Vandaag voor een controle echo bij de gyn geweest. Helaas heb ik pech en zat er nog weefsel. Was niet veel maar zat toch nog .. Ik kreeg de keus, afwachten tot volgende menstruatie gaat t dan niet weg dan een kijkoperatie. Medicatie voor het opwekken of een curretage. Ik heb maar voor een curretage gekozen. Donderdag naar de anesthesist & vrijdag staat de curretage gepland. Zijn er mensen met ervaring en hoe gingen jullie er mee om? En is een volgernde zwangerschap wel goed gegaan? In mei werd ik voor het eerst zwanger dit werd een mk daarna gelijk weer zwanger en ook dit waa niet goed. Vorige week dinsdag een mk gekregen. Maar helaas niet alles is weg. Ik heb de hele dag als een emotioneel labiel wrak rondgelopen op mn werk, ik merk dat ik er veel last van heb. En het zwanger worden dood eng begin te vinden
Ik herken je gevoel maar al te goed, ik moet zeggen dat het nu alweer 3 maanden geleden is aankomend weekend en de angst heeft voor een groot deel plaatsgemaakt voor hoop dat het ons zal lukken de volgende keer. We gaan aankomende cyclus weer proberen. Maar het blijft erg spannend. Heb geen ervaring met curretage ik ben een half uur voor ik naar de ok zou worden gebracht weggegaan omdat ik er geen vertrouwen in had. Dus aan mij heb je wat dat betreft niks. Ik wil je wel veel sterkte wensen, het is niet niks allemaal.
Hey meid wat vervelend zeg... Ik herken je situatie heel erg, bij mij ging het ook zo bij mijn miskraam. Ook gekozen voor curritage nadat medicatie niet alles had verwijderd. ondanks de misselijkheid van de narcose (waar ik voor gekozen had, kon ook ruggenprik nemen maar durfde dat niet) is het mij 100% meegevallen! De medicatie om de miskraam op te wekken vond ik een hel!!! De ergste buikpijn had ik ook voor de curritage. Na de curritage nauwelijks pijn meer gehad. Een week na de curritage stopte het bloeden (wat niet noemenswaardig veel was) en na 2,5week controle echo gehad toen was alles goed, ik ben met alles bij elkaar ruim een maand bezig geweest...
Ik vind het vreselijk, met 6 weken werd gezegd dat het of gegestopt was met groeien of dat het nog moet groeien. Met 8 weken gehoord dat het niet goed was. Met ruim 10 weken kwam het pas af en vrijdag zou ik 12 weken zijn, wordt aankomende vrijdag gecurreteerd. Hoe gaat dat in zn werk? Of hoe ging het bij jou? Ben je er goed van hersteld? Mn kinderwens is zeer groot, maar ik merk gewoon dat ik bang ben geworden. Emotioneel gezien een wrak. Eerst lukt het bijna twee jaar niet, dan eindelijk twee keer achter elkaar raak en beide helaas niet goed. Met nu een curretage er achteraan bah bah bah. Ik vind t allemaal maar engig worden, het hele zwanger worden gebeuren krijgt nu een nare nasmaak. Vriend is er ookkapot van. bah
Meis dit lijkt exact mijn verhaal ik was 6 weken en 5 dagen bij de 1e echo met een kloppend hartje terwijl ik volgens cyclus al minimaal 8 weken zou moeten zijn. Word je naar huis gestuurd met "kan alle kanten nog op" week later hartje gestopt ook weinig meer te zien maar had nog geen bloedverlies of iets gehad. Bij gynaecoloog bleek ik 8,5 week te zijn (2 weken verder dus) dat klopte al wat meer met m'n cyclus. Toen besloten medicatie te nemen maar wat er daarmee naar buiten kwam, hadde ze wel even een waarschuwing voor mogen geven!!! Het was gewoon een bevalling. Toen ziekenhuis in en uit vanwege toenemende pijn en bloedverlies, uiteindelijk nog n keer medicatie en daarna toch curritage kon gelukkig vrij snel maar ook pas een week of 4 nadat we het slechte nieuws hadde gehad. Alles duurt op dat moment te lang omdat je verder wilt met je leven... Ik heb 2 weken niet gewerkt en een kleine 3 weken daarna parttime omdat ik kapot moe was en erg emotioneel. De curritage zelf merk je niks van tenminste als je voor algehele narcose kiest.ze hebben mij alles heel duidelijk uitgelegd van tevoren en me gerust gesteld. Vond de controle echo dan weer lang duren ook omdat je dan helemaal zoiets hebt van ik wil dit afsluiten. Nu 2,5 maand later en weer een keer echt ongesteld te zijn geweest voel ik me weer goed. Al 2x meegemaakt dat een vriendin zwanger is, dat is dan weer gewoon kut (sorry voor m'n taalgebruik) maar je word weer ff herinnert aan hoe graag je ook wilt. Ik heb een vriend waarbij ik heel open en eerlijk kan zijn over m'n verdriet en dat heeft me geholpen dat ik nu sterker ben. Heb gister ovulatietesten gehaald om dat te gaan proberen. Wij waren pas 6 maanden bezig dus dat valt mee vergeleken bij jou maar je weet wel dat je zwanger kan worden! Ga je nog laten onderzoeken hoe dit kan bij jou? Of doen ze dat nog niet? Meid heel veel sterkte, het komt goed, al geloof en voel je dat nu nog niet zo! Ik ben er ook goed van af gekomen en meerdere met mij ook na een syndroom van Asherman is een vriendin van mij gewoon zwanger geworden en bevallen van een gezonde dochter 1,5 jaar na dato. Hopelijk heb je hier iets aan. Veel liefs Steef
Bedankt voor je berichtje, fijn dat je gereageerd hebt. Inderdaad emotioneel gezien slopend omdat je het al achter je wil laten. Ik ben er echt klaar mee! Ik kreeg inderdaad ook weeen die vreselijk waren, de dag dat ik het meeste verloor. Kwam zoveel bloed en ellende uit. Dinsdag gehoord dat t niet weg is, gelukkig is er vrijdag nog plek voor een curretage. Afgelopen dinsdag bood de gyn wel vervolg onderzoeken aan, ook omdat we al zo lang bezig zijn. Dan lukt het en gaat het mis, ze gaf ook aan dat het kan zijn dat er niks uitkomt. Maar ze zei misschien geeft het je dan wat rust. Daar heeft ze gelijk in. We denken er nog overna. Met mn partner ben ik ook heel open, hij weet precies hoe ik me voel en hij vind het vreselijk dat ik het allemaal maar moet ondergaan. Desondanks is onze kinderwens nog steeds erg groot. & zouden graag nog een wondertje samen krijgen. Je verhaal geeft me wel moed, moed voor de toekomst. Nogmaals bedankt voor je berichtje!
Graag gedaan meid! Sterkte komende tijd. Als je nog vragen hebt of je verhaal kwijt wil... Let me Know!