Och meis, zo herkenbaar! Ik had het na mn eerste ook en nu ook weer hoor. Ik kan nu ook om alles huilen. En ik weet dat dat nog wel een tijdje zal duren. Het wordt wel minder, maar ik zal altijd emotioneler blijven dan vóór mn zwangerschappen volgens mij. En mijn vriend die moet het er maar mee doen Kan ook minder hebben van hem, barst ook sneller in huilen uit. Gelukkig is ie er nu wel aan gewend. Sterkte meis. Als het goed is wordt het minder als je hormoonhuishouding weer wat veranderd. Maar hou het inderdaad wel in de gaten. En vraag je man ook om het in de gaten te houden. Sterkte!
Heeeeeeeeeel herkenbaar. Voordat ik zwanger raakte huilde ik zelden. Meestal als ik ongesteld moest worden trouwens En tijdens de zwangerschap was ik wel emotioneler, maar sinds ik bevallen ben... ik huil zooo veel!! Terwijl ik ZO blij ben met ons meisje!! Ik snap het gewoon zelf niet... ze is ZO lief en braaf, en ik voel me schuldig dat ik toch zo loop te janken terwijl zij mij totaal geen reden geeft om te janken! Oké, ik moet herstellen van een totaalruptuur, bekkenklachten en een blaasontsteking, maar goed, voor de rest gaat het eigenlijk steeds beter, ook lichamelijk... het enige wat ik echt vervelend vind zijn die kraamtranen! Daarstraks ook weer een huilbui van drie uur lang gehad, het hield maar niet op! Voel me dan zoooo verdrietig... en bezorgd, en gestresst... Ik hoop ook echt dat het elke dag wat minder wordt! xxx
Nou, t wordt er hier nog niet beter op. Gister bij de HA geweest en heb knobbeltje in mn oksel. Ze vertrouwd het niet en moet nu naar ziekenhuis. Ik was er zelfs vrij laks over (na geboorte Daan knobbel in borst en dat was een melkkliertje) maar toen ik ziekenhuis belde waren ze daar ook op gebrand om me snel te zien. Dan schiet het toch wel ff door je hoofd heen van OJEE.... (Helemaal aangezien mn moeder overleden is aan eierstokkanker en dat kan in verband staan met borstkanker etc...) Moet nu vrijdag voor een echo....
Het begint hier nu wel minder te worden (maar is na mijn eerste nooit helemaal weg gegaan eigenlijk, ik ben zoiezo in het algemeen meer emo geworden) maar toen ik 2 maanden bevallen was kon ik ook janken om een scheet en dat hoor ik eigenlijk overal om mij heen van net bevallen vrouwen dus helemaal niet zo gek, je bent gewoon nog een beetje zo'n lopend hormonenbommetje