Tja. Gewoon doen Ik weet niet precies waarom zovelen alleen dromen. Het leek ons geweldig en we hebben ‘t gewoon geprobeerd. Maar wel ook in jaren naartoe gewerkt. Man heeft een jaar hier gestudeerd - ik stages gedaan (en was járen eerder al hier als aupair dus kon de taal al een beetje). Toen mijn opleiding in Nederland klaar was, hebben we beide werk gezocht. Meteen een vast contract gekregen (man ook). Huis gevonden om te huren. Enzovoorts. We zijn dus niet hals over kop gegaan maar hadden alles goed geregeld (programma’s als “ik vertrek” hadden ons vast niet interessant gevonden ). Verder hadden we 5 jaar terug nog geen kinderen. Ik denk ook dat dat héél veel scheelt. Emigreren met kinderen lijkt me een veel grotere stap. Trouwens ook voor alle grootouders en andere naasten - die van ons weten nu niet beter
Wij zouden graag naar Oostenrijk emigreren. We hebben het er zelfs vaak over. Echt het ideale land, prachtig landschap zowel in de zomer als de winter, we spreken de taal goed (ik in elk geval, man iets minder maar wel redelijk), op rijafstand van Nederland, we houden van het eten. Maar er zijn veel redenen im het niet te doen en die wegen tot dusverre zwaarder helaas. We hebben ook wel eens over Zweden gedacht, maar ik weet niet of ik de winters daar zou trekken. Ik ben best gevoelig voor weersomstandigheden, zelfs in onze winter raak ik echt depri als het langere tijd somber weer is.
Waarom kan dat niet? Ik ga op korte termijn emigreren. Mijn dochter is 11. Wij vertrekken naar Sint Maarten.
Tot hij 18 is mogen we max 15 km van de vader vandaan gaan wonen. Dat vind ik redelijk hoor. Moeders die hun kind meenemen naar t buitenland worden gezien als ontvoerders
Ik heb vroeger een aantal jaren net buiten Londen gewoond en nog naar school gegaan ook. Een hele andere situatie natuurlijk dan als ik daar zou werken , maar ik zou er zo weer heen gaan. Ontzettend leuke tijd gehad daar. Alleen geloof ik niet dat het daar voor mijn baan allemaal zo heel goed geregeld is, maar dat kan aan mij liggen......
Ik woon ook in Zweden. In Stockholm dus wel de grote stad. Maar we hebben een zomerhuisje aan het water waar we dit weekend en hopelijk een groot deel van de zomer zitten. Het is zo fantastisch mooi en rustig hier. Heerlijk!
Oostenrijk is fantastisch. Wat een heerlijk land is dat. Zowel in de winter al zomer. Vriend en ik voelen ons daar ook erg thuis als we daar zijn. Misschien een (Vakantie) chaletje daar op onze oude dag
Wij hebben een aantal jaren in Ierland gewoond en gewerkt. Zijn eind 2017 teruggekomen in NL. Hadden hier nog een woning die door de crisis niet echt verkocht kon worden maar wel verhuurd kon worden onder de leegstandswet. We hebben ervan genoten! Wrl blij om terug te zijn. De gezondheidszorg is hier zo goed geregeld. Al mis ik wel eens dat de mensen van Irish rail mij kenden van mijn commute. De buschauffeur even stopte omdat hij even een pakketje op moest halen bij het postkantoor. Het leven was daar wat gemoedelijker. Minder druk. Komt morgen wel. Nederlanders en Duitsers zijn erg punctueel. Dat is lastig met veel andere nationaliteiten
Ja die heb ik wel, maar die kijkt niet naar mijn dochter om. Beter nog mijn huidige partner, heeft mijn oudste erkent en ouderlijk gezag. Dus op papier is hij vader van alle 3. Scheelt een hoop gedoe!
In mijn pubertijd geëmigreerd naar Noorwegen, dat was voor zeer korte duur. Nog steeds blij met de keuze dat wij terug zijn gegaan naar Nederland. Ik heb geen behoefte om te emigreren, maar als ik echt een keuze zou moeten maken dan zou het Duitsland of Zwitserland zijn.
Vreselijk. Ik kan mij nog steeds niet verplaatsen in de gedachte dat hun dachten hier goed aan te doen. Ze hadden de knoop jaren eerder door moeten hakken of moeten wachten totdat ik en mijn zusje uit huis waren. Ik zat in het 3e jaar van het VMBO, moest nog 1 jaar en dan had ik mijn diploma gehad. Uiteindelijk wel goed gekomen hoor, maar toch een raar moment. Nog maar niet te spreken over de sociale impact wat je je puber aan doet. Zoals je kunt lezen zou het mijn keuze niet wezen.