Nee hoor helemaal niet. Je gaat er alleen over praten wat je eng vind. Geen beelden, geen geluidsopnamen of andere exposure. Door middel van tikgeluidjes ga je je angst op een andere plek in je hersenen opslaan waardoor je niet de foute paniek en vlucht reactie krijgt. Echt ik kan het iedereen aanraden. Ik kan zonder ook maar een greintje paniek mijn al grote kinderen helpen als ze ziek zijn ( dat vinden ze nog altijd prettig) terwijl ik vroeger echt soms de deur niet uit ging omdat ik bang was
De echte stempel heb ik niet, maar ik vind zelf wel dat ik die fobie heb ja. Was ook echt als de dood bij 1e zwangerschap daarvoor (gelukkig toen geen sec misselijk geweest) maar als dochter wat hoest in haar slaap bijv zit ik al rechtop in bed of lig met hartkloppingen en gespitste oren te luisteren of ze niet per ongeluk ook spuugt erbij. Als er buikgriep heerst word ik erg onrustig en wat mij begreft gaat iedereen een maand in quarantaine die t heeft. Echt mensen die met buikgriep vrolijk komen werken (of naar school gaan) mogen ze van mij op dat moment aan de hoogste boom opknopen. Die besmetten op dat moment alles en iedereen. Fijn hoor Als t dan op een punt komt dat dochter bijv wel spuugt, voel ik mijn buik ook acuut reageren. Vaak kan ik t nog lang genoeg ophouden dat ik eerst dochter help (ik ontferm me meestal over haar terwijl man de echte troep opruimt zeg maar, hij heeft er niks mee). Zodra ik enigszins weg kan ren ik naar de wc (zenuwendarmen noem ik t altijd maar). Standaard, paniekreactie. Ik geef niet gauw over, maar bij buikgriep kan ik t ook niet tegenhouden. Probeer t wel altijd zo lang mogelijk soort tegen te houden, maar eigenlijk voel je je daar alleen maar beroerder door. Ik ben er wel achter dat spugen in een emmer “beter” gaat dan spugen al hangend boven de wc. Door dit soort topics krijg ik ook altijd een naar gevoel meteen weer bang dat ik straks ook misselijk ben. Die topics van ik ben ziek open ik ook doorgaans niet steek liever mn kop in t zand dan weten dat er een buikgriep heerst Dus mijn tip: spuug in een emmer ipv rechtstreeks in de wc, als je al moet spugen... Sterkte @liefwolkje ik leef met je mee. Hopelijk ben je gauw niet beroerd meer!
@Musti1234 afleiding helpt wel, mijn vriend praat dan tegen me en dan kan ik me op zijn stem focussen en dat is wel heel fijn @luca75 heel herkenbaar, als iemand zegt ik voel me niet lekker dan ben ik binnen 2 seconden aan de andere kant van de kamer. Naar buiten durf ik wel, maar op ‘slechte’ dagen vind ik reizen met de trein en de bus niet zo prettig als het druk is. @Marleen31 heel confronterend denk ik inderdaad, maar ook wel een beetje bang voor wat @Izzie7676 zegt. Als ik daar zou lezen wanneer andere dames bijvoorbeeld veel last hebben van hun fobie dan denk ik dat ik dat onbewust ga projecteren en ook last krijg in andere situaties. @bijnamama1988 ik zou het echt niet weten. Ik ben sowieso van kleins af aan al heel vatbaar voor angsten. De meeste gaan naar verloop van tijd weg maar deze is blijven hangen. En dat uit zich in paniekaanvallen en controledrang. Hoeveel ‘regels’ ik wel niet heb die me (in mijn hoofd) beschermen tegen ziek worden... Inmiddels wat gegeten en nu heb ik nergens meer last van. Denk dus ochtendmisselijkheid door de zwangerschap Ga om medicijnen vragen en ik ga ook eens kijken naar therapie!
Wat vervelend voor je! Ik heb zelf ook emetofobie. Ik vind het vooral afschuwelijk om anderen te zien/horen overgeven. Ik mijd ook echt bepaalde situaties. Als ik zelf buikgriep heb (wat gelukkig al heel lang geleden is) ben ik ook wel gespannen, maar echt in paniek raak ik niet. Ik vind het wel heel erg vervelend. Ik heb liever 3 weken diarree dan dan ik 1x moet overgeven bij wijze van. Maar idd, misschien toch zo’n middeltje vragen aan de ha. Bij mij hielp het om op tijd te eten, wanneer ik misselijk was tijdens mijn zwangerschappen.
Ik heb geen emofobie denk ik maar ik vind het gevoel vooraf en het misselijke gevoel wel meer dan vreselijk. Ook heb ik de angst dat ik de hele nacht ga spuugen en nooit meer ophouden ik combi of alles tegelijk. Spuugen vind ik ook niks maar ben er niet bang voor.ik zou zo bij wijze van de vinger in mijn keel steken. En vaak is het ook een opluchting. Lees liever ook geen buikgriep verhalen word daar ook misselijk van.en als mijn kinderen het hebben loopt ik ook gestrest rond
Zo herkenbaar.... . Ben altijd ‘blij’ te lezen dat meer mensen het hebben. Vind het ook niet iets om je voor te schamen, het is gewoon zo lastig en rot...
Ik weet niet of wat ik heb ook onder emetofobie valt. Ik ervaar zelf namelijk geen angst voor overgeven. Maar blijkbaar zit die er toch want ik kan gewoon niet overgeven. Ik heb een kokhals reflex en alles maar daarna blokkeert er iets in mijn hoofd en komt het gewoon niet. Ik vind dat zelf vervelend want dan blijf je misselijk en komt die opluchting dat het er uit is niet. Drie jaar geleden is het me 1 keer gelukt toen ik een flinke buikgriep had (Noro). Maar heb daar echt een aantal keer mn vinger voor in mn keel moeten doen en daarna lukte het daarmee ook niet meer (en normaal gesproken lukt het met vinger in keel dus ook niet). Ik weet ook niet waardoor het gekomen is. Tot aan begin 20 ergens had ik er geen last van.
Ik heb denk ik onbewust wel een angst er voor. Zelfs zo erg dat het psychosomatisch de boel blokkeert. Maar die angst ervaar ik niet bewust. Heel raar. Lichamelijk gezien kan ik gewoon spugen. Het zit echt tussen mn oren.