Bij mij was het iedere keer ook weer slikken... Zeker wanneer je eigenlijk een regelmatige cyclus had en dan ineens te laat ongesteld wordt omdat je lichaam je voor de gek houdt... Ik kon het dan ook niet geloven toen er op een gegeven moment (in MMM) wel een streepje stond op de test waar ik anders alleen maar wit gezien had... Ook ik ben 39 en de gevoelens van "ik heb jaren verspeeld" ken ik ook heel goed... Maar het kan wel... Dus probeer je gewoon weer bij elkaar te rapen en ik duim voor je!
Ik ben pas 27, maar snap wel dat voor jou je leeftijd ook mee begint te spelen. Ik ben in ronde 8 zwanger geraakt en was daarvoor ook elke maand hartstikke down als het weer niet gelukt was. Heb wat af gehuild. En toch, als het dan zover is en je bent zwanger, ben je dat al snel weer vergeten. Althans, zo heb ik het ervaren. Heel veel succes met zwanger worden en je bent dus zeker niet de enige met deze gevoelens.
Ik ging er eigenlijk al vanuit dat het bij ons langer zou duren, een voorgevoel! Maar toch, is het een teleurstelling! Elke maand weer... Ik voel me gelukkig niet vaak down. Heel soms wel even verdrietig! Vooral omdat er al zeker 15 mensen die dichtbij ons staan zwanger zijn geworden. Dat doet pijn, want nu zijn wij wel eens aan de beurt! We zijn inmiddels ook alweer bijna 2 jaar en een vmk verder! Veel succes en sterkte!
Ik ben 31 en in ronde 8 zwanger geraakt. Maar ook ik was elke ronde verdrietig, ook als we die ronde amper geklust hadden en ik zeker wist dat ik niet zwanger kon zijn. Op de eerste dag van mijn ongesteldheid gaf ik mezelf ook altijd een dag om verdrietig, boos, teleurgesteld, bang en down te zijn. Lekker met een dekentje en een zak chips op de bank zitten janken. Na die ene dag moest ik mezelf weer oppakken en vol goede moed naar de volgende ronde. Het leek toen echt eindeloos te duren en ik was ook heel bang om nooit zwanger te kunnen raken. Wat bibi al zegt; als je dan eenmaal zwanger bent is al die ellende en al het verdriet zo vergeten. Veel sterkte voor iedereen en ik hoop voor jullie ook op een positieve test!!
Volgens mij maakt het inderdaad geen verschil of je nu 2 maanden of 2 jaar bezig bent, de teleurstelling kan net zo groot zijn. Ik ben vanaf afgelopen ronde er niet mee bezig geweest tijdens de maand zelf. Alleen tegen de tijd dat die menstruatie moet komen gaat het toch kriebelen. En deze maand was ik zo'n beetje 2 dagen over tijd, dus ja dan hoop je toch. Even een heel hard gehuild bij mijn man en vanochtend weer het verstand op nul en doorgaan. Het moet toch lukken en anders gaan we naar de HA in het voorjaar. Gelukkig zijn we niet heel oud (33 en 32 jaar) dus we hebben nog wel wat tijd qua proberen. Hoop voor iedereen dat die positieve test snel komt!
Ik ken het.. wij zijn nu meer dan een halfjaar bezig maar mijn cyclus is zo ellendig lang en onregelmatig.. En tot overmaat van ramp lijkt iedereen de laatste tijd zwanger te raken of te bevallen. Begrijp me niet verkeerd, ik gun het ze.. Maar als mensen ongewenst zwanger raken van 1x onveilig seks vraag ik me toch af wat wij al die tijd zonder anticonceptie verkeerd doen :') En toen we net thuiskwamen lag er een geboortekaartje op de mat en dan moet ik gewoon huilen, al helemaal met het vooruitzicht op kraamvisite.. Sorry dat ik nu dit topic vervuil met m'n issues ofzo, maar buiten het feit om dat ik het iedereen gun, gun ik het onszelf ook zo hard.. Ik hoop dat iedereen hier snel zwanger wordt
Gek genoeg had ik er na 2,5-3jaar opeens vrede mee.. was ik er wel aan gewend en veel minder verdrietig. Ik hoop alleen dat je die termijn niet haalt..
Ik herken je verhaal helemaal...... Wij zitten nu in ronde 7 en elke ronde ben ik verdrietiger..... Het went echt niet.... Ik vind het alleen maar moeilijker worden.......... Ik vind het erg moeilijk om er vertrouwen in te blijven houden........
Hoi, Ik kan me goed voorstellen dat leeftijd voor jou meespeelt. Voor mij ook, ook al ben ik 6 jaar jonger. Bij ons zit vroege overgang in de familie (39), dus voor mij is er ook tijdsdruk. Ik moet zeggen dat het altijd een teleurstelling is, maar ik huil al lang niet meer en ben ook niet somber. Wel even chagrijnig, maar dat gaat snel over. Ik denk dat ik een beetje murw ben geworden. Somberheid zit gelukkig niet in mij, dat speelt ook wel mee denk ik. Maar negativiteit zit wel in mij, hoe gek of tegenstrijdig dat ook klinkt. Ik ga er altijd van uit dat het niet raak is, zodat de klap niet te hard aankomt. Dat helpt mij. Maar dat is ook persoonlijk natuurlijk. Ik hoop voor je dat het snel raak is! Groetjes Patricia
hoi lappie, hoe herkenbaar dat gevoel hoewel jij een andere achtergrond hebt dan mij, is ook bij mij de wens zoooooo groot dus elke keer als het niet raak is heb ik een dip... dus ik ga heel hard voor jou, iedereen met een baby wens en mezelf duimen. knuf