Met wat vrij simpel zoekwerk op Google kwam ik al bij de Eaton Arrowsmith School in Vancouver uit. Gaan ook kinderen heen die niet uit Canada komen oorspronkelijk. Ik zou gewoon eens contact met hen opnemen voor advies en info.
Wij hebben in Duitsland gewoond, en onze zoontje heeft ook een taalachterstand, hier wou het echt gewoon niet na een jaar kende hij pas een paar woorden in het Duits (diagnose pdd-nos) Weer terug naar Nederland verhuisd, nu gaat hij naar een SBO. Wel kiezen wij er weer voor het huis te koop te zetten en terug te gaan naar Duitsland, daarvoor zal ik elke dag mijn zoontje over de grens brengen naar de SBO. Ik kan mij dus ook niet hier aarden. Ik zal je zeker van te voren goed laten informeren en ook met school praten hoe hun hierin staan, ik weet natuurlijk ook niet in wat voor mate je dochter een achterstand heeft en hoe snel zij dingen oppikt. Elke situatie is verschillend.
Volgende week woon ik alweer 10 jaar hier in Italie. Emigreren heeft zijn ups en downs. Ik ben in mn eentje hier naar toe gekomen omdat mijn vriend Italiaans is en hier dus woonde. In het begin heb ik moeite gehad om me aan te passen, een bureaucratie waar je U tegen kan zeggen, cultuursverschillen, taal en natuurlijk gemis, maar na een tijdje ging het beter en ben ik echt van dit land (met al zijn rare dingen/personen) gaan houden. Toch gaat het gemis nooit over, ik mis soms de stomste dingetjes...al is het maar de zwitsal...maar ook mijn familie en vrienden. Het komt en gaat met vlagen...eerst was ik goed gewend maar toen werd ik mamma en werd er weer een nieuwe wereld van gemis geopend...daarna weer ok...toen weer een kindje...minder erg dan de vorige keer maar t gemis kwam weer eens opzetten. Nu is ge vlg week dus 10 jaar dat ik hier ben en ik heb het naar mijn zin en voel me goed, ben blij met de school van mijn zoontje en tgaat allemaal goed...maar toch...het geknaag blijft...en ik heb ermee leren te leven en bekijk het van de positieve kant, want wanneer ik vakantie heb ga ik lekker naar Nederland genieten van de haring en de frikandellen, de kroketten en de HEMA!! En als ik thuis ben geniet ik van het heerlijke italiaanse eten, de vele vrienden, de atmosfeer en het zonnetje!
Dit is iets wat ons ook bezighoudt de laatste dagen en wij zouden dus ook voor een aantal jaar willen emigreren via mijn vriend zijn werk (Shell). Hij gaat hier nu een beetje navraag voor doen wat de mogelijkheden zijn en of hij in aanmerking zal komen om voor een aantal jaar in het buitenland (we denken aan Brunei) te werken. Mij lijkt het een fantastische ervaring en ook voor onze zoon alleen moeten we er denk ik niet te lang mee wachten want hij zit nu in groep 2 en denk dat het beter is als we weer zouden terugkomen als hij naar het voortgezet onderwijs mag. Of het echt zal gaan gebeuren bij ons weten we nog niet maar we zijn er zeker over aan het nadenken en navraag aan het doen dus wie weet gaan wij ook wel een keer weg uit Nederland. Ik ben iemand die heel goed alleen kan zijn en ook niet zo aan mijn familie hangt dus misschien zou ik het wel kunnen maar ja ik denk dat je het pas echt weet als je weg bent uit Nederland en niet de gewone dingen meer kunt doen die in NL zo vanzelfsprekend zijn.