Hallo lieve mensen, Ik dacht, laat ik eens vragen om "een kijkje in de keuken" van anderen. Ik schets een situatie uit de relatie met mijn man: Als partners vullen wij elkaar perfect aan, dat vinden wij allebei. En we zijn goed op elkaar ingespeeld. Wij hebben beiden onze zwakke punten en onze sterke punten, en zo versterken we elkaar waar het nodig is. Zo is mijn man nogal besluiteloos. Voorál als het om eten of boodschappen gaat. Het liefste krijgt hij alles voorgekauwd, het ontbreken van een boodschappenlijstje zorgt voor paniek, en als hij al zelf moet kiezen tussen een blik boontjes of een blik worteltjes staat het huilen hem nader dan het lachen. Hij vind iets kiezen echt verschrikkelijk. Soms ben ik het wel eens zat om alles te kiezen en te beslissen voor hem en dan zet ik hem wel eens voor het blok, maar dat loopt dan echt rampzalig af. Anyway, dat is dus zijn zwakte, en doorgaans spring ik dan in de bres voor hem. Maar ik krijg wel af en toe te horen dat men mij bazig vind, of dat ik mijn man rond commandeer, of dat ik hem nooit een keuze laat, alsof hij mijn schoothondje is. Duidelijk komen die opmerkingen van mensen die ons niet/niet goed kennen, en dan weet ik ook wel dat ik me er niks van aan moet trekken, maar toch raakt het me. Ik word wel op een negatieve manier weggezet als een persoon die ik niet ben. Het beeld wat ze schetsen klopt niet. En dat doet soms best wel zeer... Mijn vraag is eigenlijk, hebben jullie ook iets dergelijks in je relatie, wat voor jullie perfect werkt en logisch is, waar je misplaatste opmerkingen over krijgt vanuit je omgeving? Of ben ik nou de enige?
Herkenbaar Ik beslis hier best veel, maar voornamelijk omdat mijn man gewoon erg makkelijk is (zowel positief gezien als negatief ) Men denkt dat ik de baas ben hier. En dat is dus tot op zekere hoogte wel zo, tot mijn man iets niet wil. Neem bijvoorbeeld nog meer huisdieren. Dat wil ik graag, man niet. Dus die komen er niet. Of het ruziemaken. Dan denken ze dat hij nooit ruzie begint te maken of chagrijnig is, nou ik kan je vertellen. . Hij kan bloedchagrijnig zijn en dan echt ruzie uitlokken. Maar geen hond die me gelooft hoor 😂😂😂
Mijn vriend heeft van zijn 12de tot zijn 19de bij zijn oma gewoond. Hierdoor ging hij veel stappen en op cafe, vermits hij niet ieder weekend langs zijn oma op de bank wou zitten. Toen hij mij leerde kennen, had hij plots een reden om wel eens een avond thuis te zitten. Hij ging steeds minder uit en bleef vaker thuis. Nooit heb ik hem gevraagd om thuis te blijven maar toch wordt er wel eens gezegd dat hij onder de sloef ligt en niet meer mag van mij. Af en toe verplicht ik hem bijna om toch nog eens op cafe te gaan
Hier denken veel mensen ook dat ik de broek aan heb in huis. Tijdje geleden waren we bij vrienden. Hartstikke gezellig. Maar als het op de praktische zaken aankomt vraagt hij alles. Van het tijdstip van het fruit van de jongste, tot 'waar ligt *naam* zijn zwembroek?' Ook als hij wil stappen met vrienden komt er steevast commentaar. 'Och, jij moet toestemming vegen zeker?' Mijn man is alleen in het weekend thuis. Heeft geen idee van geplande afspraken en als de jongste een week aan het spoken is geweest, vind ik het prettig om dat stokje over te dragen aan mijn man. Praktische zaken krijgt hij helemaal niet mee. Ik geef gewoon aan wanneer de jongste zijn fruit moet, zijn fles gemaakt moet worden of wanneer hij het beste naar bed kan (voor hij te moe is om te slapen) Jammer dat mensen van buiten dit zo niet kunnen zien. Hij vraagt nergens toestemming voor, hij overlegd alles. Een vriend appte me twee weken terug. Ze wilden een weekend weg met de mannen van de groep. Ergens in september. Mijn man had dus gezegd dat hij het nog niet wist, want september was een drukke maand dus ik had gezegd dat als hij een datum heeft, ik ga kijken of ik eventueel wat kan verzetten. Nu werd er in de groepsapp gezegd dat hij compleet onder de plak zit. Nu is de persoonlijke aanval geopend denk ik, nu krijg ik de appjes of ik echt niet weet f hij mee kan (Via VakantieVeilingen willen ze proberen dus zolang er niks leuks voorbij komt weten we geen datum natuurlijk) Als hij van maandag tm vrijdag aan het werk is en vrijdag tm zondagavond metde vrienden en vervolgens weer maandag tm vrijdag gaat werken, sta ik er twee weken alleen voor. En als dat in een volgepland weekend gaat vallen heeft iedereen pech en gaat het feest echt niet door. Maar de vriendengroep van mijn man schijnt daar meer moeite mee te hebben dan mijn man zelf 😂
Ik ben hooggevoelig en heb daardoor veel meer behoefte aan grenzen en duidelijkheid. Wanneer ik dat niet heb raak ik overweldigd en kan dat lijden tot paniekaanvallen, huilbuien etc. Mijn vriend weet precies hoe hij mij moet helpen om dat te voorkomen en hoe hij mij gegrond kan houden, maar ik heb wel eens gehoord dat dat op anderen overkomt alsof hij mij niet de ruimte zou geven om mezelf te zijn. Ik heb liever wat minder ruimte en me veilig en geborgen voelen, dan dat hij niks zegt en me vooral mijn gang laat gaan terwijl ik het gevoel heb gek te worden. Vreemd Ach, het interesseert me echt niet wat anderen daarover denken, ik heb al zo veel onzin gehoord over het feit dat wij er de afgelopen jaren voor hebben gekozen om te latten in plaats van samen te wonen dat het me niks meer verbaasd wat voor meningen er verder nog uitkomen. Het is toch vooral onwetendheid en onbegrip, maar dat is echt niet mijn probleem. Mensen vergelijken relaties van een ander toch puur met hun eigen behoeften, en daar heb ik niks mee te maken. Zolang mijn partner en ik erachter staan, ben ik tevreden.
Dat dus, wat jij zegt is ook op mijn man van toepassing, als hij te veel te kiezen krijgt, raakt hij het overzicht kwijt en komt er paniek. En hij moet de hele dag al vanalles op zijn werk, hij wil thuis gewoon rust aan zijn hoofd en lekker simpel met zijn kinderen bezig zijn. En als er iets moet gebeuren vind hij het helemaal niet erg om te doen, kan variëren van koken tot de was doen. Maar hij wil er gewoon niet over na hoeven denken. Hij komt naar me toe met 2 blikken groente, en ookal interesseert het me geen hol, als ik er maar één aanwijs, en hem precies vertel wat er wel en niet in de droger mag. Hij heeft geen zin om het te onthouden. Hij is typisch een man die totaal geen flauw idee heeft wat er allemaal moet gebeuren, maar hij is echt niet te flauw om iets te doen. Ik moet alleen wel even zeggen wat en hoe. En dan helpt hij overal mee. En ja, ik let er op dat hij niet teveel doet en aan zijn rust komt, want hij zegt niet gauw "nee" hij wil graag iedereen helpen. Ik zorg ervoor dat niemand misbruik van hem maakt.
Klinkt inderdaad alsof jouw man en ik daarin wel wat raakvlakken hebben, alleen ligt het bij mij meer op emotioneel vlak dan praktisch.
Ueh.. enigszins wel herkenbaar. Alleen is mijn man zo een type die voor de buitenwereld heel introvert en timide kan lijken, maar dit binnenshuis absoluut niet is! Ik ben aan de andere kant extrovert. Ik zeg wat ik denk, praat met iedereen en kan zelfs soms wat extreem uit de hoek komen (voor sommigen). Dus de meest stellen dat ik inderdaad de broek aan heb. Soms word ik er zelfs (door schoonouders) op veroordeeld. Terwijl hun niet weten hoeveel per precies van hem, of van mij af komt. Mijn man is de 'harde werker'. Hij is een echte bouwvakker met twee rechterhanden. Ik ben aan de andere kant de thuisblijfmoeder met een 'baantje voor erbij' (lees: voor de leuke dingen met de kinderen. Extra kleding voor hen, voor hem en voor mezelf. Bijvoorbeeld). Daar tegenover houd ik het huishouden draaiende. Breng ik de kinderen overal naartoe, zorg ik tussen de middag voor boterhammetjes, haal ik hem op van school, maak ik midden in de nacht een fles, enzovoorts. Soms frustreert het me dat mensen alleen maar zien wat HIJ doet en naar mij kijken als een ordinaire klaploper. Ik heb het grotendeels van me af leren glijden, maar anderzijds kan het me wel kwetsen en heb ik nog altijd het idee dat ik me moet verdedigen.
Vind dat ligt aan de overige weken/weekenden. Laatst had mijn man 2 volle weekende met vrienden. Prima hoor Gun hem dat met alle liefde maar toen diezelfde vriend ook vroeg voor een 3e weekend heb ik gezegd dacht het niet! Eerst vond m'n man het maar flauw en zou hij toch wel een heel weekend naar Decibel gaan. Heb toen duidelijk gezegd prima ga maar.. wel kom je gescheiden en in een leeg huis weer thuis. (spelen ook andere dingen natuurlijk hahah) Van de 30dagen in de maand hoeft mijn niet 28 dagen weg om daarvan 12 dagen (flink!) wat geld over de balk te smijten en ik 30 dagen niets kunnen.. Dus ja dan bepaal ik dat.
Warboel, zo herkenbaar! Wij worden er alleen door niemand op veroordeeld behalve so. Terwijl we het met ons gezinnetje en verdere omgeving super fijn hebben, en we beiden even veel aandelen leveren in de relatie. Maar sommige keuzes maak ik omdat het manlief niet uitmaakt die is daar heel gemakkelijk in, en dan heb je al snel de naam vooral bij so..
Herkenbaar maar dan anders. Mijn man werkt en kookt alle dagen omdat hij goed kan em leuk vind helpt mij waar nodig is en iedereen vind mij een verwend meisje. Terwijl ik ook werk en de rest van het huishouden draaiende hou. Ben er boos em verdrietig over geweest nu denk ik je bent jaloers en dat zegt meer over hun als over mij
Als mijn man zoiets zou willen zou ik toch eens na gaan denken. Ik zou het namelijk niet normaal vinden dat hij het überhaupt overweegt. Ik ga niks bepalen en ik ga niks verbieden , maar ik zou wel zeggen : joh ik ben dinsdag tot vrijdag weg en aangezien jij van mening ben dat je onbeperkt beroep kan doen op mijn inzet zou ik da ook van jou mogen vragen. Have fun!
Hmm voornamelijk ouders hierzo. Enerzijds schoonmoeder die heel delegerend kan doen: toen ze nog in de buurt woonde belde ze haar zoon iedere dag wel op en 4 keer in de week kon hij naar haar toe komen om een spijker in de muur te slaan bijv. Ze heeft altijd op ruim 40km afstand gewoond, is niet heel ver maar voor 4 x in de week hakt dat wel in ons budget op een gegeven moment. Toen ik vriend daar op wees was niemand amused maar vooral SM niet, die vroeg: oh je moet zeker weer toestemming vragen? (speelden destijds meerdere dingen: telefoonabonnement op vriend zijn naam voor schoonmoeder welke tot 100 euro op liep per maand en nooit betaald werden e.d.) Overigens is vriend ook een echte twijfelaar dus die raakt helemaal in de war van boodschappen zonder briefje bij de AH bijv. Daarom meestal maar naar de Lidl, heeft ie wat minder keuze haha. Anderzijds hebben we mijn ouders, welke ontiegelijk kleinzerig naar mijn vriend kunnen doen. In het begin van onze relatie hebben ze veel negatieve dingen over hem gezegd, alleen omdat ze hem niet kenden. Toen was op een gegeven moment dat voorbij. Vorig jaar is vriend zijn baan verloren en sindsdien 'kwakkelt' hij wat met werk. Erg vervelend. Ik heb een keer bij mijn ouders laten vallen dat ik het vervelend vond hoe dingen liepen. Nu mijn vriend weer werk heeft, krijg ik continue opmerkingen te horen zoals: ook al is het geen leuke baan, volhouden moet ie. Of heeft ie nu nog geen werk, bij ons is werk zat (Duitsland). Dat is leuk, maar wij hebben gekozen voor een leven samen in Nederland, wat ons prima bevalt. Overigens, uit onze vriendenkring nooit geen rare opmerkingen gehad.
Haha het staat er wel lullig inderdaad. Een dagje winkelen of iets dergelijks wil ik best verzetten. Maar er staat een bruiloft in België gepland, een bbq met familie (jaarlijks) ik ga een zaterdagavond wat eten en drinken met vriendinnen, ons zolderraam word vervangen in verband met lekkage en dat zal een behoorlijke zooi geven ga ik vanuit. En dan ben ik er nog niet voor de maand September Doordeweeks is hij er niet dus aan sommige dingen kom ik gewoon niet toe met drie kinderen. Sommige dingen moeten gedaan worden zonder kinderen en ik probeer zo goed mogelijk alle ballen hoog te houden, maar soms is die grens wel bereikt. En hij helpt zoveel hij kan hoor, wat dat betreft mag ik zeker niet klagen. Hij gaat vaak genoeg op stap of gewoon een borrel drinken bij een paar vrienden en alles gaat in overleg. Hij vraagt of het uitkomt (soms heeft hij geen bereik dus geen idee wat er gepland staat voor mijzelf of de kinderen) en eigenlijk kan het altijd Dus ik begrijp dan niet waarom ik een app-aanval krijg of ik echt niet kan beloven dat hij meekan. Maar inmiddels is het kwartje gevallen na een dagje varen met de vriendengroep. Ze hebben wel door dat het niet altijd zo simpel is met drie kinderen (de heren die appten hebben allemaal geen kinderen )
Wij besluiten vaak wel samen, al ben ik wel de geen die knopen doorhakt. ( mijn man is meer van de beren op de weg ) maar hij kan ook prima beslissingen maken zonder mij. Al denkt men idd dat ook ik rond commandeer ( terwijl het toch echt vaak andersom is )
Ik ben degene met de sterke mening en ik uit die ook. Mijn man is veel rustiger en heeft alleen een mening over dingen die hem interesseren (mij interesseert gewoon alles 😄 ). Doordat ik vaak zeg wat ik van dingen vind, best vaak beslissingen neem en veel dingen mbt de opvoeding van onze zoon bepaal ben ik volgens veel mensen ook een bazige echtgenote waarbij mijn man onder de plak zit. Die mensen hebben duidelijk niet in de gaten hoe het er bij ons echt aan toe gaat. Mijn man laat mij veel dingen beslissen maar als hij het er niet mee eens is of hij wil iets niet dan doet hij het ook echt niet. Zeuren doe ik ook echt nooit want dat werkt toch niet. En als mijn man iets niet interesseert dan zal het hem ook een biet wezen wat ik ervan vind. Veel mensen hebben echt niet in de gaten hoe standvastig en eigenwijs hij is want buitenshuis laat hij dat bijna nooit zien.
Hier ook. Man lijkt voor de buitenwereld superaardig.. Mij interesseert het niet zo als een ander het weet/hoort als we ruzie hebben.. Hem juist wel.. Mensen die hem niet dagelijks mee maken kunnen dan ook erg schrikken als hij eens wel laat merken dat hij boos is