Lieve @Lill Ik ben het Roseline, door jou ben ik terug gekomen op de site en vooral omdat ik heel stom en ondoordacht mijn profiel had verwijderd, omdat ik totaal niet goed in mijn vet zat. Het gaat gelukkig beter, even voor de duidelijkheid. Maar nu over jou, pfff wat is er gebeurd? Ik schrok me echt een hoedje om je bericht te lezen en zeker gezien de keuze die je van plan bent te gaan maken. Niet doen, niet doen.. Gezien je achtergrond en je wens zal ik me wel goed laten informeren als ik jou was, maar ik denk echt dat je spijt van je keuze gaat krijgen. Je kan misschien bang zijn dat je momenteel je kind niet alles kan bieden, maar er worden kinderen slechter op de wereld gezet. Het is niet de ideale situatie meid, maar er groeit wel een nieuw mensje in jou. Wat vooral aandacht, liefde en een fijn nestje verdiend en ik geloof dat jij dat je kindje kan geven. Ik wil je niet om praten, ach misschien ook wel. Ik geloof dat jij het kan. Het blijf je eigen keuze, maar denk er alsjeblieft goed over na. Ps. even voor de duidelijkheid ik ben niet tegen abortus, maar je zou het bijna denken gezien mijn reactie.
Je zou ook nog met een psycholoog kunnen praten. Die kan jou zeker helpen op basis van de twijfels die je hebt. Ik ben een alleenstaande moeder, heb het niet al te breed en heb maar een klein netwerk. Toch krijgt mijn meisje alles wat ze verdient en is ze een gelukkige peuter. Natuurlijk moet je wat creatief zijn met opvang maar dat moeten twee ouders die werken ook. Als alleenstaande krijg je flink wat toeslagen (alleenstaande oudertoeslag kan oplopen tot €300,- pm) en al wil de vader niets met het kindje te maken hebben, je hebt wel gewoon recht op kinderalimentatie. Uit je berichten merk ik op dat je twijfelt en dan adviseer ik het je vooral om het niet te doen. De kans dat je spijt krijgt is ontzettend groot! Natuurlijk is het moeilijk en zwaar maar zodra dat kleine wezentje straks in je leven is, wordt je creatief genoeg om het allemaal voor elkaar te krijgen. Het is echt iets moois! (En nee, ik ben niet tegen abortus)
Bedankt meiden voor jullie reacties. Ik heb sowieso een vaste psycholoog al jaren en had dit ook met haar al opgepakt. En samen met haar het aan mijn moeder verteld vorige week. Mijn psych zei ook dat mijn twijfels vooral bestaan uit praktische bezwaren, en dat die allemaal te fiksen zijn. Ik ben gewoon zo vreselijk bang. Het had nooit op deze manier moeten gebeuren. @Rozeline ik ben blij dat je terug bent meid. En dank je voor je berichtje
@Lill dat is logisch meid, maar sommige dingen komen gewoon op je pad. Mijn gevoel zegt ook dat je te veel twijfelt en dan moet je het echt niet doen. Alles valt op te lossen, maar een kindje weg halen kan je nooit meer ongedaan maken. Heel veel knuffels voor jou
Ik ben het volledig eens met je psycholoog. De praktische dingen zijn allemaal op te lossen, maar als je dit kindje weg laat halen, krijg je het nooit meer terug. En zoals jij het erover hebt, ga je je altijd afvragen 'wat als'. De onzekerheid is moeilijk, maar een kindje heeft echt niet veel nodig. Een boterham, wat te drinken, avondeten (en dat heb je zelf ook al nodig), een plek om te slapen en een heleboel liefde. Dat kun je allemaal geven. Zet niet te hoog in. Je kind hoeft echt geen pony als hij/zij 6 is, een nieuwe scooter bij 16 en een luxe auto bij 18
Das waar. T was ook gewoon fijn als de vader zich niet zo op zou stellen als hij doet. Maar goed, dat kan ik niet veranderen, hij heeft ook recht op zn eigen gevoelens. Ik vind t gewoon lastig om eventueel tegen zijn wens in te gaan.
Ik snap dat het moeilijk is, maar je zult zijn gevoelens echt even aan de kant moeten schuiven. Het gaat hier om jouw gevoelens en jouw leven. Je geeft duidelijk aan een kinderwens te hebben, maar de omstandigheden zijn niet ideaal. Eigenlijk geef je daarmee al aan je keuze gemaakt te hebben. Je bent bang voor reacties van anderen en dat is niet raar en heel normaal. Mensen zijn kuddedieren en zullen dus van nature zoveel mogelijk de groep volgen en zich dus ook de mening van anderen aantrekken. Dat maakt ons sociaal. Maar zo nu en dan mag je ook egoïstisch zijn en doen wat voor jou de juiste keuze is.
Ach hier ook een ex die geen kindje wilde. Situatie is nog steeds niet idiaal. Hij is getrouwd en had mij dat niet verteld. Ondanks dat ook ik een abortus heb overwogen ben ik blij dat mijn zoontje er is. En guess what, hij ziet zn pappa bijna elke week. Nog steed hebben wij samen nog wel het een en ander uit te vechten maar mijn zoontje heeft wel een band met zn pappa. Ondanks alle gemene dingen die ik naar mn hoofd heb gekregen om toch de zwangerschap maar af te breken.
Jullie reacties doen me echt veel goed. Dank jullie wel. Ik ga echt even goed alles op een rij zetten
Kindjes die door de pil heen komen, komen met een reden, sterker en groter dan dat wij kunnen beseffen.....
Komt allemaal wel goed. Om praktische zaken moet je nooit een zwangerschap afbreken. (overal is een oplossing voor) Natuurlijk wil je rekening houden met de gevoelens van de vader, maar zou je het jezelf kunnen vergeven dat je iets hebt laten weghalen waar je zoveel van zou kunnen houden? En omdat het praktische niet uitkwam? Weet wel hij is niet de man voor jou. Wil je heel veel wijsheid meegeven en sterkte met de beslissing die je maakt.
Dat hij niet de man voor mij is dat weet ik denk ik al. Toen we aan het 'daten' waren vond ik hem wel heel leuk maar toen wist ik ook al niet of het leuk genoeg was voor een relatie. Maar dat is dan niet zo erg. Het betekend alleen wel dat als ik dit kindje wil houden, ik voor de rest van mn leven toch ook aan hem vastzit. One way or the other.
Dan is de vraag eigenlijk een hele andere. Wil/kan ik Alleen een kind groot brengen Dat is de vraag waar je Voor staat, Niet of het kindje net iets te vroeg komt Voor 'jullie' want eingenlijk is er Geen 'jullie' Als er in dit geval een 'jullie' is, dan is het jij en je kindje. Zie je dat zitten? Dat is aan jou. Sorry ik zet het even zwart/wit neer Maar het antwoord komt uit je gevoel... Want het zal zwaar worden en dan is het ook je gevoel/Drijfveer die je zal moeten helpen. Is die sterk genoeg dan kan je (kunnen jullie!) alles aan Succes <3
Ik heb besloten dat ik ervoor ga. Ik zal het de vader nog moeten vertellen en hij zal niet blij zijn, maar dat zien we dan ook wel weer. Ik kan echt niet met mezelf leven als ik dit leventje afbreek. Lieve meiden/dames die me van advies hebben voorzien, dank jullie wel.
Fijn dat je naar jezelf hebt geluisterd. En de vader hoeft niks te erkennen en gezag aan te vragen, dus hij heeft ook gewoon een keuze
weet ik, maar hij heeft zelf aangegeven dat hij het niet zou kunnen verdragen om geen rol te spelen. We zullen zien. Hem kan ik niet sturen, ik kan alleen varen op mezelf nu.
wat een dappere keus. Je komt er wel met dit kleine wondertje. En dat er nu geen pappa is wil niet zeggen dat die er nooit komt.
Ik ben blij om dit te horen @Lill. Nu kan ik je officieel feliciteren. Je bent zwanger... jeh!! Spannend.