Iedereen onwijs bedankt. Ik lees in elke reactie herkenbare en zinvolle dingen en tips. Dingen die wel idd doen en tips die ik ga toepassen. Fijn om dit zo te kunnen lezen en te leren eruit.
Mijn reactie gaat je niet per se helpen, maar ik ben toch altijd blij te lezen dat mijn peuter niet de enige onmogelijke peuter is. Met name avondeten is hier voor peuter ook bijna alles vies. Rauwe groenten voorafgaand het avondeten gaan er nog aardig in, dus daar moet hij het mee doen. Onze kleuter eet juist graag en veel, dus een goed voorbeeld heeft onze peuter wel Onze peuter is verder ook erg van de stoute dingen doen. Zoals zijn broer duwen, slaan, bijten en trekken. Soms terecht en soms compleet uit het niets. En dan dus eigenlijk dat gedrag ook zoveel mogelijk negeren. Dus een " dat is stout!" En dan weer verder. Heel lastig. Opruimen is ook een crime met hem. Zou voor hem ook leuk en goed zijn om straks weer naar de opvang te mogen.
Toen mijn jongste echt wat moest aankomen maakte ik er 1 's ochtends en 1 's middags, tussen de maaltijden door. Ik zorg altijd dat er iets op ligt dat ze zeker heel lekker vindt en in het begin ging dat ook als enige op. Ik laat het altijd staan tot het niet meer lekker is en later ging ze vooral 's middags tussen het spelen door toch andere hapjes ook proberen. De jongste is nooit zo'n goede ontbijter geweest en door die monkey platters weet ik nu dat ik het meeste succes met het aanbieden van nieuwe dingen heb in de namiddag. Dan heeft ze meer trek en is ze ook wat avontuurlijker ingesteld. Zo blijkt zij in tegenstelling tot haar zus (die wel een goede eter is) wel van spruitjes te houden Maar tijdens het avondeten wilde ze er nooit 1 proberen.
Misschien ook goed om je te realiseren dat sommige kinderen nou eenmaal van nature wat moeilijker zijn. En dat ligt dus niet altijd aan de aanpak. Dan is het eigenlijk een kwestie van de lange adem hebben, en vooral pick your battles. En wat ook handig is: zeggen wat je doet en dan ook doen wat je zegt. Dus vooral heel duidelijk blijven en als je iets roept wat misschien niet heel handig is toch doorzetten. Zo moest ik een keer met mijn kleren aan in het zwembad springen om mijn jongste dochter eruit te vissen, omdat ik had geroepen dat als ze er zelf niet uit kwam ik haar er wel uit zou halen. Of halverwege de weg naar huis haar fiets aaan een willekeurige boom vast moeten zetten, omdat ik had eruit had gefloept dat ze maar achterop moest als ze raar bleef fietsen. Of met kleren aan onder de douche gezet, of zonder winterjas achterop de fiets gezet, etc. Bij haar was/is het dan cruciaal om dat ook echt te doen, anders zou het dwarse gedrag alleen maar erger worden. Bij mijn dochter werkte ook heel goed om het negatieve gedrag te benoemen en daarna te benoemen wat voor gedrag je wil zien. Bv. ‘Je springt op de bank, ik wil dat je gaat zitten’ of ‘Je gooit met speelgoed, ik wil dat je het opraapt.’ etc. Wat eten betreft was mijn jongste dochter dan weer niet zo moeilijk, maar mijn zoon deed wel moeilijk zodra hij een echte peuter was. En ik heb nog nooit een strijd gemaakt van eten, dus bij hem ook niet. Hij eet overdag wel goed, maar met het avondeten kan ik meestal een schoon bord weer terug in de kast zetten. Ik schep dus ook niet op als hij niet wil, want dan wordt hij boos en uiteindelijk gaat hij er toch niet van eten. Eten weggooien vind ik echt zonde, dus opscheppen is dan zinloos. Hij heeft er verder geen last van. Groeit goed, is gezond, slaapt goed (wordt nooit wakker van de honger) en overdag krijgt hij genoeg gezonde dingen binnen (rauwkost, fruit, gedroogd fruit, e.d.). Ik maak ook monkeyplatters en naar school krijgt hij een bentobox mee. En sinds deze week is hij opeens uit zichzelf dingen aan het proeven (en dan prijzen we hem de hemel in). Dus we gaan de goede kant op. En ondertussen is het in ieder geval gezellig aan tafel.
Toen mijn zoontje met die leeftijd me het bloed onder de nagels wel eens weghaalde en ik er zelf zooooo klaar mee was zei ik dat ook tegen hem: “ zoek het maar uit, bekijk het maar,doe maar lekker wat je wil, mama gaat wel even weg/wat anders doen”. Gek genoeg werkte dat meestal prima O,ja en vanaf 1 jaar wilde hij niks meer eten en kan je vertellen dat hij nog steeds haast niks wil. Wel een hele lange fase want hij is bijna 7.
Helemaal eens met jouw reactie. Ik lees en hoor veel "het is maar een fase" en dat klopt inderdaad. Alleen vind ik het zeer belangrijk dat het ongewenst gedrag, bijvoorbeeld brutaal doen, uitbundige driftbuien als ze hun zin niet krijgen, jammeren/zeuren, niet willen opruimen van hun speelgoed wel gecorrigeerd/aangesproken wordt. Het risico is namelijk dat het kind het gedrag nog steeds vertoont ondanks dat de "fase" voorbij hoort te zijn. Ik heb dit zien gebeuren in mijn directe omgeving. Wat betreft het niet willen eten valt wat mij betreft niet onder bovenstaande. Dat kun je denk niet afdwingen. Daarom vind ik jouw aanpak zo goed: je krijgt resultaat op een leuke positieve manier.