies als ik zeg; waar is papa? dan kijkt ie naar mn vriend en als mn vriend er niet is gaat ie echt naar hem op zoek. en als ik zeg; nee nee nee nee' gaat ie nee schudden. het is allemaal zo lief en leuk om te zien, maar ook zeer vermoeiend. hij kan geen seconde meer alleen gelaten worden want hij is echt op 'avontuur'. en maakt alles kapot wat ie onderweg tegen komt. zo hebben we een koffietafel met een gedeelte onder de tafel waar je dingen op kan lggen. daar lagen meestal tijdschriften enz. en die heb ik al weg moeten leggen. ook de plant moest aan de kant, kabels van de laptop e.d. moeten uit het zicht... ook zet ie het op een brullen als iemand ook maar uit het zicht verdwijnt. ik vind het allemaal erg vermoeiend en soms best vervelend dat ik hem binnen 2 tellen weer op moet pakken om terug te zetten waar ie zat omdat ie anders aan knopjes van de dvd speler oid gaat zitten. zijn er meer die dit als een vermoeiende fase hebben ervaren, zo net voor het lopen, als ze beginnen te bewegen? begrijp me neit verkeerd, ik vind het vooral aldoor geweldig wat ie doet, maar zoals ik al zei; ook best vermoeiend hem constant in de gaten houden! (ps hij zit nu even niet in de box omdat ik hem juist ook bewegingsvrijheid wil geven om zich te ontwikkelen. en in de box is het meestal ook na een paar minuten brullen omdat ie er zat van is)
ja heel herkenbaar ... zeker de periode net voordat ze gaan lopen, dat heb ik hier ook gehad met de jongste, die was echt onmogelijk Maar toen ze eenmaal liep was ze weer heel gezellig, maar toen had ik helemaal geen rust meer. Allemaal gevaarlijke toeren haalde ze uit. Inmiddels is ze ruim 2 en nog steeds heb ik mijn handen vol aan haar, en heeft ze soms nog periodes dat ze onmogelijk is, en dat is vaak omdat ze iets graag wil, maar nog net niet kan Maar gelukkig begrijpt ze nu alles wat beter, en als ik uitleg aan haar dat ze ergens niet op moet klimmen omdat het te gevaarlijk is, doet ze het in ieder geval niet gelijk weer Dus na een heel verhaal, kort gezegd het blijft nog wel ff druk
Ik begrijp het wel, maar zoals ninien zegt, blijft het ook wel zo. Het is een heerlijke periode, dat ze ontdekken. Ook wel vermoeiend, maar dat is gedeeltelijk ook wennen. IN het begin is het voor jou, als mama, ook nieuw, maar over een maand is het ook normaal. Ik merk aan mijzelf ook dat ik al automatisch als ik ergens binnen kom even de kopjes buiten bereik schuif en zo. Totdat hij gaat lopen blijf je nog wel even bezig hoor. Goed voor je konditie! Maar het is leuk hoor, om dat allemaal mee te maken van je kindje.
Je gaat eraan wennen. Ik weet niet anders dat ik de hele dag nee roep. Het zijn van die lekkere ondeugden....
het is inderdaad ook heerlijk genieten en vooral als manlief 's avonds thuiskomt en hij weer wat nieuws kan dan smelt ik helemaal. maar ben echt kapot 's avonds!! en weet wel een klein beetje wat me te wachten staat, was nanny voor een tweeling van 5 maanden tot ze 2,5 waren, maar toch, je eigen kindje is toch anders plus dat je er 24 uur per dag bij bent.
als ik dat zo lees lijkt me het me ook erg vermoeiend, maar wel super leuk!! kan niet wachten tot Ties dat ook allemaal gaat doen