Hallo allemaal, ik heb hier ooit eerder aangegeven dat mijn (inmiddels bijna 8 maanden oude) zoontje al sinds zijn geboorte een drama qua slapen is. Mijn vriend en ik hebben echt alles geprobeerd. We hebben allerlei soorten nachten gehad, varieren van slecht tot dramatisch tot niet te doen. Sinds ruim een week hebben we er echter een probleem bij. Ons zoontje wordt vrijwel ieder uur schreeuwend wakker en is amper nog rustig te krijgen. Hij schreeuwt met z'n ogen dicht en overstrekt enorm. Hij lijkt boos te zijn en erg in paniek. Er zitten 4 boventanden door te komen maar ik vraag me af in hoeverre hij daar zo hard van gaat schreeuwen. Zijn ondertanden waren ook niet fijn, maar dat was 1 dag huilen en toen klaar. Verlatingsangst treed vaak op rond deze tijd maar hij slaapt tussen ons in (anders slapen we helemaal niet meer in) dus hij ligt nooit alleen. Mijn vriend en ik zijn ten einde raad. Ik werk 3 dagen en het is hartstikke druk op mijn werk. Ik merk dat ik langzaam steeds depressiever en radelozer aan het worden ben. Ik huil enorm veel en merk dat ik vaak heel boos ben op mijn zoontje. Overdag is hij vrolijk dus ik snap het gewoon niet. Ten einde raad ben ik de mogelijkheden aan het bekijken om hem aan te melden bij een slaapkliniek/centrum in het ziekenhuis. Ik weet dat hier vaker topics over geopend zijn maar kan op internet bijna geen ervaringen vinden van meiden die hun kindje ook naar een slaapcentrum hebben gebracht. Zijn er meiden die hier ervaring mee hebben? Ik vind de situatie echt heel erg. Ik hou zoveel van mijn zoontje maar ik merk dat ik het momenteel heel erg moeilijk vind om naar huis te gaan als ik gewerkt heb en dat ik panisch ben om naar bed te gaan, doodsbang voor de nacht die komt. Ook betrap ik mezelf er op dat ik 's nachts steeds bozer wordt. Er zijn echt momenten dat ik mezelf moet beheersen om hem niet op straat te leggen. En dan voel ik me een waardeloze moeder. Ik heb lange tijd geprobeerd om te accepteren dat hij een slechte slaper is. Maar de situatie lijkt alleen maar slechter te worden en hoe accepteer je het schreeuwen van je kindje? Groetjes een (momenteel) radeloze moeder
Heb je medisch alles laten checken. Ik begrijp je frustratie..hier een jongetje dat tot net voor zn tweede verjaardag prima geslapen heeft en nu 1 groot draaaama. Idd vaak overstuur wakker terwijl hij bij ons ligt. Hier testen we nu icm dunne luiers al 1,5 jaar op kma.
richting kinderarts. Andere dingen laten uitsluiten (oren, maagzuur, kma, etc). En dan kijken wat je wil. Mijn zusje was na maanden ook wanhopig. Bij haar zoon hadden ze het vermoeden van overprikkeling, en daarbij ouders die het door slaaptekort niet konden ombuigen. Mijn neefje is toen in het ziekenhuis opgenomen. In een prikkelarme kamer, 1 verpleegkundige per dienst die flessen/voedsel gaf. Bezoek van ouders 2 keer per dag een uur (ene ouder overdag, andere na het avondeten). Ik geloof dat hij na een dag of 4 erdoor was en een nieuw ritme/ gewoonte had ontwikkeld. Thuis vielen ze wel iets terug, maar niet in die dramatische vorm. Het was wel erg heftig, en hij is later nog eens terug geweest, maar het was gewoon nodig in die situatie..
Pfff, wat heftig! Ongevraagd advies, want je vraag gaat over het slaapcentrum maar heb je al een bezoekje gebracht aan een osteopaat?
Ja osteopaat paar keer geweest toen hij een maand of 3 was. Heeft niks geholpen. Ik ga morgen weer naar de huisarts. Ik wil graag doorverwezen worden en als er geen medische oorzaak wordt gevonden dan wil ik graag een afspraak met een slaapcentrum. Ik zie geen andere oplossing meer. Ik vermoed bij mijn zoon ook overprikkeling. Hij wil heel veel en is altijd zo druk. We hebben hem vanaf z'n geboorte bij elk slaapje moeten inbakeren want hij was zo wild. Ik heb ten einde raad geprobeerd hem te laten huilen maar dat hou ik maar een kwartier vol. M'n hart breekt te veel en hij schreeuwt zichzelf zo overstuur dat ik bang ben dat hij stikt. En slapen lukt al helemaal niet meer als hij zo overstuur is. Ik wil in elk geval dat hij eens echt goed onderzocht wordt door een kinderarts. De huisarts kijkt altijd even vlug in zijn oren, keel en drukt hier en daar wat en constateert dan dat hij weliswaar druk maar kerngezond is. Overdag is het zo'n vrolijk jongetje. Ik begrijp het gewoon niet.
Deepfreeze, wanneer is jouw zusje met haar zoontje naar een slaapcentrum geweest? Is dat lang geleden? Weet je of ze toen is doorverwezen? Kun je daar zomaar ineens terecht? Ik heb geen idee namelijk en kan zo weinig informatie vinden. Heb m'n zoontje net naar bed gebracht. Hem laten huilen werkt nooit. Ik heb, na ons vaste bedritueel, een minuut of tien naast zijn bed gezeten terwijl hij mijn hand vasthield en toen rustiger werd en in slaap viel. Hij kronkelt vaak met z'n hoofd en lichaam om in slaap te komen. Beetje vreemde spastische bewegingen. Hij overstrekt dan ook heel erg en draait met z'n hoofd steeds heen en weer. Hij kan zo moeilijk ontspannen. Iemand die dit herkent? Sorry voor mijn gezeur hoor. Het beheerst m'n leven momenteel nogal, hoewel ik dat juist echt niet wil. Maar slaapgebrek is zo ontzettend ellendig.
Ik zou eerst eens beginnen met een check bij kinderarts en KNO. Slaapcentrum is echt nog een paar bruggen te ver hoor Meestal zie je dit gedrag bij kinderen die pijnklachten hebben door medische klachten en bij jonge kinderen komt dat het vaakste door koemelkallergie, (verborgen) reflux of oorklachten. Die laatste zien huisartsen en kinderartsen vaak over het hoofd. Is ook niet gek, want met het apparaatje dat ze daarvoor hebben, zien ze vele malen minder dan de KNO-arts. Zorg dus dat je echt door kinderarts EN door KNO gezien wordt. Hier uitgebreid ervaring met slaapproblemen bij onze beide dochters. Oudste sliep slecht door kiss-syndroom met reflux, koemelkallerdie die gepaard ging met eczeem en oorklachten. Jongste had een koemelkallergie die we snel ontdekten en waardoor eczeem bij haar geen kans heeft gekregen. Heeft daarnaast een hartritmestoornis en verborgen reflux, veel bijwerkingen van verschillende medicatie die ze gehad heeft en nog forsere oorklachten dan onze oudste had. Zodra de medische klachten onder controle waren/zijn, zien we normaal slaapgedrag hier. Als ze last hebben, zien we kinderen die snel overprikkeld zijn, niet tot rust kunnen komen, alles lijken te willen meemaken, (maar is feitelijk niets anders dan voortdurend afleiding zoeken van de pijn door voortdurend prikkels op te zoeken). Artsen waren geneigd dit enkel gedragsmatig te verklaren, maar bleek gewoon puur en alleen medisch te zijn. Laat je dus niets wijsmaken door artsen als jouw moedergevoel iets anders zegt!
Och jeetje meid wat erg! ik ben gezegend met een prima slapend meisje dus ik kan je geen advies geven over een slaapcentrum. Wel idd wat Rozemarijke en anderen aangeven: is medisch alles uitgesloten? Want als het dat niet is, kan je alsnog een stapje verer kijken. Heel veel sterkte!
Bij mijn zusje hebben ze het in een lokaal ziekenhuis opgelost. Ik geloof via weekendarts naar spoed eisende hulp, omdat de ouders echt knetter werden en overdag ook niet fatsoenlijk functioneerden. De andere 2 kinderen gingen daar ook onderdoor. De huisarts van de HAP heeft de eerste nacht logeren geregeld om de ouders te ontzien, maar de kinderarts heeft het de dag erna dus opgepakt. Maar normaal was dat via de huisarts -> kinderarts gegaan. De kinderarts heeft het toen allemaal geregeld met de verpleging op de eigen kinderafdeling. Overstrekken etc kan door pijn komen, maar ook door onrust/frustratie. Het was bij mijn zusje echt niet makkelijk om voor deze oplossing te kiezen, maar zelfs autorijden, koken etc ging niet meer zo goed, dus er moest echt iets gebeuren..
Wat ontzettend rot, ik leef met je mee. Hier een meisje van 6 maanden die eigenlijk nooit normaal slaapt. Ze is af en aan heel erg verkouden, en elke keer is het 's nachts weer raak. Ik slaap meestal maar 4 a 5 uur per nacht en dat gaat inderdaad je leven beheersen. Er is hier door de kinderarts aangeboden om haar op te nemen, om mij te ontzien. Maar ik kan haar niet achterlaten daar. Daarnaast geef ik bv en is ze geen fan van de fles. Sinds eergisteren kreeg ze koorts en ik ben naar de huisarts gegaan. ( Na een nacht van 3 uur slaap)Wederom weer een hoge luchtweginfectie en een rood oortje, goed sprayen en paracetamol geven. Echter heeft ze vannacht van 2 tot 6 gehuild Hap gebeld en we konden komen. We hebben antibiotica gekregen. Ik hoop echt dat dit een stap in de goede richting is voor ons. Met mijn ervaring wil ik zeggen: laat 'm goed nakijken.
Ik weet niet of slaapcentrum hetzelfde is als het huilbaby protocol, maar wij zijn via het protocol opgenomen toen ze 3 maanden waren. N bleef huilen, E ging ineens ook slechter slapen en wij waren ten einde raad... heb huilend aan de telefoon gezeten met de poli van het ziekenhuis (we waren daar nog onder controle ivm prematuur/couveuse, dus mochten daar altijd bellen). Ik vroeg of de KA tijd had, dat had ze op dat moment niet, maar toen ik in huilen uitbarstte en zei dat ik niet wist of ik nog een nacht zou trekken, werd ik direct doorgeschakeld met de KA en die liet me meteen naar het zkh komen. Het was mijn zwaarste beslissing als net-moeder ever. Krijg er nog pijn van in mijn hart als ik er aan denk, maar we konden niet meer. Zoals jij ook zegt: we werden steeds bozer en bozer, gelukkig niet naar haar, maar in mijn hoofd hebben zich echt vreselijke gedachten afgespeeld... gedachten waarvan ik nooit had gedacht dat ik zo kon denken... Slaapgebrek is echt echt killing. Na de opname ging het beter, we hadden ons ritme terug en haar patroon was doorbroken. Helaas ging het na een maand ofzo toch weer slechter. Ze had een lichte reflux, maar daar uiteindelijk geen medicijnen voor genomen (hadden we wel al gekregen, maar toen ging het toch weer iets beter toen we met jbpm begonnen). Dus de reflux heeft meegespeeld, maar het echte probleem kwam ik pas met 5,5mnd achter: ze had KISS. Ze lag altijd als een 'banaantje' in bed te krullen, overstrekte en huilde dus heel veel. Na heel veel googlen, kwam ik toch echt bij KISS uit. Ben bij een manueel therapeut binnen gelopen (met KISS specialisatie) en hij keek 2sec en zei: duidelijk verhaal, we gaan meteen behandelen. Veel mensen merken direct resultaat bij de man.th. Wij helaas niet na de eerste keer, maar wel na 4 keer. Het was een tijdje beter, ze huilde echt minder, maar na weer een maand begon het weer. Terug naar de man.th. en weer 4 keer behandeld. Uiteindelijk zijn we 3,5mnd bezig geweest met behandelen en steeds kijken hoe het ging. Ik heb ook de fysio en een osteopaat erbij gehaald, omdat ik nu echt alles wilde uitsluiten. Met 9mnd ging het eindelijk goed. Ze sliep toen super en dat is zo gebleven (nu 19mnd) (uitzondering bij ziekte uiteraard). Dus... sorry voor het lange verhaal, maar ik wilde het toch even delen. En misschien is mijn situatie helemaal niet van toepassing op jullie, maar goed. Vraag absoluut een verwijzing naar je KA en wat iemand eerder al zei: KNO ook laten checken. Maar denk ook aan KISS. Zeker omdat je ook over overstrekken schreef. En bij KISS is behandeling door een man.th. beter dan een osteopaat. Dus: alles laten checken... KISS site: Welkom op KISS-Kinderen.nl - Uw bron van informatie over het KISS syndroom en het KIDD syndroom (nogmaals: dit is wat het bij ons was, betekent helemaal niet dat dat bij jullie ook zo is... maar ik kan uiteraard alleen uit eigen ervaring schrijven en KISS wordt gewoon vaak gemist - ook omdat het geen 'officieel' syndroom is. Net als dat vroeger RSI geen 'officieel' syndroom was...)
Even toevoeging op heerenbeest: als ze gewoon recht/achterover overstrekken is het 'gewone' pijn, als ze krom als een banaan gaan, dus hoofdje dat naar links of naar rechts, is kiss idd een duidelijke. Oudste had hier ook kiss en lag altijd krom. Jongste, ondanks turbobevalling, niet. Dingen die kiss kunnen hebben uitgelokt: hele snelle bevalling of klem hebben gezeten tijdens de bevalling bevalling met vacuumpomp lang ingedaald hebben gelegen keizersnede
Sta erop bij de ha dat je een doorverwijzing naar een kno arts krijgt. Wij liepen vanaf geboorte bij een kinderarts ivm klein blijven, niet eten, niet slapen en veel huilen. Na 2 jaar tobben kno arts en bleek veel druk achter oren te hebben. Buisjes gekregen en binnen een week s nachts gaan slapen.