Het lijkt me zo een heftige boodschap om te horen te krijgen. Krijg je naast medische begeleiding hulp bij het ontwikkelen van een ander eetpatroon en emotionele begeleiding om dit een plekje te geven?
Heftig meid, maar probeer toch positief te blijven en je levensstijl aan te passen waar nodig. Je hebt altijd nog een kans ook om wèl gewoon 80 te worden, houd dat voor ogen. Is het niet mogelijk om huishoudelijke hulp te krijgen en/of iemand die kan helpen met de kinderen? Dan heb je alleen je werk voor de sociale contacten en de leuke dingen met je kinderen. Misschien kan je man ook wat minder uren werken?
Wel mooi dat je veel handvaten hebt gekregen hoe je het beste zou kunnen gaan leven. Betreft je werk, ik ben van mening dat het goed is om te blijven werken vanwege de collega`s wat jij zelf benoemd, wellicht kun je met je werkgever bespreken dat jij alleen werkt wanneer het rustig is, eventueel zou je dit met een arboarts kunnen regelen. De rest van de uren ben je dan arbeidsongeschikt. Je hebt een hartprobleem, geen klein probleem, dus serieus nemen zullen ze wel moeten! succes en rustig aan, doe veel dingen die je leuk vindt om te doen.
Jeetje dat is even een heftige mededeling. Wil je heel veel sterkte wensen! Ik ben er verder even stil van.
Bij t lezen van de titel had ik niet verwacht dat t zo letterlijk was. Zo zeg jij krijgt t voor je kiezen Heel veel sterkte, ik hoop dat je je leven zo kunt inrichten dat je voldoende rust krijgt en dat t lukt om van zoveel mogelijk momenten te genieten. Vooral om dat de toekomst blijkbaar erg onvoorspelbaar is momenteel. Wel positief dat de echo t zelfde was als vorig jaar, toch?
Heel veel sterkte hiermee, vreselijk nieuws. Mbt werk, misschien kun je iets regelen dat je gewoon boventallig bent. Dat je werkt als je kunt en anders niet. Want je bent nu 50% afgekeurd maar als ik het zo lees zou dat 100% moeten zijn. Tussen de mensen zijn is natuurlijk ook belangrijk. Verder idd kijken of je ergens hulp extra kunt krijgen al zal dat wel moeilijk worden want je hebt een partner en dan krijg je tegenwoordig niet veel hulp meer.
Pfff heftig zeg. Wat moet jij in onzekerheid en angst leven. Je leven hangt af van een klein apparaatje . Wil je heel veel succes wensen en hopelijk krijgen ze je hart weer zo op gang dat het alleenondersteunt hoeft te worden en weer zelfstandig gaat kloppen.
Allemachtig wat kan ik in hemelsnaam tegen je zeggen? Ik ken je niet, maar het grijpt me aan. Ik vind het echt heel erg voor je. Sterkte met alles, want je leven zo ingrijpend aanpassen is een hele uitdaging, zeker als je al zo weinig energie hebt. Maar aan de andere kant levert het je waarschijnlijk ook weer energie op op de langere termijn. Succes met alles.
fijn dat jullie allemaal zo meeleven. hulp aanvragen; dat hebben we een aantal jaren geleden via de gemeente ingediend, echter omdat mijn partner fysiek 100% in orde is en ik familie dichtbij heb wonen komen wij niet in aanmerking voor (betaalde) hulp. we hebben al 1x per week een huishoudster en dat is al duur genoeg dus extra zit er niet in qua financien. man minder werken, helaas niet haalbaar door financien. hij gaat wel proberen zo nu en dan eerder thuis te zijn. vandaag bv zou hij rond 4 uur thuis zijn zodat hij het huis even kan opruimen voordat opá's en oma's komen voor de sint. en ja het is een luguber idee dat ik nu afhankelijk ben van dat kleine apparaatje wat in mij zit. ik wil er eigenlijk ook niet te veel over nadenken maarja. werk; denk dat het tegenwoordig niet makkelijk meer is om jezelf 100% te laten afkeuren en dan moet ik eerst ook een jaar of langer in de ziektewet toch? want ik las dat alleen als je binnen 5 jaar na de laaste (her)keuring weer door dezelfde reden uitvalt je een versnelde keuring kan krijgen en ik ben in 2003 afgekeurd voor 50%. inmiddels nog maar 35-45% omdat mijn loon bij werkgever omhoog was gegaan, dus verlies in inkomen is lager dus wao gaat dan omlaag. maar qua uren werk ik nu maar 3x4 uur. dus dat is al niet zo veel. meer als 4 uur per dag mag ik niet werken van de uwv arts. heb echt geen zin om die molen weer in te gaan en voel me dan ook zo 'gehandicapt'. snappen jullie wat ik bedoel ik wil zo graag net zoveel kunnen als anderen van mijn leeftijd en daar loop ik emotioneel nog wel eens tegen aan.
Maar dan moet er toch iets aan de hand zijn met de AV-knoop of de sinusknoop? Daar zit dan toch een beschadiging? Of geven die nog wel impulsen door, maar doet je hart er niets meer mee? En sterkte, natuurlijk!
Oohw jee wat vreselijk. Ik heb er geen woorden voor... Ik denk ook dat je heel goed moet kijken of je wel moet doorwerken. Kun je financieel zonder? Dan zou ik het zeker doen! Misschien kun je op vrijwillige basis wat doen voor de afleiding? Heel veel sterkte.....!
Wat verschrikkelijk zeg! En heel erg eng! Dit wil je niet meemaken, zeker niet als jonge moeder met nog een leven voor je! Kan me een beetje indenken hoe beangstigend het is; bij mijn familie aan vaderskant zitten hartproblemen, vooral hartritme stoornissen. Mijn vader is voor een paar jaar terug geopereerd, hij heeft 3 omleidingen gekregen. Het herstel duurde lang, maar hij is er grotendeels weer bovenop, maar ondanks dat zijn hart weer goed functioneert en hij medicijnen slikt, blijft altijd die onzekerheid en angst op de achtergrond ronddwalen. Niet alleen bij hem, maar ook bij ons als kinderen. Helaas is mijn opa(vader van mij vader) rond zijn 65e overleden aan een hartaanval. En mijn oom, een jongere broer van mijn vader, ook rond dezelfde leeftijd. Mijn vader liep toen ook al met (achteraf ernstige) klachten. Hij was meteen aan de beurt bij de cardioloog en lag bijna direct onder het mes. Dit heeft zijn leven gered, anders had ik nu geen vader meer. Toen hij onlangs 65 is geworden stonden we er toch wel even bij stil hoeveel geluk hij heeft gehad. Maar het hakt er in, zo'n hartprobleem, het is altijd een ernstige aandoening, wat voor soort probleem je er ook aan hebt. Heel erg veel sterkte!!!
Jeetje wat heftig en eng, ben wel "blij" dat je nu wat meer weet.. denk maar goed aan jezelf en probeer de adviezen maar op te volgen. Het lijk me echt vreselijk en wil je dan ook heel veel sterkte wensen.
jeetje wat heftig joh! Heeft die icd dan alleen niet hoeven shocken vanwege de pacemakerfunctie? Ik heb zelf een icd zonder pacemakerfunctie (die had ik wel maar de lead liet los en het is voor nu nog niet strikt noodzakelijk, komt in de toekomst wel), dus weet niet helemaal hoe dat werkt. Heel fijn dat de artsen goede suggesties hebben in het aanpassen van je leefstijl, maar toch wel heftig. Zeker als moeder van jonge kindjes, dan wil je gewoon niet leven als een bejaarde zeg maar. En lastig ook met werk. Afkeuren is idd niet zo makkelijk. ik was tijdens zwangerschappen tm week 12, 50% afgekeurd en vanaf 13 weken 100%. En buiten de zwangerschap ben ik volledig goed gekeurd met een heleboel 'mitsen' en 'maren' waardoor het praktisch onmogelijk is om werk te vinden. Als ik jouw verhaal hoor heb ik er echt bewondering voor dat je nog werkt, lijkt me heeeeel pittig met de bijkomende vermoeidheid, en betablokkers maken de vermoeidheid er ook niet beter op. Wat gek dat je dan zo'n hoge bloedddruk hebt en tegelijkertijd fijn dat je beta's hebt want hoe was je bloeddruk anders geweest (hoewel ik niet weet of het dan hoger was, ik bedoel of hier wel of geen logica in zit). Heel erg veel sterkte met het verwerken van dit nieuws, met de aanpassingen die je moet doen, met je vragen en gedachten. En dat je van zo'n klein apparaatje afhankelijk bent is idd bizar, maar ook heel erg fijn dat het bestaat... beetje dubbel.