Idd ik had ook hele verkeerde denkbeelden overmezelf. Ik had het gevoel dat iedereen het goed deed en ik alles fout. Heb me ook heel lang een slechte moeder gevoeld. Die beelden bleken helemaal niet goed te zijn. Door de gesprekken met de psych en simpele opdrachtjes kreeg ik er grip op. Zie nu wat ik waard ben. Als ik vroeger bij een winkelruit langs liep zag ik dat ik ingedoken liep. Nu loop ik met een rechte rug en de borst vooruit. Vorige week had ik een gesprek met de logo en die vroeg me wanneer zoonlief begon te praten. Dat is dus iets wat ik je niet kan vertellen. Heb me daar heel lang schuldig over gevoeld maar gelukkig is dat nu voorbij. Ik geniet met volleteugen van de kleine man. En waar hij me eerder vaak te veel was door vermoeidheid is het nu soms zo dat ie mama niet bij kan benen hahahahha. Vriendinnen begrepen mij ook niet helaas. Het heeft me vriendschappen gekost. Tja niet leuk maar die mensen kosten me meer energie dan dat het me energie opleverde. Meid doe het met kleine stapjes. In dit geval gaat het gezegde hardlopers zijn doodlopers helemaal op. Doe het in kleine stapjes en accepteer dat je dagen hebt waar het niet wil lukken elke dag kun je weer op nieuw beginnen. En helaas horen bij elke stappen voor uit ook weer een stapje achter uit. Maar je zal niet meer zo diep terug zakken
Idd uiteindelijk zal de tijd dat je aan het verwerken en helen bent niet zo zwaar lijken als je er op terug kijkt dan de tijd dat alles zwart was. Je zult steeds meer kracht krijgen om de volgende stap te nemen
Heel veel sterkte meid! Ik herken je verhaal. Het gaat nu met mij een heel stuk beter dan twee jaar geleden, maar dat is zelfs nog steeds soms moeilijk te zien. Die schop onder mn billen van mn man heb ik nog steeds regelmatig nodig, ben snel geneigd alles zwart in te zien. Meid, tis niet makkelijk om uit een dal omhoog te klimmen! Wat mij nog steeds wel helpt is op de dag eens stil te staan en bewust te kijken naar wat voor plezier mijn dochters hebben bij bv spelen en daar echt even van proberen te genieten, al is het maar een paar seconden! Sterkte!