pfff herken het heleemaaaalll niet.. ik was blij dat dat vrouwtje opgehoepeld was en ik weer IK was in mijn eigen huis.. wat heeft ze nou eigenlijk gedaan hier ik wist alles al en zij was alleen een blok aan mijn been.. toen ze op zaterdag weer weg ging hebben wij echt opgelucht adem kunnen halen en lekker gaan wandelen met ons meisje.. (maar goed ik had ook echt geen fijne kraamhulp) bemoeide zich overal mee zelfs als mijn vriend iets uit de la wilde pakken in de keuken `wat ga je doen? heb je iets nodig.. uhhhh ik ben in mijn eigen huis hoor!!
Ik vond het ook rot toen ze weg ging, ze kwam na 2 weken gelukkig nog een bakkie doen Dus ze voelde niet zo heel erg weg zeg maar. En deze keer komt mijn buuf kramen, heeeeerlijk Die gaat dus voor mijn gevoel helemaal niet weg
Dank jullie voor je reactie! Ik ben er even tussenuit geweest, even alles op een rijtje zetten, genieten en rusten. Ik voel me nu veel beter, maar de week na het vertrek van de kraamhulp, was wel zwaar. Ik heb nog steeds die momenten dat ik denk: was het maar een maand geleden (Elle is nu 4 weken en 1 dag oud), was het maar... etc. etc. Gelukkig blijkt dat ik niet de enige ben met dit soort gevoelens, en herkenbaar ook wat jullie zeggen. Koesel (ik geloof dat je zo heet..; wat jij schrijft herken ik heel erg. Ik ben besloten om er ook werk van te maken; ik heb na elke belangrijke fase in mijn leven moeite met het afsluiten ervan en met deze bevalling komt maar weer eens extra duidelijk naar voren. Ik hoop dat iedereen geniet van de kindjes en de tijd die nog komen gaat! Ik weet in elk geval zeker dat ik ga genieten nu! Groetjes, Pinda83
ik herken het heel erg. sinds maandag is mijn kraamhulp weg. veel tranen gelaten. mis heel erg t gezelschap ook. ook vind ik het zwaar om bijna alles alleen te doen. ben ook herstellende van keizersnede. mn vriend helpt wel wat maar moet overdag werken en in de nacht is hij weg al vanaf ongeveer 20.30 hij moet op ma di do vr dialyseren. wo avond heeft hij taalles ook altijd weg. t alleen zijn is t vooral dat mij heel zwaar valt. mijn kraamhulp was echt n schat. echt n aanrader. mn moeder en wat vrienden helpen wel maar toch die leegte , de gezelligheid de tips en trucs mis t echt. pinda ook wat je schrijft van moeilijkheden met afsluiten van levensfase herken ik ook zo. hoe heb jij t nu opgelost dat je je beter voelt?>
@pinda heej.. oh meid wat ontzettend herkenbaar zeg! Vandaag was de kraamhulp hier ook voor het laatst en heb tranen met tuiten gehuild. Het is toch alsof je een soort van periode afsluit inderdaad en je moet het nu natuurlijk helemaal alleen doen. Ben heel erg benieuwd hoe het nu met je gaat? Duurde het lang of was het onzekere gevoel al vrij gauw weg? Hopelijk heb je een goeie ritme kunnen vinden met de kleine! @Lautje2980 Jaa ik ga de gezelligheid ook echt missen. Heerlijk dat er een week lang iemand in huis is om mee te kletsen en te lachen.. je voelt je dan niet zo alleen. En nu ze weg is is het meteen weer heel stil in huis (op een huiltje na natuurlijki hahaha) De bevalling is ook zoiets bijzonders.. SJonge ik denk er zo vaak aan terug en zou het zo weer doen! had nooit gedacht dat zwanger zijn, bevallen en alle dingen eromheen zo'n impact op mij zouden hebben! Geniet allemaal van de kleintjes en we kunnen het!
ja idd he die gezelligheid zon kleintje is ook gezellig natuurlijk maar ja toch wel heel anders t is gewoon ook leuk je gevoelens te delen enzo en direct je vragen te stellen ipv eerst zoeken op internet of bellen ofzo. maar bevalling, nee dat zal ik niet weer zo snel doen. helaas is t bij mij spoed keizersnede geworden. bevalling verliep eerst heel voorspoedig en toen op t laatst problemen doordat hij sterrekijker was en te groot voor geboortekanaal meneer zat dus klem. dus ja eer er een tweede komt zal ik echt even heeeeel goed nadenken. al zal t al zo zijn dan pas over 4jaar ofzo
Oh ja heeeeeel herkenbaar. Ik begon op dag 1 al te janken bij het idee dat ze een week later weg zou gaan. Wij hadden een geweldige kraam. Een vriendin van mijn schoonmoeder en al 41 jaar in het vak. Echt een topmens. Ik zal haar nog vaker zien dus dat vind ik wel een fijn idee. Gelukkig ben ik nu al iets zekerder. Ik vond het namelijk wel moeilijk dat ik nog moest herstellen van de KS en niks zelf kon. Ik wilde de kraamweek echt gebruiken om alles goed te leren, maar werd uiteindelijk pas aan het einde van de kraamweek wat mobieler.
Ik had hetzelfde, ik zag als een berg op tegen de dag dat de kraamhulp wegging. De hele week heb ik me groot gehouden qua emoties, maar toen ze met haar jas aan klaarstond om weg te gaan heb ik toch even een flink potje op haar schouder staan snikken. Ik was zo onzeker als wat, en klampte mij behoorlijk aan haar vast. Het idee dat ik het vanaf dat moment alleen moest gaan doen maakte mij heel bang. Moeite hebben om bepaalde dingen af te sluiten en afscheid te nemen herken ik ook, zo voelde dat voor mij ook. Al kan ik niet echt zeggen dat ik nou enorm van de kraamweek heb genoten. Ik geniet nu véél meer van mijn zoon dan in die beginperiode. Maar het komt goed meid, echt
Ik herken het helaas ook helemaal niet. Tijdens mn intake gesprek heb ik voor 49 uur kraamzorg aangevraagd, en na de bevalling heb ik aangegeven toch 24u te willen, ondanks dat ik best een heftige bevalling gehad heb. Ik zat er gewoon niet op te wachten, om een "vreemde" in mn huis te hebben. Nu is ons voordeel ook wel dat mn partner de eerste weken vrij heeft gepakt, aangezien hij nog heel veel verlof uren staan had. Uiteindelijk heb ik maar 12u kraamzorg gehad, gewoon voor het nodige advies en natuurlijk controle van mn hechtigen e.d. en controle van de kleine. We hadden wel een hele lieve vrouw, die liet ons ook echt in ons waarde, maar toch wel blij dat ze naar 4 dagen wegging. We hadden voor de andere 3 dagen nog iemand anders kunnen krijgen, zodat we alsnog 24u hadden, maar dit wilden we allebei niet.
Daar was ik weer! Ik ben niet meer zo actief hier, ben veel te druk met kijken naar mijn mooie meisje... Het gaat nu veel beter met mij, maar nog steeds zijn er momenten dat ik denk: oh,. wat gaat de tijd toch snel, deze periode komt nooit weer terug! Ik krijg dan meteen weer dat 'heimwee-gevoel' waar ik het eerder al eens over had. Ik vind dit vervelend, maar weet ook dat ik dit altijd heb bij bijzondere gebeurtenissen! Mijn kraamhulp heeft voruge week nog gebeld, erg lief. Heb verteld hoe het ging en dat ik nog steeds wel moeite heb met het aanpassen. Zij gaf ook wel aan dat dit erg veel voorkomt, dus tja... gewoon de tijd nemen en genieten! Iemand vroeg hier hoe ik heb voor elkaar heb gekregen dat het nu zo'n stuk beter gaat. Ik heb hier geen duidelijk antwoord op! Op een zekere dag in week 4 voelde ik me 's morgens gewoon opeens veel beter! En: het accepteren dat je je zo voelt en dat dit mag, dat helpt ook erg, vind ik. Ik voelde me eerst erg schuldig dat ik me zo depri voelde (onze kinderwens was erg sterk, en ik dacht: nu hebben we eindelijk een kleintje, en voel me ik zo!!), maar ik heb het geaccepteerd en geleidelijk voelde ik me beter. Verder ga ik er veel op uit: wandelen (ondanks het *#@^weer), naar mijn ouders, vriendinnen etc. Ook tijd voor mezelf zoals bijvoorbeeld winkelen heeft veel geholpen. Ik denk dat iedereen op zijn eigen manier omgaat met dit soort dingen, maar het is fijn hier te lezen dat er veel meer meiden zich voel(d)en zoals ik. Denk er maar aan dat het echt afneemt, en dat het genieten echt wel gaat komen! En anders zijn er veel mensen die je kunnen helpen! Zo sta ik wel onder controle bij het consultatiebureau; ik heb hier gesprekken over mijn gevoelens. Allemaal succes, geluk en veel geniet-momenten gewenst! Gr. Pinda83
Hier vanmorgen ook een potje zitten janken Vorige week ben ik met een KS bevallen van onze zoon Lucas. We hebben 4 dagen in het ziekenhuis gelegen en mochten zaterdag naar huis. Vol spanning zat ik te wachten op de kraam verzorgster. Wat een leuke vrouw! Een jonge spontane meid, met zelf twee kleine kindjes. Wat heb ik veel van haar geleerd en wat hebben we veel gewoon gezellig gekletst. Ze ging als een wervelwind door het huis, waste, streek, we kregen ontbijt op bed, enz Vanmorgen nog even geoefend met de tummytub samen en de laatste dingetjes doorgenomen. Nu moeten we het echt alleen doen, en van de ene kant weet ik zeker dat we dat kunnen, maar van de andere kant vind ik het best eng..... Wel heeft ze me haar mailadres gegeven, iets wat ze normaal niet zo snel zou doen, maar het klikte gewoon heel leuk! En ik mocht haar altijd mailen zei ze, nou zal ik dat niet zo snel doen omdat ik dat niet netjes vind...wel om te laten weten hoe het gaat, maar niet om problemen voor te leggen...
En dan gaat de kraamhulp weg.... en dan heb je lekker je gezin en huisje helemaal voor jezelf..! Ik was heel blij dat de heks weg was..! Maar ik kan me voorstellen dat je dat met een leuke kraamzorg heel anders kan ervaren. Maar maak je niet te druk, je kunt het echt wel!
Ik zat er ook heel erg tegenop dat de kraamzorg weg zou gaan. Maar dat kwam omdat alles zo nieuw is en je dan ineens alles alleen moet doen. Maar het ging zo goed toen de kraamzorg weg was, kon weer m'n eigen ding doen en lekker genieten van mijn baby! Mijn kraamweek heb ik als een hele mooie week ervaren
Ik heb op de dag dat de kraamhulp weg ging ook zitten huilen, en de kraamhulp zo van dat zijn nu de kraamtranen. Van tevoren had ik aangegeven dat ik ze nog niet had gehad namelijk. Ik ben benieuwd of ik bij me volgende bevalling ook weer kraamtranen heb als de kraamhulp weg gaat. We hadden dan ook wel een hele lieve kraamhulp. (Van tevoren hadden we een uurtje na de bevalling een andere gehad maar die was echt nikss heel ongeïnteresseerd kwam ze over, was daarom blij dat ik haar niet langer heb gehad.)