Wat een mooie dag had moeten worden is uitgelopen op een verschrikkelijke dag. Eergisteren hadden we de eerste echo van ons tweede kindje, ik zou 7 weken zwanger zijn (dat weet ik vrij precies vanwege de clomid en de pregnyl). Echter is het vruchtje te klein voor de termijn, het is nu ruim 5 mm en zou overeenkomen met 6.2 weken. Daarnaast klopt het hartje wel, maar wel te traag. Ik moet er ernstig rekening mee houden dat het mis zal gaan, volgende week dinsdag moet ik weer terug voor een echo om te zien of er toch groei is en betere hartactie of dat het echt is afgelopen. Ik ben er helemaal kapot van, zo emotioneel. Voel me echt gebroken en weet even niet wat me te wachten staat en hoe ik ermee om moet gaan. Het doet zoveel verdriet dat er nu nog iets leeft maar dadelijk misschien niet meer. Ik ben zwanger maar toch aan het afscheid nemen van iets dat zo mooi had kunnen zijn... Moet ik nog hoop houden dat het toch nog goed komt misschien of kan ik beter accepteren dat het over is? Eerlijke antwoorden, ik wil niet worden gespaard. Valse hoop is geen hoop en daarmee hou ik mezelf enkel voor de gek. Ik ben zo bang voor wat er komen gaat.....
Tsja wat moet ik hier nu op zeggen Kan me voorstellen als de deskundige al zeggen dat je er ernstig rekening mee moet houden dat het fout kan gaan dat je dan nog weinig hoop hebt! Ik kan alleen maar hopen voor je dat het nog goed komt, sterkte meid. Zal een lange week worden en hoop echt van harte dat ze er naast zitten. Dat je volgende week een locomotiefje te zien krijgt!!!
Meintje: ik vind eerlijk gezegd dat het vruchtje niet heel erg achterloopt. Op die termijn is het zo moeilijk te meten. Vaak als het meer dan een week achterloopt en je weet zeker wanneer je ei was is het niet goed, maar in jou geval zit echt nog wel rek. Dat kruisje op een fractie van een mm verkeerd gezet betekend al een paar dagen verschil, ook kan het een late innesteling zijn geweest (dan zwerft het eitje eerst wat rond voor een goede plek om te nestelen, dat komt schijnbaar zelfs bij IVF voor). Ik zou zeggen geef de moed niet op.