na 3 dagen ineens niets meer te zien!!!

Hallo dames,

Ik heb een vreemd verhaal (voor ons gevoel dan) waar we niets meer van snappen.....graag zouden we jullie bedenkingen horen.

21 Nov 2011 was mijn eerste dag van mijn menstruatie, omdat we zwanger worden bij ons niet zo van zelf sprekend is mochten wij ons op 21 nov ook aanmelden voor ivf.
11 december mocht ik dan eindelijk beginnen met het spuiten van decapeptyl, ik zou op 24 dec met puregon mogen starten MITS mijn menstruatiewas geweest.
Op 18 dec kreeg ik zulke gevoelige borsten en was ik misselijk met vlagen, ik heb 19 dec een zwnagerschapstest gedaan en hier kwam een iel licht streepje uit...omdat ik het niet vertrouwde had ik mezelf voorgenomen om 2 dagen later nog maar een keer een test te doen als mijn menstruatie niet was doorgekomen.
Zo gezegt zo gedaan..ik ben gewoon volgens plan door gegaan met het spuiten van de decapetyl en de ongi was er dus nog steeds niet, toch maar weer eens een test er tegen aan gegooit en ook op deze was een licht streepje te zien.
Ik heb direct het ziekenhuis gebeld en gevraagd of de decapeptyl invloed op de test kon hebben, volgens de verpleegkundige kon dit niet....dus ik was gewoon na 9 jaar proberen ineens zwanger!!!! terwijl we in het ivf traject zaten.
Natuurlijk begonnen de twijfels toe te slaan en ik vroeg me af of de hormonen die ik 11 dagen had gespoten invloed op het vruchtje kon hebben.....

Na 3 dagen kreeg ik te horen dat er navraag bij het rivm was gedaan en dat er over de hele wereld ongeveer 300 paren bijna hetzelfde hadden meegemaakt en hier hadden de kindjes niets aan overgehouden...

Pfffffffffff...dat was dan toch wel een opluchting.
4 januarie zou ik dan mijn 1ste echo krijgn deze was inwendig...ik was dan 6 weken en 3 zwanger.
We waren super nerveus die dag en toen we eindelijk naar binnen mochten werdt er een inwendige echo gemaakt...hier was wel een ronde zwarte ring op te zien zoals dat hoorde bij een zwangerschap en er was een vruchtzakje te zien, maar er was (nog) geen hartactie te zien.
De arts vertelde dat het er niet goed voor ons uitzag en dat we ons maar moesten voor bereiden op een miskraam en dat we een week later nog maar een keer moesten komen voor een echo.
Onze wereld viel in duigen, maar we hadden nog hoop!!!!!

omdat ze best had zitten wroetten van onder had ik vanaf dat moment ook af en toe bi het plassen of afvegen wat bruine afscheiding (oud bloed)

inmiddels had ik me aangemeld voor moeders voor moeders en was ik netjes bij elk plasje in een grote witte kom aan het plassen om zo mijn urine op te vangen, toen ik 2 dagen later dus afgelopen vrijdagavond tijdens het plassen bij de laaste druppels urine een paar druppels helder rood bloed erbij zat...ik schrok verschrikkelijk!!
ik had verder niet echt een ander gevoel in mijn buik als voorheen...gewoon een beetje krampen met hier en daar een steekje, gewoon een vreemd gevoel in je buik at er iets bezig was van binnen.

Natuulijk ben ik hier zo onzeker van geworden en ben ik wel 6 keer in het uur naar de toilet gegaan om te kijken of er nog meer bloed kwam maar dat was niet zo...er was niets anders in het inlegkruisje te zien als de bruine afscheiding die ik de afgelopen dagen ook had..GELUKKIG!! Vrijdag op zaterdag nacht nog maals bij de laatste druppels bij het uitplassen met helder rode bloeddruppels en hierna weer niets meer.

Omdat ik erg bang was heb ik gistermiddag het spoednummer gebeld van het ziekenhuis en de situatie uitgelegd, zij begreep het en om ons gerust te stellen mochten we gelijk langskomen om nogmaals op de echo te gaan kijken.
Onderweg naar het ziekenhuis vertelde ik nog tegen mijn man dat er toch echt nu wel een hartje te zien moest zijn op de echo omdat ik nu bijna 7 weken zou zijn, als dit niet zo het geval was dan was ik bang dat het niet goed was.

Eenmaal ik het ziekenhuis, werdt ik geholpen door een vriendelijke gyn. in opleiding zij deed de echo'stok' erin en vertelde na een paar sec dat het beeld van het echo app. wel heel erg donker was, ze 'probeerde'hem lichter te zetten en ging op zoek....maar ze vond maar niets.. ik vroeg aan haar of ze al wat zag, maar haar antwoord was...'nee sorry ik kan niets zien, wat hebben ze afgelopen woesndag gezien dan???'
We vertelde dus dat er een zwarte ring was met een vruchtzakje, dit hadden we zelf ook duidelijk gezien.
Zijn kon niets meer vinden of zien...geen ring die de zwangerschap aanduid en geen vruchtzakje helemaal niets meer

Daar ging onze droom dwars door de grond!!! wat moesten we nu onze zoon van 4,5 jaar vertellen?? dat hij nu opeens toch geen broertje of zusje kreeg....wat verschrikkelijk.
Voor de zekerheid ging ze nog even met de eendebek kijken, ze zag niets voorin wat leek op een stolsel of dergelijks wat kon lijken dat het vruchtje af zou komen.
Toen voelde ze nog even en vertelde dat de baarmoedermond een heel klein stukje opstond en dat we ons moesten voorbereiden op het ergste.
Omdat ik 100% zeker wist dat ik nog niets was verloren, vertelde ze dat de enigste mogelijkheid nog was dat het vruchtje ingeklapt was en nu dus nog in de baarmoeder zou zitten, we moesten afwachten tot mijn lichaam het vruchtje zou afstoten.
De echo afspraak van woensdag 11 jan moest maar blijven staan,zodat er besproken kon worden wat we verder kunnen doen als het vruchtje woensdag nog niet afgekomen was.

Inmiddels hebben we onze ouders en naaste al huilend het slechte nieuws veteld...ook ons zoontje hebben we vanmorgen verteld dat de baby ziek was en nu bij de sterretjes is, en mama nu geen baby meer in de buik heeft...dit was iets wat ik NOOIT NOOIT meer hoop te hoeven vertellen aan een kind...

Ik ben maar gestopt met het urine sparen voor mvm, maar ik heb verder geen last van bloed of pijn.

Wat vinden jullie van dit verhaal?????
kan het echt zo zijn dat je de ene dag nog vanalles ziet en 3 dagen erna helemaal niets meer op de echo te zien is?

Het wachten is verschrikkelijk...aan de ene kant wil ik gewoon dat het vruchtje nu zo snel mogelijk afkomt, maar mijn man heeft nog hoop en zegt dat het echo app niet goed was, omdat we helemaal niets meer terug konden zien van wat de andere echo app had vastgesteld.

gr marianne

 

Hallo Mirjam,

bedankt voor je reactie en uitleg!
Er is nog steeds niet te merken...geen bloed geen pijn niets.
Morgenmiddag hebben we opnieuw een echo, en wil ik graag bespreken wat mijn optie's zijn.

Nogmaals bedankt.

gr marianne

 

hoi hoi,

Nou ik ben dus woensdag voor nog een echo geweest.
Toen de arts io de echo'kop'inbracht riep mijn man ineens 'een hartje!!!'ik zie een hartje kloppen!
Er was ineens paniek...de arts en ik keken zelf ook nog eens goed en idd, mijn man had gelijk...er klopte idd een hartje en nog lekker snel ook!
Ik was er helemaal van ondersteboven en zoooooo ontzettend blij en gelukkig dat ik heel hard begon te huilen.
De arts remde me flink in en vertelde dat ze een collega erbij ging halen...want het hartje klopte wel,maar volgens haar zat het niet goed.
Er kwamen nog 2 artsen bij en wilde beide zelf kijken met de echo....en helaas de vloer schoof weer onder onze voeten vandaan het vruchtje bleek vlak voor de baarmoeder in de eileider te zitten.
Dit was dus de oorzaak dat er niets gevonden kon worden volgens 1 arts en waarom en bloedophopingen te zien was.
Ik werdt gelijk opgenomen in het ziekenhuis en mocht niet eens meer lopen!!!
Ik werdt op de spoedlijst gezet voor een ok en uiteindelijk ben ik afgelopen donderdag 12 jan (ook nog eens op mijn verjaardag) geopereerd en is mijn rechter eileider samen met het vruchtje verwijderd.

het zijn 2 verschrikkelijke weken geweest!!!
Ik probeer het nu allemaal een plekje te geven, maar merk dat dit niet mee valt.
Ik heb telkens dezelfde nachtmerrie's, en heb het gevoel dat ik arbortus heb gedaan en een baby'tje heb vermoord!! wat een verschrikkelijk gevoel is dit.
Ik weet dat het geen overlevingskans had...maar het hartje klopte gewoon!!! dat betekend dat je toch een levend frummeltje bij je draagt!

Nu maar weer verder met het leven, het lijkt zo gemakkelijk maar het valt tegen.

groetjes marianne