Beste Dames, Na een heftige relatie van bijna 5 jaar heb ik er een punt achter gezet. Nu gaat het met mij zowel lichamelijk als geestelijk best goed, maar ik ben bang dat ik na mijn bevalling een emotionele klap krijg. Tijdens mijn zwangerschap kan ik de ellende van de relatie met mijn ex niet verwerken. Om een iets duidelijker beeld te schetsen van de situatie heb ik mijn blog gekopieerd. Graag zou ik adviezen van jullie krijgen over hoe ik hier het beste mee om kan gaan. Ik zoek liever geen hulp bij een psychiater etc. Alvast bedankt, Groetjes RoxieJ Onze relatie, van 5 jaar, is een fuckin hell geweest. Zoveel diepte punten in onze relatie, dat ik geloofde dat we niet dieper konden zinken. Jij was alles wat ik had, waar ik in geloofde. Maar zelfs jij, vader van ons kindje, hebt ons gewoon belazerd. Eindelijk kan ik mijn verhaal naar buiten brengen, want ik ben niet meer van jouw!: Alles heb ik op gegeven voor onze relatie; want jij bent was de ware voor mij. Jij was mijn partner, mijn maatje, mijn papi, mijn allesje! Het gevoel dat ik niet zou kunnen leven zonder jouw, maakte me gek. Samen hadden we grootse plannen; we zouden beginnen met een huisje, boompje, beestje. Daarna zouden we trouwen en aan kinderen beginnen. Dit alles lag het laatste jaar van onze relatie in handbereik. We kregen 18 september 2007 ons eigen plekje, een schitterend huisje, waar we ons geluk zouden vinden. Een hondje volgde al kort daarop. We kregen een Amerikaanse Stafford, Angel. Daarna ging het alweer snel bergafwaarts met ons. Angel bleek opgeleid tot vechthond, in de eerste 2 weken dat we hem hadden heeft hij een andere hond aangevallen. Angel bloedde als een rund. We hadden weinig geld, geen verzekering voor de hond, en geen stamboom en/of andere papieren waarmee hij geregistreerd stond. Kleine Angel moest toch worden geholpen, zijn oogje was helemaal opgezwollen, een knikje in zijn staart en de vellen hingen aan zijn wang. Met ons laatste geld, zijn we naar de dierenarts geweest, hier kreeg hij medicijnen en gelukkig was hij er binnen een paar weken weer boven op. In die tussen tijd, ging het ook steeds slechter tussen ons. Steeds vaker kregen we wrijvingen, die leidde tot ruzies. Bijna tot slaande ruzies toe! 5 Maanden later gebeurde ons het volgende: Ik raakte zwanger. Opeens moest ik snel handelen, wilde ik het kind wel of niet? Jij wilde het kind niet, je was er nog niet aan toe. We moesten eerst nog de wereld en elkaar ontdekken. Er was geen geld voor een kind en ik was tenslotte nog met een studie bezig. Binnen 1 week had ik een afspraak gemaakt bij een abortus kliniek. Daar zat ik dan, hoogst ongelukkig en toekijkend hoe jij naar andere vrouwen zat te kijken. Wat voelde ik me daar kwetsbaar. Doodsbang voor de behandeling en geen enkele steun van jouw gekregen. Nee, daarin tegen ga je nog eens tegen de arts tekeer, omdat ze niet wist wat het was om nu een kind te krijgen. Gelukkig kreeg ik 5 dagen bedenktijd, dus hoefde ik niet gelijk de knoop door te hakken. Er verstreken ondertussen 3 weken, je bleef maar volhouden dat weghalen de beste oplossing was. De twijfels sloegen toe, mijn verstand vond ook dat ik te jong was voor een kind, maar mijn gevoel was al verkocht. Achteraf zie ik, dat ik vanaf dag 1 al het kindje op de wereld wilde laten komen. En dit is ook wat er zal gaan gebeuren! Je wilt het kindje niet erkennen, geen alimentatie betalen en geen verplichtingen... Daarnaast ben ik er vandaag achter gekomen dat je me hebt bestolen. Je hebt mij en ons kindje nu in de schulden gebracht, door mijn bankpasje helemaal leeg te trekken tot het krediet wat ik rood kan staan. Maar ook voordat we onze toekomst zo dichtbij zagen komen, hebben we veel leed en pijn moeten voelen. Het is een wonder dat ik nog niet gek ben geworden, maar juist sterker in mijn schoenen ben gaan staan. De steun die ik krijg van mijn ouders, is me zo dierbaar, dat ik voor beide door het vuur zou gaan. Want zonder hen, zou ik eraan onder door zijn gegaan.
wat een verhaal... goed dat je je hart hebt gevolgd en niet de wensen van een vent die je zo laat vallen en ook nog eens je bankrekening leegplunderd, wat een schoft. hoe kun je de bankrekening plunderen van de vrouw die je kind draagt en die straks ook moet onderhouden in dr eentje? how low can you go? goed dat je mentaal gezien nog zo sterk bent en voor jezelf en je kindje opkomt. bravo... geniet nog even van je kleintje in je buik en zet m op!
Bedankt voor je berichtje, ik geniet ontzettend van mijn zwangerschap, maar ben best bang voor de toekomst.. Had je toevallig ook nog tips? Heel erg onbeleefd na het posten van een berichtje, maar ik ga nu toch naar bed. Hopelijk blijven jullie gewoon reageren en lees ik morgenochtend jullie meningen. Groetjes, RoxieJ
de grootste tip die ik je kan geven is: laat meneer lekker in de stront zakken . ikzelf heb ernaast geregeld dat de vader van mijn zoon alimentatie gaat betalen, zonder dat hij juridisch vaderschap heeft, hij is enkel en alleen de verwekker en erkend het kind niet. veel meiden kiezen toch voor de optie 'jij niks met ons te maken, dus hoeven we je geld ook niet'.. maar ik geloof persoonlijk dat acties consequenties hebben en die consequentie is in zijn geval alimentatie betalen (dat heet een vaderschapsactie). Nadelige bijkomst is dat je een advocaat inschakeld, maar daar profiteert je kind wel 21 jaar lang van (ik ga het geld sparen voor zijn studie later). ik was en ben nog een beetje bang voor de toekomst, omdat je t toch alleen moet doen. maar ik merk naarmate de zwangerschap vordert, dat je familie en vrienden steeds enthousiaster worden over de baby. dus je bent nooit alleen en mocht je het nodig hebben, kun je altijd rekenen op iemand. ik ben persoonlijk het meest bang over geldzaken. ik ben freelancer en dat betekend dat inkomsten iedere maand anders zijn, dan ga je je zorgen maken over kinderopvang, rekeningen etc. Dat betekend gewoon dat ik na mijn kraamperiode gewoon heel hard moet werken aan mijn eigen zaak. Maar niemand heeft ook beweerd dat moeder worden easy is! na je gewone baan is moeder zijn een dubbele fulltimebaan, dus het word hard werken! dat geld voor iedereen, maar dat komt goed... kan niet anders ook, je MOET wel.
hoi meis, ik hoop dat de liefde voor je kind er voor zorgt dat je na de bevalling sterker bent dan ooit. je kan het echt, daar heb je geen vent voor nodig en zeker niet eentje die liegt en bedriegt en je besteelt.
heel veel strkte ik was ook alleen toen ik van men eerste ben bevallen en had ook zoiets ik ga in de put geraken maar eens je je kindje in je armen houd vergeet je al je zorgen vlug hoor ik heb ervoor gevochten en heb nu een perfect leven opgebouwd een man gevonden die mijn zoon aanvaard als de zijne en van de biologische vader horen we niets meer en dit vind ik maar goed ook hoef ik me daar niets van aan te trekken mijn zoon leeft in een normaal gezin zonder weg en weer gesleur tussen 2 gezinnen en krijgt er nu een zusje bij
Hallo Roxstar, Wat een verhaal joh! Kan me voorstellen dat je bang bent voor na de bevalling. Om eerlijk te zeggen denk ik dat je er wel rekening mee moet houden dat je het emotioneel wat zwaarder gaat krijgen. Vooral een dag of 5 na de bevalling. De beruchte kraamtranen...... Maar ook denk ik dat je sterker bent dan dat je denkt! Als je eenmaal je kleintje in je armen hebt, kan je opeens de hele wereld aan. ( tenminste dat is mijn ervaring..) En tuurlijk zal je wel eens een dipje hebben maar vergeet niet dat we allemaal van die momenten hebben zo vlak na de bevalling. Zelfs in al die happy families onder ons..... Dus ja, houdt er rekening mee dat je gevoelens en emoties alle kanten op stuiteren maar weet ook dat je niet de enige bent!
Pff wat een klote situatie.. goed van je dat je zo sterk bent! Zolang je dit volhoudt komen jij en je kleintje er wel.. en idd wat rainbow al zegt, flink in de stront laten zakken! Zo'n vent kan je echt NIKS mee.. Over geldzaken zijn rainbow en ik het meestal niet eens Ik ben inderdaad van mening dat ik zijn geld niet nodig heb, niet wil, en wil ook niet meer dat hij om de hoek komt kijken... wil gewoon echt niks meer met hem te maken hebben! Maar dat is natuurlijk een keus die je zelf moet maken.. de keus van rainbow is ook een goed doordachte, slimme keus!
Hey Dames, Bedankt voor jullie reacties! Ik zat gisteravond inderdaad even in een dipje, en ik heb nu alweer het gevoel dat het allemaal wel goed komt. En na de bevalling zien we wel weer verder.. Mocht ik echt depressief worden dan zijn er ook wel weer uitwegen. Think Positive! Groetjes, RoxieJ
Gelukkig dat je weer wat positiever ingesteld bent. En die dipjes... pff.. ik ken het hoor. Heb soms ook het gevoel hoe ik het in godsnaam allemaal moet doen
Kraamtranen krijgen ook vrouwen die er niet alleen voorstaan Met tijden is het erg zwaar meid, maar met tijden gaat het ook erg goed kies voor jezelf, dat zal voor jullie (met name op langere termijn) veel beter zijn!
Hoi, Wat een rotsituatie waar je in hebt gezeten zeg! Gelukkig heb je voor jezelf en je kindje gekozen. Ik ben ook alleen, mijn man en ik zijn nu 4 maanden uit elkaar. En ik ben ook bang voor een klap na de bevalling omdat je dan zooo kwetsbaar bent. Ik heb een tip gekregen van iemand en vond hem heel erg waardevol. Op een moment dat je je heel erg sterk voelt moet je rustig gaan zitten en voelen waar je die kracht vandaan haalt. Als je straks in je kraamtijd er helemaal doorheen zit, kun je je kracht daarvandaan weer oproepen. Ik ben nog niet bevallen, maar kan me voorstellen dat het wel gaat werken... Groetjes Jessica
die kraamtranen krijgen bijna alle vrouwen indd... al is het alleen al door de stuwing van borsten lol. indd goede tip jessica.
wilde even zeggen dat ik het knap vind de keuzes die je maakt. tis niet niks allemaal. geniet van het wonder dat je bij je draagt. en succes met alles