Ik heb een variatie op zwarte piet. Ooit aan mijn moeder gevraagd of die donkere meneer achter ons een Duitser was... ben benieuwd waar mijn kleine troela over een tijdje mee gaat komen....
Als kinderen zulke dingen tegen/over mij zeggen vind ik dat ook nooit erg hoor, i.t.t volwassenen die bewust een rotopmerking willen maken. Zelfde met iets over het gewicht enzo.
Mijn dochter tegen de kapper: - He! Heb jij een tatoeage? - Ja, kijk maar, een vlindertje - Is die echt? - Ja, dat is een echte - Dat is wel een beetje dom dan... - Dom, waarom is dat dom? - Weet je wel dat die er nooit meer af gaat, daar krijg je echt spijt van! Gelukkig kon de kapster er wel om lachen
Toen ik 3 was en naar een oom en tante gingen, deed mijn oom de deur open. Type zwarte stekels, rond hoofd, forse wenkbrauwen en snor, stoppelbaard. Zei ik recht in zijn gezicht 'jij bent een monster!' Gelukkig kon iedereen er achteraf wel om lachen.
Vandaag ook weer een mooie in de supermarkt. Jongste zoon zag een dametje lopen die niet zo groot was, eigenlijk heel klein. Niet eens zo heel veel groter dan hij (Gewoon een oud vrouwtje, niet iemand met een lichamelijke afwijking). "Mama, hij is klein he, mama, hij is klein he, MAMA, KIJ-HIJK, HIJ IS KLEIN HE!" Gelukkig praat hij nog niet zo heel duidelijk, en het vrouwtje in kwestie hoorde het volgens mij niet, maar diverse mensen om ons heen wel en die moesten lachen. Ik heb maar even zachtjes gezegd dat dat niet zo netjes is om zo te roepen en hem afgeleid, totdat hij haar vergeten was.