Hai meiden, ik zit een beetje met m'n handen in het haar vanwege m'n dochtertje van 3,5 jaar. Ongeveer 2 maanden geleden is mijn moeder overleden. Sindsdien heb ik mijn dochtertje minimaal 1x (maar ook vaak genoeg 3x) per nacht compleet overstuur naast m'n bed staan omdat ze oma zo mist. Ook overdag heeft ze het er erg vaak over dat ze verdrietig is en oma mist etc. Uiteraard begrijp ik dat ze verdrietig is en het moet verwerken, wat natuurlijk op haar leeftijd niet mee valt omdat ze het allemaal niet goed begrijpt. Maar ik word zo langzamerhand letterlijk en figuurlijk doodmoe van de nachten. Heeft er iemand tips en/of ervaringen voor me? Is het 'normaal' (voor zo ver je daarvan kunt spreken) dat ze echt al 2 maanden lang elke nacht huilend wakker wordt vanwege oma? Overigens ben ik bezig hulp hiervoor te zoeken, maar tot nu toe word ik van het kastje naar de muur gestuurd.
hoi hoi allereerst gecondoleerd met het verlies het zal vast niet makkelijk zijn voor jou en je dochter. maar als ik je verhaal lees zou ik zeggen kun je nog naar je moeder gaan is ze begraven of gecremeerd?? toen ik namelijk een jaar of 5 was is mijn opa overleden en ik heb er ook veel problemen mee gehad, mijn moeder heeft mij vaak mee genomen naar het graf van mijn opa, en verteld dat ik daar altijd naar toe kan gaan samen met haar als ik daar behoefte aan had. misschien dan je dat eens doen met je dochter dan word het misschien makkelijker voor haar om het te verwerken. en ik ben ook van het gewoon vertellen hoe het is, dat oma er niet meer is en dat ze alleen nog maar naar het evt graf kan gaan, daar kan ze wel bloemen en zo weg leggen voor oma en praten met oma enz enz. veel sterkte hopelijk heb je er wat aan
Hai Sherly, dank je wel. M'n moeder is gecremeerd, dus dat gaat helaas niet. Ik had het namelijk zelf ook wel fijn gevonden om een plekje te hebben waar ik naartoe kon. Ik heb haar wel alles verteld hoor; heb er wel van gemaakt dat oma een sterretje is waar ze naar kan zwaaien en iets tegen kan vertellen. Ik heb ook met behulp van boekjes geprobeerd uit te leggen wat de dood is etc. Maar dat begrijpt ze ook niet echt. Elke keer weer gaat ze bij m'n vader op zoek naar oma (en we komen er ongeveer 3x per week). TJa, en verder mist ze oma natuurlijk gewoon ontzettend. Ik weet het gewoon echt niet meer... Het doet me zo vreselijk veel pijn om haar zo te zien en ik voel me ook ontzettend machteloos.....
Allereerst gecondoleerd. Moeilijk zo'n situatie. Mijn eerste idee is om een gedenkhoekje te maken met foto bloemetjes, zodat ze iedere keer nieuwe bloemetjes naar oma kan brengen. Dan hoeft ze niet te zoeken, want oma 'staat' steeds op dezelfde plek. Sterkte.
Dank je wel Bonnie... We hebben een paar gedenkhoekjes. In de woonkamer staat een foto met een kleine urn en oma's lievelingsbloemen. En op haar kamertje staat een foto van oma en daar mag ze dus inderdaad van alles bij leggen wat ze oma wil laten zien zeg maar. Dat op haar kamertje heb ik laatst een tijdje weggehaald om te kijken of dat misschien te veel voor haar was, maar dat haalde ook niks uit. Lief dat je meedenkt!
Mag ze erover praten van jou? Dat je samen huilt en zegt dat oma weg is en jullie haar zo missen? Maar dat het heerlijk was dat jullie zo'n lieve oma hadden? Tja, hoe maak je het tastbaar voor zo'n kindje he, verschrikkelijk dat ze zo'n verdriet heeft! Is ze ook bang dat jullie ook dood zullen gaan? Wij hebben ook een zieke oma Ben ook wel beetje bezorgd hoe dat zal gaan. Sterkte! Rot dat je niet goed geholpen wordt!
Ze mag er zeker over praten en ik leg ook telkens weer uit hoe of wat. Soms huilen we samen of we kijken foto's... En zelfs 's nachts ben ik na 2 maanden nog even begripvol. En ook al word ik zelf moe van de nachten, ik vind het nog het ergste dat zij er zoveel last van heeft... Laatst kwam ze 's nachts bij me en toen wilde ze een kaart voor oma maken. Dus toen ook de kleurpotloden en papier naar boven gehaald en daar zat ze, midden in de nacht, driftig een kaart voor oma te maken . In het begin mocht ik echt nergens heen omdat ze bang was dat ik niet meer terug zou komen, maar dat is nu gelukkig wel minder. Poeh, ik had niet verwacht dat het zó heftig zou zijn. Sterkte met jullie zieke oma meis... M'n zoontje van net 5 pakt het gelukkig wel aardig op. Zal ook heus verschillen per kindje en ik snap dat je bezorgd bent! Je mag me altijd pb-en mocht je je hart willen luchten of zo... knuf!
Eigenlijk heel lief dat ze haar oma zo mist, maar maakt ze er ook niet een beetje een spelletje van? Zo van, als ik wakker ben en ga huilen om oma krijg ik alle aandacht van mama? Kun je met haar overdag praten wat haar dan wakker houd? En toch 's nachts er niet meer op in gaan..... Nu heb ik makkelijk praten natuurlijk, maar soms weten kindjes precies de juiste plekjes van papa en mama te raken. En voor jou een dikke knuffel, je moeder missen is vreselijk!
wij hebben het hier ook meegemaakt. mijn schoonmoeder is een half jaar geleden plotseling overleden en ze paste 2 dagen op mijn dochter van toen net 3 jaar en zoontje van 1,5 jaar. Mijn dochter hadden we overal bij betrokken. Ze is gewoon mee geweest naar het kijken bij oma en heeft ze zelf mee in de kist gelegd. Ze snapte heel goed hoe het allemaal zat. is jouw dochter wel meegeweest naar oma en de crematie? mijn dochter heeft gelukkig helemaal gaan last van wakker worden en andere dingen. Ze praat wel heel veel tegen de foto van oma die bij ons op het dressoir staat. onze uitvaartverzorger zei ook: als je een kind vab 3 jaar juist niet mee neemt naar zoiets dan gaan ze erna heel vee vragen stellen en snappen ze er niets van. Wij hebben er echt geen spijt van dat we het zo gedaan hebben maar onze dochter zag oma dan ook wel heel vaak en was super contact. ons zoontje hebben we alleen meegenomen toen oma opgebaard was maar die keek er niet naar om. Die was echt nog te klein o alles te begrijpen. sterkte~!! groetjes marion
Precies dit! Kinderen zijn slim en kunnen goed manipuleren. Ik zou haar toch echt duidelijk maken dat 'snachts uit bed komen niet getolereerd wordt, maar dat ze overdag zoveel over oma mag praten als ze wil. Eventueel een beloningsbord voor de eerste nachten, mag ze daarna een cadeau uitzoeken. Sterkte en gecondoleerd!
@joes M'n vader wil de urn graag thuis hebben staan, dus dat gaat niet lukken.... @melisa en nikki daar heb ik natuurlijk wel aan gedacht, maar ik twijfel daarover. Eerder werd ze s nachts nooit wakker en het is ook niet zo dat ze s nachts heel veel aandacht krijgt. Meestal huilt ze en zegt dat ze oma mist, dan krijgt ze een knuffel van me en wordt weer in haar eigen bed gestopt. Bovendien vind ik het wel heel moeilijk dat als ze oma wél oprecht mist s nachts en het dus geen spelletje is, dat ik haar verdriet dan een soort van afstraf. Hoop dat je een beetje begrijpt wat ik hier mee bedoel... Lastig....ik ga daar nog even over nadenken..... @marionneke m'n dochtertje is mee geweest naar de crematie. En ook toen m'n moeder opgebaard lag, heeft ze haar elke dag gezien. Dus ze heeft in die zin echt afscheid van haar kunnen nemen.
Hmm, maar je zou haar niet afstraffen, alleen haar verdriet kanaliseren, zeg maar, "leiden" naar de dag. Zij zou er zelf ook bij gebaat zijn als ze weet dat ze 's nachts niet verdrietig hoeft te zijn maar lekker mag slapen, toch? Denk wel dat dat verstandig is voor jullie alletwee! Dank voor je wensen
@moniponi daar heb je ook wel gelijk in.... Dat zeg ik, ik moet er nog even over nadenken ... Denk dat ik het wat lastig vindt en het kwartje nog niet zo wil vallen, omdat ik natuurlijk niet zo objectief ben en ook met m'n eigen verdriet worstel (voornamelijk ook s avonds en s nachts). Ik kan niet zo heel goed uitleggen waarom ik het moeilijk vind om het op die manier te doen, sorry Ga het van de week zeker wel uitproberen, omdat het zo ook geen doen meer is. Moet alleen inderdaad van het idee afstraffen afstappen en het gaan zien als kanaliseren. Dank je meid!
Hmm helpt het verhaal van oma is een ster ook niet? Niet dat ik er normaal een fan van ben... Maar het idee dat iemand van een afstandje toekijkt... Kan misschien wel helpen. Heeft de huisarts of CJG geen tips waar je terecht zou kunnen?
Ben er ook niet zo'n fan van, maar hoopte inderdaad dat dat misschien kon helpen. Ze vind er wel een klein beetje rust in maar ook niet altijd. M'n oudste (net 5) vindt het toch wel heel fijn dat er een sterretje is waar hij welterusten tegen kan zeggen en naar kan zwaaien.
Lastig hoor.. Onze dochter was ook 2,5 en het raakt haar wel heel erg maar niet in de trant van dat de opa ook echt gemist wordt. Ze vindt het bovenal heel erg voor oma en gaat ook regelmatig mee naar het graf voor bloemtjes... Heb dr laatst een vaasje meegenomen omdat ze vertelde dat ze altijd bloemen plukte en die dan neerlegde. (Ik ga nooit mee zegmaar... Ze gaat echt altijd met oma) Verder is het toch ook echt onbegrijpelijk ook...
Heel gek idee hoor maar zijn er toevallig foto's gemaakt van de dienst van je moeder ? ( bij mijn opa namelijk heel veel ) Misschien helpt het je dochter om foto's te bekijken en rustig alles nog een keer door te nemen .. Gecondoleerd met het verlies van je moeder.. Sterkte