Dit inderdaad, leg het hem goed uit. Misschien is het wel angst bij hem omdat hij niet weet wat er gaat gebeuren.
Hoe is hij bij de huisarts? Als dat wel goed gaat en thuis gaat alles goed (echt? ) en je hebt geen vragen of problemen, dan zou ik de laatste prikken gewoon bij de HA halen en het CB laten voor wat het is. Als er iets fysieks is kun je gewoon bij de HA terecht. Misschien voelt hij ook wel gewoon dat jij gestressed raakt ofzo. Hoe dan ook, hier hebben jullie beiden helemaal niets aan!
Ik herken het (gelukkig) niet. Mijn dochter vindt/vond het ook altijd gezellige uitstapjes. CB, kapper, dokter, tandarts, mondhygieniste. Krijg altijd verbaasde reacties, vooral bij kapper en tandarts . Die vinden het eerder uitzonderlijk dat ze het zo leuk vindt. Ik vind t ook wel makkelijk om af te schuiven op grenzen stellen oid. Altijd lekker makkelijk om te zeggen als jouw kind(eren) er geen last van hebben.. Zelf gespannen zijn en misschien icm een (over)gevoelig kind zou ik eerder aan denken.
Ik herken het gelukkig totaal niet. Mijn dochter ging vorige week juist heisa schoppen toen we naar huis moesten, ze wilde spelen, spelen en nog eens spelen Hier is het dan ook altijd wel gezellig en hangt er absoluut geen nare sfeer. Het is niet verplicht, dus zou zeker niet teruggaan.
Hoezo makkelijk..je weet toch helemaal niet hoe onze kinderen zijn. Mijn oudste is een extreem gevoelig kind, en verkent daarom vaker grenzen dan leeftijdsgenootjes..en dat mag..dat hoort bij haar. Maar als zij een bepaalde deur niet door mag, mag ze die niet door. En als een arts blokjes op tafel zet heeft ze daar af te blijven. Dat zij zelf weigert om die blokjes na te bouwen, dat is dan maar zo, maar ze smijt het niet van tafel klaar! En een gevoelig kind betekend niet dat je de hele dag maar oetsiekoetsie moet doen. Ze hebben juist duidelijke grenzen nodig zodat ze weten hoe ze zich ergens moeten gedragen, werkt hier de zachte hand beter dan de harde, maar regels zijn regels.
Ik ben het voor een heel groot gedeelte met je eens, maar mijn zoontje kan vanuit paniek/angst/boosheid ook iets doen wat zeker niet door de beugel kan. Vorige week heeft hij een wildvreemde vrouw geslagen en tuurlijk is hij hiervoor gestraft, maar er was een aanleiding, waar hij op dat moment niet mee om kon gaan. Als ik hem vraag, mag je slaan zegt hij natuurlijk nee, maar toch is het gebeurd. Ik schaamde me kapot. Hoe duidelijk onze grenzen dan ook zijn, op t moment zelf vergeet hij die. Hij zou dus ook rustig die blokjes van tafel vegen, maar hij mag ze van mij ook weer terugzetten. En hij moet ook nog sorry zeggen en we praten erover in de hoop dat hij er van leert.