Ik denk dat het een combinatie is van de situatie en het karakter van een persoon. De een is impulsiever dan de ander, de een heeft weinig lichamelijk contact nodig en de ander wordt heel ongelukkig als dat niet gebeurt. Dit zijn heel zware jaren voor hun, het drijft genoeg stellen uit elkaar. Super lief dat je de kinderen laat logeren, zodat ze een avond samen hebben. Ik hoop dat het ze dichter bij elkaar brengt.
En er zijn genoeg stellen waarvan er 1 vreemdgaat zonder dat er een burn out in het spel is. Rotstreken zijn het en ik zou niet meer verder willen met zo’n iemand. Maar aangezien de halve wereld blijkbaar vreemd gaat en de geschiedenisboeken ermee vol staan, vraag ik me soms oprecht af of we wel geschikt zijn voor de zelfopgelegde monogamie...
Ik pik deze reactie er even uit, er zijn er meer. Maar echt, mijn vriendin is een hele lieve vrouw. Die in de knoop zit met zichzelf. Dat is menselijk volgens mij. Ik ben blij dat ik met haar heb gepraat, dat ze op een andere manier een oplossing gaat zoeken. En ik ben blij dat ik een vriendin ben die er voor haar is, waar ze mee kan praten. Te lezen aan de reacties hier heeft niet iedereen zo’n vriendin en word je regelmatig veroordeeld, door vriendinnen, juist op een moment als dit dat je ze nodig hebt. Vreselijk lijkt me dat, als je je vriendinnen nodig hebt maar het enige wat ze kunnen doen is je kortzichtig en veroordelend de deur wijzen.
Ik geloof heus wel dat ze buiten deze actie een lieve vrouw is en goede moeder. Ik veroordeel haar niet. Het is een feit, dat ze haar huwelijk op het spel wil gooien vanwege lust. Dit is iets waar je niet over hoort na te denken vindt ik, je bent trouw aan je partner en zou niet iets met zulke gevoelens doen als je liefde echt diep zat voor je man/huwelijk. We maken allemaal fouten en geloof ook best dat ze door alles even niet helder kan denken. Ik hoop dat ze besef krijgt wat het voor impact heeft. En haar man nu in deze situatie vertellen dat ze aandacht krijgt van een ander... lijkt me niet zo verstandig gezien hij in deze situatie zit.... zal hem misschien alleen slechter laten voelen..
Ze heeft niks gedaan. Ze heeft het overwogen. En mij gebeld. Jullie oordelen zo makkelijk. Allemaal zo perfect hier. Mag ze er niet doorheen zitten? Mag ze geen fout maken? Echt, ze is een mens hoor. En een topmoeder. En een topechtgenote ook.
Je zei in 1 van je posts dat haar man er toch niet achter zou kunnen komen als ze het doet. Als je alleen al zo denkt ben je niet loyaal. En dat is wel het belangrijkste in een huwelijk/relatie. Tuurlijk mag je erdoor heen zitten. Maar dan zoek je hulp om er SAMEN doorheen te komen. Dan ga je niet denken om een andere ××× te zoeken buitenshuis.
Ze zoekt het niet buitenshuis. Ze kwam het tegen. En is even in de verleiding gekomen. Is dat zo’n doodzonde?
Nou ze is pas een topechtgenote als ze 100% voor haar man gaat en niet ergens anders een lolletje heeft. Maar je hebt verteld dat ze het toch anders gaat doen, en dat is ook goed. Ze probeert het dan toch anders te doen. Ik weet niet of jij weleens gevoeld hebt, als je partner vreemdgaat? Nou ik zal je zeggen dat dit verdomde vies, walgelijk en heel erg klote aanvoelt. Dus ja, ik veroordeel haar, omdat ik het gewoon een vieze rot streek vind.
Ja, toevallig wel. Na de geboorte van onze jongste heeft mijn man een -korte- affaire gehad. Ik kwam hier per toeval achter toen ik zijn telefoon opnam. Ik zie alleen niet in wat dat hiermee te maken heeft.
Met alle respect hoor maar het is jou plaats helemaal niet haar te veroordelen. En @Baloei wat lief van je dat je een luisterend oor bent en zonder haar te veroordelen haar goed kan helpen in deze lastige tijd. En natuurlijk is in de verleiding komen geen doodzonde. Ik hoop wel dat haar man een goed therapeut heeft/krijgt en ze hier samen uit kunnen komen. Wellicht is het voor je vriendin ook fijn om therapie te gaan. Dat ze elke week even een uur kan spuien tegen iemand die verder geen belangen in het huwelijk of bij haar heeft. Soms is dat zo fijn.
Ja dat hoop ik ook. Ze is namelijk echt geen slecht mens. Ik hoop dat ze vanavond even echt samen kunnen zijn. Hij was in goede doen net, dus ik heb goede hoop
Dus zij is verliefd op een ander doordat haar man een burnout heeft en zij daardoor alles op haar bord krijgt/heeft gekregen?? En dat gaat ze haar man dus ook nog ff lekker zeggen ook. Hoe help ik mijn man verder de shit in zeg !! Pfffff onbegrijpelijk!
Tuurlijk kan ik hier over oordelen. Ik vind vreemdgaan iets heel laags. Het zou toch fijn zijn, als ze het vanavond kan uitpraten en dat ze die beslissing niet hoeft te nemen. Maar blijkbaar mag jeje mening niet geven en moet je maar eens zijn met 'vreemdgaan'. Nou dat gebeurd niet bij mij.
Maar ze gaat toch niet vreemd? Ze heeft gevoelens gekregen voor een ander. Omdat het thuis niet lekker loopt. That’s it.
Misschien is het wel een wake-up call voor haar man. Dat hij toch echt wel alle zeilen bij moet zetten nu.
Mijn advies is dat ze een time out moet nemen en niet achter ze rug om contact moet hebben met een ander om hem nog meer pijn te doen. Heb na me jongste ook een zware depressie gehad en moet er niet aan denken dat hij in die periode met een ander bezig zou zijn achter me rug om, had zelf geen zin in intiem contact, had elke dag moodswings en na een jaar vondt ik het zo zielig voor me partner dat tie maar rekening met mij moest houden ten koste van zichzelf dat ik een break van 3 maanden heb genomen om te kijken hoe dat ging en hem zo toen ook een kans te geven om met andere te daten. Hij heeft na 2 maanden zeuren toen met iemand gedate waar ook een one night stand bij kwam omdat ik steeds bleef zeggen dat tie met een ander moest gaan en ik hem niet terug zou nemen. Nadien zagen we beide in dat een ander niet de oplossing was en zijn samen gaan vechten voor de relatie omdat ik mezelf ook niet met een ander zag. Hij voelde zich tijdens de daad schuldig en kon er niet van genieten, moest hele tijd aan mij denken waardoor hij het niet omhoog kreeg en heeft me toen gesmeekt als ik de break kon stoppen,omdat hij niet met een ander verder wou en een rebound ook niet de oplossing was. Heb toen gezegd dat we het konden proberen en als het weer zo uit de hand liep we toch beter uit elkaar konden. Zijn nu anderhalf jaar verder en ik ben inmiddels van me depressie af met dank aan goede hulp, zijn steun en doorzettingsvermogen de gevoelens voor elkaar zijn nog sterker geworden en de communicatie van mijn kant ook.