Wat ik zo hier lees ben jij gewoon normaal. Je man kan voor de buitenwereld dan wel perfect zijn, maar niemand is perfect. Ze zeggen niet voor niks ieder huisje heeft zijn kruisje. De dingen die jij wil bespreken zou gewoon moeten kunnen in een relatie, tuurlijk kan altijd een keer gebeuren dat hij of jij er nu geen zin heb (hoofd staat er niet naar) of je hoort elkaar niet in een drukke ikea (wat ik mij kan voorstellen) maar dat zou niet iedere keer zo moeten gaan. Ik denk dat therapie misschien wel verstandig is voor jou zelf. Misschien gewoon laagdtempelig via de huisarts. Kan jij je verhaal kwijt hoe jij je voelt, misschien kan die gene jou handvaten geven hoe te reageren en voor je zelf opkomen. Maar misschien word vandaar uit wel geadviseerd voor relatietherapie. Want wat ik wel lees is dat jij je steeds onzekerder voel door zijn reactie en daar moet iets aan gebeuren.
Precies! Mijn man doet dit ook. Bij een confrontatie komen de opmerkingen als ‘ja, ga maar weer lekker zitten janken!’. Je doet de laatste tijd wel erg vijandig. Dit doet onze relatie geen goed!’, ‘jij maakt overal een probleem van. Als ons huwelijk sneuvelt ligt het niet aan mij.’ Etc etc. Heeeeeeel moeilijk om los van te komen! wil niet zeggen dat het bewust handelen is can de man van ts, maar ik herken het wel.
Wat naar dat jouw man dit zo vaak doet en niet naar de boodschap luisterd. Wat jij beschrijft klinkt voor mij als tone polishing: Een ander proberen de mond te snoeren door kritiek te uiten op de manier waarop iets gezegd wordt, in plaats van te reageren op de inhoud. Op deze manier wordt geclaimd dat de inhoud er niet toe doet, omdat de manier waarop het gezegd wordt niet de juiste is. Gelukkig komt het niet niet vaak voor, maar in het verleden deed mijn vriend ook wel eens dit soort uitspraken. Hij kon niet goed tegen tranen. Wat hier hielp is het letterlijk benoemen dat hij aan tone polishing deed. En duidelijk maken dat hij er niet mee weg komt om de inhoud van mijn boodschap te negeren, omdat de manier waarop ik het zeg in zijn ogen niet de juiste is. En dat ik juist emotioneel ben, omdat de inhoud mij zo raakt. Dat heeft geholpen en hij doet het nu niet of nauwelijks. Ik denk dat hij het niet bewust deed. De maatschappij leert ons toch al van jongs af en dat emoties irrationeel zijn en vrouwen labiel kunnen zijn. Misschien dat deze bewustwording jullie ook kan helpen?
Aan mijn man spoort wel meer niet. Ik heb zoooo vaak van die ‘ben ik nu gek??!’-momentjes gehad. Ook dingen verdraaien ed. Altijd ligt het aan mij. Zijn verhalen zijn heeeeeel belangrijk. Die van mij worden na 2 minuten afgekapt: niet belangrijk. Daarom liggen we nu in scheiding…
Oh, ik begrijp dat mijn uitleg in jouw situatie niet echt toepasbaar is. Dat stadium ben je waarschijnlijk al lang gepasseerd. Hopelijk zorgt de scheiding ervoor dat je er wel los van gaat komen en je jezelf goed voelt. Hoe dan ook geen leuke tijd kan ik mij voorstellen. Veel sterkte!
@Maartt Heb je er weleens aan gedacht om je verhaal, zoals je het hier ook post, eens op papier te zetten en het hem geven zodat hij het kan lezen? Ik vind namelijk dat je ontzettend veel inzicht hebt in je eigen handelen en volgens mij heb je, met de nodige hulp(verlening) al ontzettend veel bereikt. Je kent je eigen gedrag door en door, ziet waar je ‘mankementen’ liggen, weet waar bepaald gedrag van jezelf vandaan komt en hebt al een enorme berg beklommen om te komen waar je nu staat. Ik weet helemaal niet of jij alleen in therapie moet, net als dat ik denk dat relatietherapie niet altijd de sleutel is waarvan veel mensen hard roepen dat het een oplossing is. Het ‘probleem’ ligt bij je man, maar als niemand hem dat ooit verteld of hem een spiegel voor gaat houden, wordt het lastig. En al helemaal als hij door iedereen opgehemeld wordt omdat ze zijn kant naar jou niet zien. Soms denk ik weleens dat het fijn zou zijn als er stiekeme camera’s hangen zodat bepaald gedrag later teruggekoppeld kan worden door een professional. Soort geheime video home training Ik heb de oplossing ook niet voor je. Die moet uit jezelf komen, maar ook vanuit je man. Lastig, want volgens mij heeft hij niet door dat hij onderdeel van het probleem is. Pas met het besef daarvan, kun je bouwen aan de toren die relatie heet en die zo hoog mogelijk opgestapeld moet worden voor een stabiel en gelijkwaardig leven.
Ik herken er ook wel wat in, maar idd niet met kwade bedoelingen. Communicatie verloopt hier soms ook wel heel moeilijk, omdat hij zich alles persoonlijk aantrekt en gelijk in de verdediging schiet (denk vanuit zijn jeugd). Mijn man is ook gewoon totaal geen prater, ik juist wel, vind ik soms heel lastig. Maar als het desinteresse is of een manier manier van disrespect, dan is dat niet ok. Misschien is de winkel dan niet de handige plek om het te bespreken, maar je hoeft het er ook niet bij te laten zitten.