Ik heb als tiener een soort traumatische ervaring gehad, daardoor emetofobie gekregen. Ik ben sowieso heel gevoelig voor angsten. Ik heb therapie gehad specifiek voor emetofobie en ook voor angststoornis in het algemeen - het heeft me wel geholpen kalm te blijven en niet meteen in paniek te schieten, maar zo’n sluimerende angst om zelf (plots) ziek te worden bleef. Vervolgens werd ik zwanger van de tweede en was ik 24/7 kotsmisselijk, gek genoeg heeft dat de hele angst volledig opengebroken. Ik vind het natuurlijk nog altijd niet leuk, maar ik heb er geen echte angst meer bij. Ik kon eerder ook echt niks opruimen ofzo, nu kan ik het heel kalm, terwijl ik ondertussen bv een kind geruststel en ik vind het niet eens meer echt vies? Mha, met die ‘tip’ kun je niet veel natuurlijk, maar ik heb wel ervaren dat je van een vrij overheersende fobie af kan komen - ik zou dus zoeken naar therapie die bij je past, en als het niet werkt, gewoon een andere vorm proberen. Ik heb cognitieve gedragstherapie gehad, en die handvaten hebben me wel echt geholpen om tijdens die zwangerschap er doorheen te komen.
Owww... mijn dochter heeft het nu ook! Wat een ellende, ze houdt niks binnen. Ik zie zoooo op tegen de nacht. Leg ik haar naast mij? Dan ben ik bang dat ze mij onder spuugt. Leg ik haar in haar eigen bed, dan ben ik bang dat ik haar niet hoor of dat ze erin stikt ofzo. Liefst zou ik de hele nacht naast haar bed zitten, maar weet dat dat te achterlijk voor woorden is. Ze is nu op de bank in slaap gevallen. Die heb ik al vol handdoeken gelegd. Bang dat ze die onder spuugt. Emmer staat naast haar. Ze was nu elke keer (maar net) op tijd, ook omdat ik naast haar zat met de emmer in de aanslag. Maar ik kan dat vannacht natuurlijk niet doen.... Hoe doen jullie dit? (Ik ben alleenstaande mama, dus moet het zelf doen)
Oeioeioei… triggers! In een topic met emetofoben is dit erg lastig om te lezen. Hoe dan ook, sterkte en beterschap voor je dochter.
Toen onze dochter het had in oktober was het heel duidelijk wanneer het gebeurde. Ze werd namelijk huilend wakker van de misselijkheid en dan konden wij er nog heen sprinten en de emmer naast haar in bed.
Vanmorgen heeft onze dochter moeten spugen. Gelukkig stonden we op de badkamer dus spuugde ze in de wc. Ik heb haar haar vastgehouden en snel mijn man geroepen. Ben echt heel trots op mezelf dat ik rustig ben gebleven.
Tot nu toe heb ik altijd iemand die het opruimt Ik probeer het altijd heel stoer. Maar eindig altijd hyperventilerend in een andere kamer Bij andere ben ik weg, ga ik niet eens proberen sorry