Ja, dat klopt inderdaad, maar ik wist niet dat Huntington veel in Katwijk voor kwam, apart. Nou weet ik niet of er vroeger in Katwijk bijzonder grote gezinnen voorkwamen, want ook dat speelt natuurlijk mee. Mijn vader komt uit een gezin van 10 kinderen, waarvan er 8 van mijn oma zelf waren (eerste 2 waren uit mijn opa's eerste huwelijk, zijn 1e vrouw is op 23 jarige leeftijd overleden) Dat maakt het risico natuurlijk een stuk groter als 1-2 kinderen.
En dat vind ik dus ook zo lastig! Wat is "ondraaglijk lijden"? Een zoon van vrienden van ons is geboren met een open rug. Artsen hebben geadviseerd om zijn rug niet te sluiten, omdat deze zo hoog zat en zo groot wasdat dit kind zowel lichamelijk als verstandelijk ernstig gehandicapt zou zijn. Hij zou ondraaglijk moeten lijden. Na een second opinion hebben ze besloten de rug tóch te laten sluiten. Inmiddels hebben ze een zeer pientere zoon die heel goed met zijn lichamelijke handicap om kan gaan en die heel blij in het leven staat! Een aantal jaren terug is er een docu op tv geweest van een ernstig gehandicapte jongen die zelfstandig eigenlijk niks kon (volgens mij heette hij Sam?). Voor omstanders had hij een waardeloos bestaan. Toch gaf hij zijn leven het cijfer 9! Wat ik bedoel: wie bepaalt wat een menswaardig bestaan is?!
Ik wil nog even reageren op mensen die het "hypocriet"vinden om wél een medische behandeling te laten verrichten op een kind, maar "tégen" embryoselectie zijn. Ik wil proberen om dit uit te leggen en hoop dat anderen mijn mening respecteren, net als ik dat doe van mensen die anders denken dan ik. Vanuit mijn geloof ben ik er van overtuigt dat God ons leven in de hand houdt, hoe dan ook. Hij heeft ons idd artsen gegeven met hun knappe koppen om ziektes te bestrijden/ te voorkomen. Dat wil niet zeggen dat alles wat artsen weten en bedenken voor mij ook "goed" is om te gebruiken. Voor mij (en dat is persoonlijk) gaat het te ver als het gaat om leven "maken". Ook niet elke medische behandeling zou ik (of mijn kinderen) willen ondergaan. Dit is lastig uit te leggen aan mensen voor wie God en de bijbel een sprookjesboek/ figuur zijn, maar zoals ik ook geen lelijke dingen zeg tegen mensen die kiezen voor abortus of een zwangerschapspafbreking, hoop ik ook gerespecteerd te worden om deze mening.
Bo75 helemaal mee eens. Ik wil er nog wat aan toevoegen. Cygnet je zegt in een eerdere reactie dat jullie geen vruchtbaarheidsbehandelingen willen ondergaan.(dat is natuurlijk jullie goedrecht.) 'Zonder behandelingen geen zwangerschap betekend dat kinderen krijgen je niet gegeven is(dat het er helaas bijhoort als het er niet in zit).' Dat is feitelijk gezien vaak niet zo. Als je zonder behandelingen geen kind krijgt en met behandelingen wel, dan was een kind je dus wel gegeven. Als je maar de daarvoor juiste stappen ondergaat(in dit geval dus vruchtbaarheidsbehandelingen). Je weet pas of een kind je gegeven is als je alles geprobeerd hebt om een kind te krijgen. Voor sommigen komt er helaas nooit een kind, ook niet na alle mogelijke behandelingen....dan (klinkt heel gemeen en niet gepast, maar om even in het verhaal te blijven zeg ik het toch zo, sorry) is het je niet gegeven.
Voor mij is het lastig discussiëren met iemand / mensen die god en een boek van 2000 jaar geleden (toen embryoselectie en ivf niet bestond) als argumenten gebruiken om tegen te zijn. Maar ik respecteer je mening. Echter geloof ik niet in deze god dus ook geen reden voor mij om me te laten weerhouden.
Het zou te verkomen zijn met.. Maar vind het zelf heel moeilijk ik kan zwanger worden en dan word je geholpen. Je moet een traject in die veel van je vraagt. Maar aan de andere kant daarna is het wel klaar. Dus vind het heel moeilijk maar zou het wel overwegen. Als het me gevraagd zou worden zou ik ook echt wel er over na denken maar doen weet ik niet. Je moet ook begrijpen dat toen wij zwanger waren van C we echt doodsangsten hebben gehad wat als. Ze hebben meer echo's gemaakt want een vergroot hart hoort er bij maar we wisten niet of het toen al gezien kon worden. Maar toen ze geboren was hebben we haar wel gelijk laten testen en bleek ze het niet te hebben, Nu willen we niet meer aan kinderen beginnen juist omdat het emotioneel heel moeilijk is. En als we dat willen doen moeten wij ook getest worden en mijn vriend wil dat niet hij loopt al zijn hele leven met wat anders en dan te horen krijgen dat hij drager of het heeft zal hij niet trekken. Daarom laat ik mij ook niet testen wat als ik schoon ben dan heeft hij het.
Nee dat heb ik nog niet gedaan wij maken het niet persoonlijk mee...maar wel van heel dichtbij mee en omdat in onze omgeving al heel veel verschillende meningen over zijn...was ik benieuwd hoe er hier over gedacht werd..
Maar het is wel degelijk een keuze die je kunt maken. Dat jij die niet maakt, dat kan natuurlijk, maar ik vind het niet fair om dan zomaar te zeggen dat een ander gemakkelijk praten heeft. Mijn man en ik hebben na een aantal miskramen chromosomenonderzoek laten doen en als daaruit was gekomen dat we een hoge kans hadden op een kind met een afwijking, zouden we het bij onze oudste dochter hebben gelaten, hoe moeilijk het ook geweest was dan om de sterke wens voor een tweede te laten gaan. En dan blijkt maar weer hoe weinig controle we over het leven hebben: die keuze zouden wij gemaakt hebben om niet na een 4-tal hele zware jaren nog meer ellende op ons dak te krijgen. En toen werd ik uiteindelijk onverwacht eerder zwanger dan we zelf op het oog hadden, (we wilden alle onderzoeken eerst afwachten), en toen bleek ons dochtertje naast de KMA, reflux en oorklachten die we bij de oudste ook gehad hebben, ook nog een hartritmestoornis te hebben en zitten we momenteel nog steeds in de slapeloze nachten die ons tonnen met energie kosten. En dat we als mensen die controle dus duidelijk niet hebben en het toch altijd weer zullen moeten doen met wat ons toebedeeld wordt, is voor ons reden om zelf nooit embryoselectie te doen. Want je sluit dan 1 ding uit en al die andere shit die het leven je toe kan bedelen, komt dan alsnog.... Ik begrijp overigens wel heel goed waarom anderen er in de situaties waarin je recht hebt op dit proces, daar gebruik van maken, en ik veroordeel dat ook niet. Zelf zouden we het dus gewoon niet doen/gedaan hebben. Dan was voor ons de keuze geweest om dan geen tweede meer te krijgen.
Over embryoselectie, Ik ben voor. Okal voelt het voor mij wel als tegen een grens en zitten wat sommige ontwikkelingen betreft. Het is namelijk al zo vaak gebeurt dat invloedrijke mensen(vaak is een bankrekening met heel veel nullen, natuurlijk wel met een ander cijfer ervoor, al voldoende) en een arts die geld tekens ziet, misbruik gaan maken. Toch weegt de gezondheid van een kind veel zwaarder voor mij, daarom ook mijn 'ik ben voor'. Je komt niet zomaar in aanmerking voor embryoselectie. Alleen voor bepaalde erfelijke ziektes en aandoeningen en dat moet mijn inziens ook zo blijven. Dat het kindermishandeling zou zijn als je het niet doet vindt ik onzin. Als je voor kinderen gaat(op wat voor manier dan ook) dan weet je dat je kind door veel pijnlijke, verdrietige en vervelende dingen heen moet. Als je het dus verder doortrekt, dan is voor kinderen gaan al kindermishandeling. Snap de gedachte achter die kindermishandeling wel hoor, maar dat woord is niet het juiste woord.
Ik wil ook nog even terugkomen op het geloof.... Wat voor mij de grens aangeeft is is het feit dat je een eerst een bevruchting laat plaatsvinden en dan als het vruchtje niet goed is dit vernietigd.... in die betekenis vind ik dan dat je over leven en dood beslist....op dat moment is het voor mij al een leven. Ik snap dat het als je niet gelooft het enorm moeilijk te begrijpen is.... ik vergelijk dat een beetje met hoe ik me verbaas over bepaalde stromingen met hun gebruiken in de bijbelbelt en de islam ( let op ik heb het niet over de hele islam ... voordat ik iedereen over me heen krijg, bedoel stromingen binnen de islam). Maar ik lees niemand die zegt dat het verboden moet worden.... er zijn alleen mensen die zeggen IK zou het niet doen. en dat woordje Ik maakt een wereld van verschil, en daarom zouden de reacties wat minder aanvallend kunnen al begrijp ik dat het ook uit pijn voortkomt. Het vergelijk met de behandeling van ziektes gaat daarom voor mij niet op.... met een behandeling tegen leukemie vernietig ik geen leven. als ze nou een zaadcel en eicel eerst kunnen inspecteren op afwijkingen en daarna samen brengen zou ik ook voor kunnen zijn...bij ernstige ziekten. En dat klinkt natuurlijk ook weer erg zwaar in jullie ogen.... maar voor mij is dat gewoon heel belangrijk.
En als je nog geen kinderen had en je wist van de chromosoomafwijking? Had je dan besloten om geen kinderen te krijgen? Het verschil tussen geen kind of al 1 kind hebben is heel groot. Ik kan me voorstellen dat wanneer ik al een kind had me er iets beter bij neer zou leggen als er geen tweede komt. Daarmee wil ik trouwens niet het verdriet bagataliseren van mensen die verdriet hebben over het wegblijven van een tweede kindje.
Nou heel simpel voor mij: ik gun mijn kind zon gezond mogelijk leven en als ik hem of haar met embryoselectie kan behoeden voor iets vreselijks zoals kanker zou ik dat doen. Ik krimp al ineen als er eentje dubbel klapt van het heftige overgeven en dan is er niet eens iets ergs aan de hand.
Dit dus, zonder de wens voor een tweede te bagatelliseren, als die tweede bij ons niet gelukt was, had ik me hierbij neer kunnen leggen. Als die eerste nooit was gekomen eigenlijk niet.
Gevoelig onderwerp Tuc Ik heb even een tijdje meegelezen. Ik ben voor. Misbruik etc komt overal voor. Ik kan mij heel goed voorstellen dat mensen het doen.
Gelukkig maak je het zelf niet mee. Ik heb me op een bepaald moment wel een beetje ingelezen over het hoe en wat. Het lijkt me erg zwaar om zo'n traject in te gaan. Ik hoop dat degene die het traject wel is ingegaan steun krijgt van de omgeving. Ik lees verschillende mensen over misbruik. Maar volgens mij kan hier in Nederland met enorme strenge wetten geen sprake zijn van misbruik. Om o.a. die reden zijn er volgens mij ook maar enkele (2?) plaatsen waar embryoselectie uitgevoerd mag worden.
Misbruik zou eigenlijk nooit een reden moeten zijn om dingen niet te doen.... misbruik moet je aanpakken. Noem even een voorbeeld, stel dit had in de tijd van hitler al gekunt, deze techniek, maar het was niet ingevoerd om misbruik te voorkomen, dan had Hitler evengoed die techniek wel gebruikt ( bijv om een ideaal ras te creeren).....zo gauw iets bedacht is kan het door allerlei mensen gebruikt worden. Misbruik is niet te voorkomen, denk ik
Ik heb even alles gelezen.. Ik ben absoluut voor embryoselectie.. Als je kunt voorkomen dat je kind doodgaat of moet lijden dan doe je dat toch? Ik zou dat niet kunnen willens en wetens een kind op de wereld zetten waarvan ik weet dat het een grote kans heeft op een afwijking.. Je gunt je kind toch een gezond, lang en gelukkig leven? Niet dat dat laatste altijd in verbinding staat met dat 1e, maar dat is toch wel je streven als ouder.. Even inhakend op de verhalen over Huntington.. Ook al zou je kind pas als volwassene ziek worden, dan is het toch nog steeds jouw kind wat ziek wordt? Maakt toch niet uit of diegene jong of oud is.. Ik zou dat persoonlijk toch zien als 'mijn schuld' als ik dat of een soortgelijke ziekte zou hebben doorgegeven aan mijn kind. En dan zou ik er dus alles voor over hebben om dat te voorkomen.. (Maar gelukkig is dat bij ons totaal niet aan de orde en zal ik hopelijk nooit voor die keuze komen te staan.. )
Ik snap echt wel dat er mensen zijn die denken dat er in de toekomst misbruik van gemaakt gaat worden. Maar er wordt nu geen misbruik van gemaakt, ofwel? Het is alleen voor ernstige ziektes en aandoeningen, dat je een kindje niet aan wilt doen. Je komt er echt niet zomaar voor in aanmerking. Er kan in de toekomst overal misbruik van gemaakt gaan worden, dan moeten we heel veel dingen maar niet doen. Dit wil overigens niet zeggen dat iedereen er misbruik van gaat maken wanneer de mogelijkheid er is (ALS die ooit komt), ik zou nooit een perfect kind willen creëren. Ik snap eigenlijk niet dat mensen die weten dat ze een ernstige ziekte meedragen en een grote kans hebben dat hun kindje dit ook krijgt, niet kiezen voor embryoselectie. Dan heb ik het over ernstig als erfelijke kanker, of een ziekte waar je vroeg aan dood gaat of je leven lang lijdt. Als ouder wil je je kind behoeden voor alles, en dan zie ik dit al als een goede stap in de goede richting. Je zorgt dat je kindje in ieder geval jouw ernstige ziekte niet krijgt. Je kunt niet uitsluiten dat het kindje dan nooit ziek wordt oid. Maar iig die ziekte die jij draagt niet krijgt. Maar dat is dan weer mijn persoonlijke mening, ik wil niemand voor het hoofd stoten.