Hoi allemaal, Ik ben nu ruim 7 weken zwanger van de 2e. Ben echt heel blij want bij S zijn we zwanger geraakt en nu spontaan nadat ik de hoop op nog een zw had opgegeven. Maar ik behoorlijk last van ematofobie( angst voor overgeven). Toen ik de 6 weken gepasseerd was voelde ik me iets rustiger en dacht dat ik misschien wel weer niet misselijk zou worden, bij S ook niet misselijk geweest. Mijn man denkt ook dat ik niet misselijk wordt of moet overgeven omdat mijn hersenen mijn lichaam lijken te blokkeren bij misselijkheid. Ik heb bijv een keer vlees op dat niet gaar was. Ik werd snachts echt heel ziek en super misselijk. Ben ook meerdere keren naar het toilet gerend maar niet overgegeven. Na heel de nacht opgezeten te hebben was het vroeg in de ochtend over. Mijn man denkt( die was erbij) dat ieder ander dan overgegeven had. Nu heb ik het gisteren op het werk verteld en zei een collega van mij, zij is bij de eerste heel ziek geweest en nu van de tweede ook, dat de hcg piek rond de 9 weken ligt.. Nu ben ik echt weer zo bang dat ik toch nog misselijk ga worden.. Met momenten ben ik ook niet lekker maar weet niet of het door de zw komt of dat het tussen mijn oren zit omdat ik me zo druk maak.. Ik kan ook aan niets anders denken.. Ik weet niet wat ik wil met mijn verhaal.. Misschien mensen die mij snappen of die me wat gerust kunnen stellen..
Hoi Lindah, ik denk dat niemand kan voorspellen of je wel of niet misselijk zult gaan worden. Maar dit klinkt mij eerlijk gezegd wel in de oren als iets waarbij je begeleiding nodig hebt. Ik zou dus hulp gaan zoeken als ik jou was.
De vk is op de hoogte. En normaal is het goed onder controle en kan ik er ook tegen als S overgeeft. Maar bij een zw komt de angst idd weer behoorlijk om de hoek kijken, helaas. Ik weet dat niemand kan voorspellen of ik misselijk wordt maar misschien zijn er wel mensen die herkennen wat ik schrijf. Of mensen die verstand hebben van hoe hcg verloopt. Er zijn ook fora voor mensen met ematofobie. Ik voel me alleen daar niet helemaal op mijn gemak omdat daar bijvoorbeeld het woord overgeven niet mag worden getypt.
Hoi Lindah, Ik begrijp je volkomen, ik heb ook emetofobie. Dat je bij de eerste niet misselijk bent geweest en dat je nu met 6 weken nog niet echt misselijk bent, is denk ik wel een goed teken. Laat je niet gek maken door verhalen van anderen, lees niet te veel op het forum over vrouwen die wel misselijk zijn en luister goed naar je lichaam. Probeer zoveel mogelijk te rusten, en als je honger hebt, eet dan meteen wat. Ik was bij beide dochters wel misselijk de eerste weken, maar het was vooral een hongermisselijkheid, die over ging als ik iets at. Vooral warme en vette maaltijden gingen er goed in. Ook had ik pilletjes, emesafene/postafene, waar ik er 2 per dag van mocht nemen. Ik werd daar wel heel slaperig van. Ik heb nooit moeten overgeven tijdens mijn zwangerschappen. Ik weet dat het erg lastig leven is met deze fobie en ik wil je het beste wensen. Je mag me altijd een persoonlijk bericht sturen.
Ik wil je even bedanken voor je superlieve berichtje. Ik hoop ook dat het hierbij blijft. Gelukkig is de vk ook een en al begrip
Ik wist niet eens dat het een naam had 😅 Ik zucht en steun het meestal weg. Ik heb het gevoel dat ik stik als ik moet spugen, raak in paniek en ga huilen. Ik heb bij m'n eerste zwangerschap niet gespuugd, deze helaas wel. Ik moet wel zeggen dat de laatste keer veel minder angstig was dan de eerste keer. Het word elke keer wat minder eng. Maar het blijft nog steeds angstig voor mij en als ik het weg kan zuchten zal ik het zeker doen!
Och meid, ik herken dit volkomen! Het is bijna een obsessie geworden, de gedachte: Zal ik misselijk worden, het zuur krijgen of overgeven? 9 van de 10 keer geef ik over doordat ik me zo druk maak, en zo bamg ben. En als ik eenmaal overgeef ben ik blij dat het gebeurt. Krom he? Hopelijk word je niet misselijk en valt het allemaal mee, en anders medicatie tegen misselijkheid vragen bij de vk/gyn, die je in kan nemen voor t geval dat. Succes!
Ik herken je gevoel wel hoor! Ik heb ook emetafobie en kan je voorstellen, ik ben verpleegkundige dus in mn werk kwam ik het nog regelmatig tegen ook, verschrikkelijk! Ik heb eigenlijk, ondanks dat ik wel misselijk ben geweest de eerste en tweede zwangerschap, zelden gespuugd. Liep wel soms met een emmertje rond en heb heel wat staan kokhalzen, maar echt overgeven bij elke zwangerschap misschien 1-2 keer. Bij buikgriep kan ik het zelf niet tegenhouden, maar tijdens mn zwangerschap gaat het me redelijk af; niet eten is tenslotte ook niet spugen haha, bij mn dochter viel ik de eerste 20 weken 15 kilo af doordat ik zo misselijk was. Tsja, en ziek en er begeleiding voor nodig hebben vind ik een beetje overtrokken. Niemand spuugt graag... En dit gaat gewoon een flinke stap verder, ik kan me weinig dingen indenken die erger zijn als braken - ook al weet ik dat als het er eenmaal uit is, het beter voelt. Kots van de kinderen ruimt ook overwegend mn man op. Ik doe alles met poep en plas.
De tip van postafene is al gegeven zie ik. In combinatie met primperan voorkomt het dat je misselijk wordt dus als het je gerust kan stellen, zou ik eens horen of je hier geen voorschrift voor kan krijgen. Sterkte!
Bedankt voor jullie lieve en begripvolle berichtjes! Ben wel blij dat ik niet de enige ben die zich zo angstig kan voelen. Knap hoor als verpleegkundige werken! Mijn droombegroting is pedagogisch medewerkster op de kinderspeelgoed maar ook dan kom je natuurlijk veel met spugen in aanraking..
Het is emetofobie. Niet om het een of ander, maar als je je eigen aandoening niet bij naam kunt noemen, hoe serieus is dit dan gediagnostiseerd?
Mijn excuses dat ik het fout getypt heb.. Wel fijn dat anderen gelukkig wel de moeite hebben genomen om met begrip te reageren.
Lindah, ik ben nu voor de 4e keer zwanger (waarvan 2 miskramen) en ik ben nog NOOIT misselijk geweest. Het hoeft niet he, ook niet rond de 9 weken ofzo!
Wat vervelend dat je er zo'n angst voor heb. Hopelijk blijft de misselijkheid je bespaart. Misschien een kleine geruststelling: ik ben de afgelopen weken flink misselijk geweest maar heb geen 1 keer hoeven kokhalzen of overgeven. Daarmee wil ik zeggen dat misselijkheid niet meteen betekent dat je dus ook moet gaan overgeven (of dat nare gevoel van bijna-overgeven krijgt). Goed je rust pakken, regelmatig kleine beetjes eten en, heel moeilijk, loslaten. Sterkte!
Hi! Het heet emetofobie 😉 Ik heb het ook en was net als jij, bang tot 10 weken zwangerschap. Ik ben beide zwangerschappen niet misselijk geweest! Ik zat bij 5 weken al bij de huisarts voor emesafene pillen en die droeg ik altijd bij me voor het geval dat. Nooit nodig gehad! Ik had ook seabands besteld en die droeg ik, ook zonder klachten! Het gaf me een veilig gevoel. Het komt vast goed meid en anders is er genoeg hulp beschikbaar!
Hoi hoi Ik snap je verhaal heel goed. Ik heb dan niet zozeer een fobie maar kan gewoon niet overgeven. Ik houd dat op een een of andere manier tegen. Ik ben nu ook 7 wk zwanger en wel al de hele dag misselijk al vanaf week 3. Maar omdat ik het denk ik blokkeer ben ik wel zo misselijk dat ik er ook echt ziek van ben. Ik weet dat de piek nog moet komen, maar ook de vorige zwangerschap heb ik tijdens deze fase niet kunnen overgeven. Ik houd mijzelf voor dat vanaf de 4e maand dit allemaal weggaat of vervaagd. Zelf denk ik dat je het niet zo extreem zult krijgen dat je moet ovrgeven dan had je lichaam allang gereageerd op het hcg. Wel zou ik adviseren om te kijken of je er misschien wat aan kan doen. Ook voor als de baby er is.
Bedankt voor alle berichtjes en goede tips! Ik ga miss toch ook wel die sea bands bestellen en de huisarts bellen voor medicatie voor nood. Ik denk dat het in huis hebben van de medicatie al een geruststelling is, zoals iemand hierboven ook al zei.
Ik herken veel van je verhaal. Bij mijn 1e nooit misselijk, 2 miskramen ook niet en nu ineens vanaf week 6 mega misselijk. Niet overgegeven, wel paar keer erg dicht er tegen aan. Wat bij mij helpt is; regelmatig eten, drinken, frisse lucht, okugest (neem ik overal mee naartoe!!) En sea bands. Bij mij is het misselijk zijn ook een combinatie met last van mijn darmen hebben enzo. Ik probeer er zo rustig mogelijk onder te blijven. Heb bedacht als t nu binnen 2 weken niet beter dan ga ik even langs de huisarts.
Ik herken mezelf erg in je verhaal. Ik heb ook emetofobie waarvoor ik momenteel bij een psycholoog loop (ik krijg nu EMDR therapie, het haalt de scherpe randjes van mijn fobie af maar het zal nooit echt overgaan). Bij mijn eerste zwangerschap was ik welgeteld 2x kort misselijk maar er gebeurde gelukkig niks, verder nooit misselijk geweest toen. Wel had ik tussen de 10 en 20 weken erg last van luchtjes waardoor ik veel moest kokhalzen. Dit vond ik echter persoonlijk niet zo heel erg want ik was er niet misselijk bij. Weglopen van het geurtje of neus dicht hielp al. Nu bij mijn tweede zwangerschap was ik weer erg bezig met het eventueel misselijk zijn. Deze zwangerschap was ik erger misselijk dan de eerste wat vanaf de 7 weken in met name het eerste trimester opspeelde, maar ik heb nooit overgegeven. Wel een paar keer op het punt gestaan dat het mogelijk kwam maar ik kon het altijd weg zuchten. Ik heb vanaf 8 weken seabands armbandjes dag en nacht gedragen tot wel ergens in de 20 weken. Daarna was ik ervan overtuigd dat ik echt niet meer misselijk was van de zwangerschap en durfde ze eindelijk weer af te doen. Verder ook nog een drankje tegen misselijkheid in huis gehaald maar nooit gebruikt, vanwege een mogelijke bijwerking: misselijkheid! Dat durfde ik dus niet aan. Deze zwangerschap had ik weer tussen de 8-18 weken last van luchtjes en kokhalzen maar heeft nooit tot overgeven geleid. Nu ben ik inmiddels bijna 35 weken zwanger, heel af en toe ben ik nog weeïg/misselijk maar dat gaat dan meestal samen met darmklachten en/of maagzuur. Het is allemaal niet ernstig gelukkig, ik ben een van de gelukkige zwangeren die (tot nu toe) niet heeft hoeven overgeven. Het hoeft dus echt niet te gebeuren! Ik kijk nu alleen wel een beetje tegen de bevalling op, daarvan wordt ook gezegd dat soms je lichaam zich eerst wil legen voordat de bevalling begint. Bij mijn eerste geen last van gehad dus ik hoop bij de tweede ook niet, maar garanties heb je natuurlijk nooit. Sterkte ermee.